The Vibe: Η νέα επιστροφή της haute couture

Ύστερα από σχεδόν ένα χρόνο ψηφιακών συνδιαλέξεων, οι οθόνες έκλεισαν για λίγο και οι αποθήκες άνοιξαν για να αεριστούν οι καρέκλες που χρόνια τώρα φιλοξενούν τους γνώριμους παίκτες της βιομηχανίας της μόδας που παρακολουθούν την εβδομάδα υψηλής ραπτικής στο Παρίσι. Και όταν το κομψό, cool και ενίοτε μπλαζέ “μπουλούκι” της μόδας που αποτελείται από δημοσιογράφους, fashion editors, φωτογράφους, influencers και γενικότερους celebrities βρήκε επιτέλους τις θέσεις του, τα αστραφτερά χαμόγελα έμοιαζαν ιδιαίτερα αυθεντικά. Από τις πιο δυνατές στιγμές της εβδομάδας haute couture χειμώνας ‘22 ήταν η σιωπή. Εκείνη που κάλυψε τα salons στο νούμερο 10 της Avenue George V, όταν οι εκλεκτοί καλεσμένοι του οίκου Balenciaga ξεκίνησαν να παρακολουθούν την πρώτη συλλογή couture του Demna Gvasalia. Οι αίθουσες ήταν ακριβώς όπως τις είχε αναπτύξει ο ιδρυτής του οίκου, Cristobal Balenciaga, το 1937, ενώ ο Gvasalia έκανε το δικό του σύγχρονο homage στον Ισπανό couturier και τις δραματικές σιλουέτες του, μέσα από δομημένους ώμους, gender-fluid στοιχεία, ντένιμ και κάπες. Στο front row, οι ladies who lunch πελάτισσες έδωσαν τη θέση τους σε προσωπικότητες όπως ο Kanye West – με full-face μάσκα – και φαντάζομαι ότι πολλές ιστοσελίδες παγκοσμίως αναμένουν τις Balenciaga couture εμφανίσεις σε κάποιο μελλοντικό κόκκινο χαλί. Η Suzy Menkes χαρακτήρισε την επίδειξη ένα “fashion moment”. Ιδιαίτερο συναίσθημα είχε κι αλλη μια “πρώτη” συλλογή, εκείνη του Peter Mulier στον Alaia. O μικροκαμωμένος Τυνήσιος γίγαντας της μόδας που πέθανε το 2017 άφησε πίσω του μια τεράστια δημιουργική κληρονομιά που σήμερα καλείται να διαχειριστεί το επί πολλά χρόνια δεξί χέρι του Raf Simons. Αντί για πρόγραμμα επίδειξης, ο Mulier έγραψε μια ανοικτή επιστολή στον Alaia, ενώ τεχνικά μιλώντας, η συλλογή υπόκειται στην κατηγορία του πρετ-α-πορτέ – χωρίς όμως να λείπουν κάποια couture στοιχεία που χαρακτήριζαν τη δουλειά του παντοτινά αγαπημένου Azzedine. Και αν νομίζετε ότι στην υψηλή ραπτική the sky is the limit, ξανασκεφτείτε το, γιατί και αυτό το οχυρό έπεσε όταν η Iris van Herpen παρουσίασε – σε μορφή ταινίας – τη συλλογή Earthrise. Στο φινάλε του show που γυρίστηκε σε βουνοκορφές, η αλεξιπτωτίστρια Domitille Kiger πετάει στον αέρα φορώντας ένα από τα σύνθετα, τρισδιάστατα ρούχα της σχεδιάστριας. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια όταν η συζήτηση γύρω από τη σημασία της ύπαρξης της υψηλής ραπτικής εστίαζε στη μείωση των πελατών της παγκοσμίως και την ιδέα ότι ίσως δεν είχε ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης. Σήμερα, ένα νέο αίμα τοποθετεί την couture στο προσκήνιο της μόδας, όχι μόνο ως εργαστήριο ιδεών και πειραματισμού στον πάγκο εργασίας, αλλά ως την πιο περίτεχνη απόδειξη της συνεχιζόμενης ιστορίας της.