Ο εαυτός μας μέσα από τους αγαπημένους άλλους.
Ένα απολαυστικά βροχερό βράδυ στο Λονδίνο, το αγόρι μου με είχε κατηγορήσει ότι ήμουν περισσότερο ερωτευμένη με τη σχέση μας απ’ ό,τι μαζί του. Tο είχε μεγάλο παράπονο για καιρό κι εγώ, φυσικά, τον είχα βγάλει τρελό, καθώς το μετεφηβικό μου μυαλό δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο έρωτας για μΙα ιδέα μπορεί να επισκιάσει τον έρωτα για έναν άνθρωπο.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχω διαπιστώσει με περισσότερους από 23 τρόπους πόσο δίκιο είχε, αλλά και πόσο το να ερωτεύεσαι τη σχέση περισσότερο από τον άνθρωπο δεν είναι και τραγωδία. Θα όφειλε, αν μη τι άλλο, να νιώθει κολακευμένος. Ήταν φανταστικός και δημοφιλής, αστείος και έξυπνος, και μου άρεσε πολύ να είμαι το κορίτσι του. Μου άρεσε να είμαι ετερόφωτη; Φυσικά όχι. Μου άρεσε όμως η αίσθηση που είχα όταν γνώριζα κάποιον καινούργιο άνθρωπο και, χωρίς να με ξέρει, χωρίς καμία προσπάθεια εκ μέρους μου, υπέθετε και μου φερόταν από την πρώτη στιγμή σαν να είμαι φανταστική, επειδή ήξερε ότι είμαι το κορίτσι του φανταστικού. Μου άρεσε ο ρόλος στον οποίο έμπαινα, πολύ διαφορετικός από τις μέχρι τότε εμπειρίες της ζωής μου, ένας ρόλος που με ωθούσε να ανακαλύπτω κομμάτια του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Μου άρεσε αυτή που γινόμουν όταν ήμουν μαζί του.
Σε μία από τις πολλές εξωτικές ιστορίες που είχε μοιραστεί ο μπαμπάς μου μαζί μου, την ιστορία του αρραβώνα του στο Κιότο με μια Γιαπωνέζα στη δεκαετία του ’50, θυμάμαι να μου περιγράφει με νοσταλγία το σινεμά όπου πήγαιναν – ήταν σε εξωτερικό χώρο, είχε χώμα στο έδαφος και μια φωτιά για να ζεσταίνονται στο κέντρο. Μου περιέγραφε την αρραβωνιαστικιά του και πόσο ντροπαλό ήταν το γέλιο της, πόσο αστείο το παρατσούκλι του, αλλά ο «βασιλιάς» στις περιγραφές του δεν ήταν ούτε η Ιαπωνία ούτε οι άνθρωποι: ήταν η ιστορία τού κιμονό. Από την πρώτη στιγμή που το φόρεσε επειδή εκείνη του το ζήτησε, με συγκεκαλυμμένη υπερηφάνεια που της έκανε το χατίρι, μίλαγε με τις ώρες για το πόσο διαφορετικά βίωνε τον κόσμο επειδή κυκλοφορούσε με κιμονό, πόσο διαφορετικά τον κοίταζαν οι ντόπιοι, πόση ελευθερία αισθανόταν, πώς γινόταν άλλος άνθρωπος. Ίσως και με μια δόση σκανδαλιάς, σκεπτόμενος ότι, αν κάποιος γνωστός του τον έβλεπε, δεν θα τον αναγνώριζε.
Για πολλά χρόνια είχα μείνει στην επιφάνεια αυτής της ιστορίας, βλέποντας μόνο το προφανές, ότι σε ένα μακρινό μέρος με πολύ διαφορετικά ήθη και έθιμα, το να ζήσεις για λίγο σαν ντόπιος είναι συναρπαστικό και σε αλλάζει. Αυτό που κατάλαβα πολύ αργότερα ήταν πόσο καταλυτικό ρόλο έπαιζε η ερωτική σχέση σε αυτή την εμπειρία. Δεν ήταν απλώς ένας τουρίστας ο οποίος για λίγες ημέρες βγήκε από τις συνήθειές του και έζησε σαν πρωταγωνιστής ταινίας. Ήταν ο φίλος του κοριτσιού τους, πρωταγωνιστής της πραγματικής ζωής αυτών των ανθρώπων. Περπατούσε στον δρόμο και, καθώς ένιωθε το κιμονό πάνω στο δέρμα του, δεν ήταν πια ο ναυτικός από τον Πειραιά με το βομβαρδισμένο σπίτι, αλλά ο αρραβωνιαστικός του ντροπαλού κοριτσιού από το Κιότο. Κατάφερε να δραπετεύσει για λίγο από το ασήκωτο βάρος των αναμνήσεών του, των αδιέξοδων προσδοκιών που είχε η οικογένειά του από εκείνον, όρισε τον εαυτό του εκ νέου μέσα από το πρίσμα αυτής της καινούργιας σχέσης, έζησε έναν ρόλο και τον χάρηκε. Και, ίσως, ερωτεύτηκε τον ρόλο περισσότερο από το κορίτσι, ίσως ερωτεύτηκε αυτή την καινούργια, πολύ αληθινή πλευρά του εαυτού του περισσότερο και από τον ρόλο και από το κορίτσι μαζί.
Η συγκλονιστική εμπειρία του να δεις τη ζωή και τον εαυτό σου από μια προοπτική που δεν έχεις ξαναπροσεγγίσει πολλαπλασιάζεται σε ένταση όταν αυτό συμβαίνει μέσα από μια καινούργια ερωτική σχέση. Όλες κρύβουμε μέσα μας εκατό διαφορετικές γυναίκες, που όλες είναι ένας ρόλος, καθένας από αυτούς και ένα υπαρκτό κομμάτι του εαυτού μας. Το να ανακαλύψεις ξανά ποιος είσαι μέσα από τα μάτια ενός άλλου -και όχι απλώς ενός τυχαίου άλλου, αλλά ενός άλλου που σε θέλει και βλέπει μόνο το καλό, πασπαλισμένο με χρυσόσκονη, σ’ εσένα- ίσως να μην είναι ο βέλτιστος τρόπος να ανακαλύψεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου, είναι όμως μια καταπληκτική ευκαιρία που σε φέρνει πολύ κοντά στο ζητούμενο και δημιουργεί ιδανικές και ασφαλείς συνθήκες για να κάνεις πρόβα τους ρόλους που κρύβεις μέσα σου και περιμένουν μια αφορμή για να εκραγούν σαν πυροτεχνήματα και να εκπλήξουν ακόμα κι εσένα!
Διαβάστε επίσης | Με τα χέρια ψηλά!
