Στο Instagram οι άνθρωποι έχουν το ίδιο πρόσωπο. Λείο δέρμα, κάπως σκιστά μάτια, ελαφίσια και σαρκώδη χείλη. Το πρόσωπο αυτό είναι προϊόν φίλτρων κι αισθητικών επεμβάσεων. Δεν υπάρχουν σπυράκια, ρυτίδες, φακίδες. Ακόμη και η φωτογραφική μηχανή των νέων iPhone σβήνει τις ανθρώπινες ατέλειες με την κατάλληλη ρύθμιση. Ετσι τα πορτραίτα μοιάζουν περισσότερο με άβαταρ παρά με αληθινά πρόσωπα. To εξηγούσε ωραία η Τζία Τολεντίνο στο άρθρο της στο New Yorker με τίτλο «Η εποχή του προσώπου στο Instagram», ακριβώς πριν δύο χρόνια, περιγράφοντας αυτήν την ροπή προς μία και μοναδική, ενιαία εικόνα.
Οι πλαστικές έχουν νομιμοποιηθεί πλήρως, αν όχι μαζικοποιηθεί. Πολύ νεαρά κορίτσια κάνουν fillers για να απαλύνουν τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια ή να φουσκώσουν τα χείλη τους, καταφεύγουν στα botox για να σβήσουν μια μικρή ρυτίδα πάνω από τα φρύδια ή πλαστική στο στήθος για να το μεγαλώσουν. To είδωλο γίνεται όλο και πιο παραμορφωτικό. Οταν κοιτούν στον καθρέφτη βλέπουν μια αλλοιωμένη εικόνα που ενισχύει τη χαμηλή τους αυτοεκτίμηση. Μόνο όταν υποβληθούν στις κατάλληλες αλλαγές, είτε μέσω εγχειρήσεων, είτε με τη βοήθεια φίλτρων, αισθάνονται ικανοποιημένα. Παράλληλα όλο και περισσότερα νεαρά αγόρια πάσχουν από νευρική ανορεξία ή άλλες διατροφικές διαταραχές και ποζάρουν με τις ώρες για ένα story που θα εξαφανιστεί μετά από 24 ώρες.
Στο Τinder οι εξιδανικευμένες φωτογραφίες θεωρούνται κρίσιμες, τα σωστά βιογραφικά όμως είναι χρυσός. Στα dating sites όλοι οι άντρες έχουν μεταπτυχιακά από ξένα πανεπιστήμια, τσιτάρουν ρήσεις σπουδαίων ανδρών που έχουν γκουγκλάρει σε κάποια ιστοσελίδα και έχουν ύψος πάνω από 1,83 cm. Οι περισσότεροι χρήστες δηλώνουν ότι γράφτηκαν στις συγκεκριμένες πλατφόρμες για να τσατάρουν ή να συνάψουν φιλία, η ωμή αλήθεια αποφεύγεται συστηματικά. Κανείς δεν τολμάει να πει «είμαι εδώ για το σεξ», λες κι ο σκοπός τους είναι να ανταλλάξουν απόψεις για την κλιματική αλλαγή (υπάρχει και το Clubhouse για τέτοιου είδους συζητήσεις!) και να κάνουν καινούριους φίλους.
Eίναι ενδιαφέρουσα η ανάγκη όσων μπαίνουν στα social media να μην διαφέρουν. Να είναι ίδιοι με τους υπόλοιπους, αισθητικά, τυπικά αλλά και ουσιαστικά. Να έχουν το σωστό πρόσωπο, το επιθυμητό βιογραφικό, δημοφιλείς απόψεις. Το κοινό στοιχείο είναι η αποδοχή. Τα λάικς, οι καρδούλες, τα αιτήματα φιλίας, τα μπράβο και τα follow είναι η υπέρτατη επιβράβευση. Οι αλλόκοτοι, οι κακομούτσουνοι, όσοι ποστάρουν ρεαλιστικές, αφιλτράριστες φωτογραφίες, παραδέχονται με ειλικρίνεια ότι είναι απόφοιτοι δημοτικού ή κοντοί δεν έχουν μεγάλη τύχη στα κοινωνικά καλλιστεία. Υπό μια έννοια αυτή είναι η απόλυτη δικαίωση του Μαρκ Ζάκερμπεργκ.
