Κάθε πρωί παίρνω ένα μέιλ με προσφορές από τη Victoria’s Secret. Την πρώτη φορά που το άνοιξα αιφνιδιάστηκα: μια σαφώς τροφαντή μαύρη με δαντελωτά εσώρουχα προσπαθούσε να με πείσει να τσιμπήσω και να αγοράσω 5 σετ στην τιμή του ενός. Με έπιασαν τα γέλια γιατί η στρατηγική είναι διαφανής: μετά από δεκαετίες εκμετάλλευσης της κοινωνικής εμμονής με τα ακριβοπληρωμένα «αγγελάκια», τα λευκά, ανήλικα μοντέλα με τις τέλειες αναλογίες (λεπτή μέση, μεγάλο στήθος, ψηλά πόδια) και τα φτερά στην πλάτη τα οποία υπογράμμιζαν την αντίθεση με τις διαβολικές ορέξεις που ξυπνούσαν στο ανδρικό βλέμμα, η πολιτική ορθότητα, αλλά και η σύνδεση της εταιρίας με τον αυτόχειρα παιδόφιλο Τζέφρι Επστάιν, την υποχρεώνουν να ανακαλύψει, έστω και όψιμα, την συμπεριληπτικότητα, τον φεμινισμό, την θετική (γυναικεία πλέον) ματιά πάνω στο γυναικείο σώμα.
Διαβάζοντας το σχετικό άρθρο στους New York Times απλώς επιβεβαίωσα αυτό που ήταν ήδη σαφές: «Επί δεκαετίες τα ημίγυμνα μοντέλα της Victoria’s Secret με τις καμπύλες της Τζέσικα Ράμπιτ αποτελούσαν την επιτομή ενός συγκεκριμένου είδους, ευρέως αποδεκτού, θηλυκότητας. Τώρα που αυτή η απεικόνιση δεν συνάδει με την γενικευμένη κουλτούρα και η Victoria’s Secret αντιμετωπίζει αυξανόμενο ανταγωνισμό αλλά και εσωτερικούς κραδασμούς, η εταιρία θέλει να γίνει κορυφαίος υποστηρικτής της γυναικείας ενδυνάμωσης παγκοσμίως».
Ωραία θα ήταν αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά. Αν π.χ. όλες οι οργίλες απαντήσεις στο διαβόητο βίντεο της Λατινοπούλου βοηθούσαν εκατοντάδες χιλιάδες νέα κορίτσια να αποδεχθούν το σώμα τους, αν οι φωτογραφίες ηθοποιών με τρίχες, ραγάδες και κυτταρίτιδα στο Instagram αποενεχοποιούσαν όσες γυναίκες μισούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη κι αν οι κατάλογοι της Victoria’s Secret έστελναν το μήνυμα: «μην αγχώνεσαι, είσαι κι εσύ σέξι παρόλο που είσαι παχουλούλα». Και το κλειδί είναι φυσικά στο «παρόλο».
Ο σεξισμός και η πατριαρχία δεν ξεριζώνονται έτσι από τη μία μέρα στην άλλη. Αν σκρολάρει κανείς στο μέιλ που παίρνω κάθε μέρα από τη Victoria’s Secret, οι χοντρούλες είναι ελάχιστες και είναι συνήθως μαύρες. (Γιατί άραγε; Είναι πιο αποδεκτά τα big girls στην μαύρη pop κουλτούρα;). Oλες οι απαντήσεις-φωτογραφικά τεκμήρια ατελειών στην Λατινοπούλου ήταν…τέλειες. Καμία από όσες θέλησαν να αποστομώσουν την πολιτεύτρια Θεσσαλονίκης δεν είχε κάτι πραγματικά ενοχλητικό να επιδείξει-ή αν είχε, το έκρυψε. Οι αναρτήσεις τους κατέληξαν να επιβεβαιώσουν την εξοργιστική θεωρία της.
Βλέπω διαρκώς γυναίκες που δεν είναι ικανοποιημένες από τα σώματα και τα πρόσωπά τους. Αυτό είναι πάγιο και-προς το παρόν-ανίατο πρόβλημα. Τροφαντές που αποκηρύσσονται ως χοντρές και βιώνουν μια διαρκή κοινωνική αποδοκιμασία, άφατη ή ρητή · αδύνατες που βαφτίζονται ανορεξικές, μεσαίες που συνήθως θα ήθελαν να είναι πιο αδύνατες · νέες που προσπαθούν να μεγαλοδείχνουν · μεγάλες που αγωνίζονται να μην έχουν ρυτίδες. Η προτροπή (προσταγή;) «συμφιλιώσου με το σώμα σου!» είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Σπάνια βλέπω τόσο άγχος στους άνδρες. Πάντα είχαν ισορροπημένη σχέση με την εικόνα τους.
Διαβάστε επίσης | Η φεμινίστρια της διπλανής πόρτας
