«Η βασίλισσα Χατσεψούτ κυβέρνησε στην Αίγυπτο πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια. Ως χήρα του Φαραώ, προορισμός της ήταν να φροντίζει τον μικρό γιο του από άλλο γάμο. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτόν το ρόλο κι αυτοανακηρύχθηκε Φαραώ, ασφαλώς με την υποστήριξη κάποιας αυλικής κλίκας. Αλλά εκείνη την εποχή ένας θηλυκός Φαραώ ήταν αδιανόητος. Επομένως στις δημόσιες εμφανίσεις της υποχρεωνόταν να αλλάζει φύλο και να παρουσιάζεται παντού-εκτός της κρεβατοκάμαράς της-με μια μικρή γενειάδα κι ανδρική μίνι φούστα. Φανταστείτε σήμερα τη Βρετανίδα βασίλισσα να πρέπει να φορέσει μουστάκι και παπούτσια νούμενο 13 (σσ: δηλαδή 47) για να εκφωνήσει την ετήσια ομιλία της στο κοινοβούλιο. Όπως φαίνεται, έχουμε ξεπεράσει τέτοιες μασκαράτες και δικαίως πιστεύουμε ότι αυτό που συνέβη πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια είναι πολύ μακρινό». Ετσι ξεκινούσε άρθρο της Πολωνής ποιήτριας Βισουάβα Σιμπόρσκα στην επιθεώρηση New York Review of Books με τίτλο «Η φαραώ», γραμμένο το 1995.
Η Χατσεπσούτ θυμίζει λίγο το μεσαιωνικό έθιμο των ορκισμένων παρθένων στη βόρεια Αλβανία, που τείνει πλέον να εκλείψει. Πρόκειται για γυναίκες που έχουν δώσει όρκο αγνότητας και ζουν και συμπεριφέρονται σαν άνδρες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα περισσότερες εξουσίες και δικαιώματα, από κληρονομικά ως τη δυνατότητα να καπνίζουν και να πίνουν αλκοόλ. Έχουν πάρει ανδρικό όνομα, ντύνονται με ανδρικά ρούχα, κάνουν ανδρικές δουλειές και συμμετέχουν ως άνδρες σε κάθε μορφή της κοινωνικής ζωής.
Το κείμενο της Σιμπόρσκα έχει γραφτεί πριν 30 χρόνια, αλλά μοιάζει επίκαιρο όσο ποτέ καθώς συζητάμε-ξανά!-το θέμα της απεικόνισης των ΛΟΑΤΚΙ+ στην τηλεοπτική σειρά «Σέρρες» (ΑΝΤ1) του Γιώργου Καπουτζίδη που αποφασίσει να δώσει ορατότητα στα ιντερσέξ άτομα. Ταυτόχρονα όμως κάνει ένα μικρό σεμινάριο για την ταυτότητα φύλου, εξηγώντας με αρκετή δόση χιούμορ τα αρχικά ΛΟΑΤΚΙ+ κι εγκαινιάζοντας στην ποπ-μαζική-κουλτούρα κουβέντες που μέχρι πρότινος περιορίζονταν μόνο στην «κοινότητα». Λεσβίες («μα γιατί τις έβαλαν πρώτες, αφού κανένας δεν τις συμπαθεί;»), κουίρ άτομα (τα οποία προφέρονται κάπως σαν κούριερ), τρανς και bisexual, έννοιες αποφορτίζονται μέσα από την ειρωνία.
Η σημασία της απόφασής του Καπουτζίδη είναι τεράστια. Σε μια εποχή που όλα αυτά θεωρούνται πολυτέλειες για βολεμένους GenZερς ή αριστερούς ευαισθητούληδες, εκμεταλλεύεται τη δημοφιλία του για να «κανονικοποιήσει» έννοιες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν περιθωριακές. Σε ποια άλλη περίπτωση ανοίξαμε διάλογο για ιντερσέξ άτομα; Μόνο σε αυτήν της Αλγερινής αθλήτριας πυγμαχίας, Ιμάνε Κελίφ και κατά πόσον δικαιούται να αγωνίζεται με άλλες γυναίκες. Οι περισσότερες αντιδράσεις ήταν σφοδρά αρνητικές, δηλαδή τα ιντερσέξ άτομα συνδέθηκαν μόνο με την αδικία στον αθλητισμό. Με τίποτα άλλο. Τώρα ξέρουμε και τη θεία Σταματίνα.
