τhe-x-file-η-προπόνηση-ζωής-και-οι-προστακτικ-246730
©Unsplash

Σχεδόν κάθε μέρα παίρνω ένα μέιλ με πολλές προστακτικές. «Άδειασε, χρησιμοποίησε, φάε, ξεκίνα!». Υποτίθεται πως όλες αυτές οι συμβουλές είναι για να χαλαρώσω, να βάλω τις προτεραιότητες μου σε τάξη, να μην πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό και να ηρεμήσω. Μόνο όμως που βλέπω όλες αυτές τις συμβουλές-προτροπές, ακολουθούμενες από θαυμαστικά, μου κόβεται η αναπνοή από το άγχος. «Εχω αδειάσει επαρκώς το μυαλό μου από βασανιστικές σκέψεις;». Οχι, τα βράδια στριφογυρίζω στο κρεβάτι και σκέφτομαι πως όλα είναι μάταια. «Έχω καταγράψει τους στόχους μου;». Όχι, δεν έχω στόχους που ξεπερνούν το επόμενο 24ωρο. «Μπορώ να δεσμευτώ ότι θα τους εκπληρώσω άμεσα;». Μπα, αφού δεν έχω καν. «Αποζητώ διαρκώς επιβράβευση;». Ναι, γιατί υπάρχει κανείς που δεν το κάνει;

Ειλικρινά δεν την καταλαβαίνω αυτή την προπόνηση εαυτού στη ζωή. Life coaching και τέτοια. Πίστευα ότι οι προστακτικές, η τελειομανία και οι υποσχέσεις έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την πραγματικότητα αλλά μάλλον κάνω λάθος. Οπου γυρίσω το βλέμμα μου νιώθω ότι κάποιος απαιτεί να ζω χωρίς ρωγμές, χωρίς χρονοτριβή, αλάνθαστα. Δεν επιτρέπεται να κοιτάω το ταβάνι για πάνω από πέντε λεπτά, να μελαγχολώ τις Κυριακές, να κλαίω όταν βρέχει και να σιγοτραγουδάω «Go away rain, go away». Τα αναίτια μελοδράματα δεν αρμόζουν σε ενήλικες, φαίνεται. Δεν είναι δυνατόν να πίνω Κόκα Κόλα για πρωινό, ούτε η διατροφή μου να αποτελείται από φυστίκια στα μπαρ. Να μην ξεβάφομαι πριν πέσω για ύπνο και να ξυπνάω σαν μέλος των Kiss πριν από συναυλία. Eίναι απαράδεκτο να κόβω τα μαλλιά μου μια φορά το χρόνο, να βάφω τα νύχια μου με μαρκαδόρο στην άκρη όταν ξεβάφουν και δεν έχω λεφτά για μάνι, να βρίζω χυδαία όταν έχω τα νεύρα μου.

Δεν γίνεται στην ηλικία μου να μην έχω ιδιόκτητο σπίτι, ούτε αυτοκίνητο κι ο τραπεζικός μου λογαριασμός στο τέλος του μήνα να τείνει προς το μηδέν. Πόσο μάλλον όλα αυτά να μην με αγχώνουν, αλλά να με προβληματίζει που δεν τελειώνω τα βιβλία μου και που βλέπω αλλόκοτα όνειρα. Ταυτόχρονα όμως είναι ένδειξη ανωριμότητας και φυγοπονίας να μην πηγαίνω σε Ψυ («γιατί θα βγει αυτό αργότερα»), πρέπει να λύσω το σύνδρομο της Ηλέκτρας, του Οιδίποδα και όλης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας με γονείς, φίλους κι εραστές, αν δεν τρέχω κάθε δυο μέρες εννέα χιλιόμετρα δεν εξασφαλίζω natural high, παρά μόνο artificial low, στο οποίο έχω ούτως ή άλλως εξαιρετικές επιδόσεις.

Αποφάσισα να μπλοκάρω αυτό το newsletter. Πέρα από μερικά άρθρα ακόμη στη Vogue για να το αποκηρύξω και μια ενισχυμένη τάση αυτοκαταστροφής, δεν θα μου βγει σε καλό. «Σταμάτα!» (να το διαβάζεις). Αυτός είναι ο μοναδικός μου στόχος για το επόμενο 24ωρο.