Ann Demeulemeester: Ο Sébastien Meunier σε μια αποκλειστική συνέντευξη

Την πρώτη χρονιά ως φοιτητής κέρδισε άλλο ένα βραβείο, για την κούκλα Barbie, η οποία κυκλοφόρησε σε χιλιάδες αντίτυπα, ξεκινώντας από το µέγαρο παιχνιδιών της FAO Schwarz στη Νέα Υόρκη. Μια άλλη νίκη του, το 1998 στο Festival D’Hyères, τράβηξε το ενδιαφέρον του Jean Colonna, προέδρου της κριτικής επιτροπής εκείνη τη χρονιά, ο οποίος του πρόσφερε θέση στο ατελιέ του. Τον πίεσε µάλιστα να ξεκινήσει και τη δική του σειρά, κάτι που έγινε το 2000. «Ο Margiela είδε το σόου και ζήτησε να µε συναντήσει», µε ενηµερώνει. «Κάτι που είχε ως συνέπεια να εργάζοµαι για εκείνον τα επόµενα δέκα χρόνια. Όταν εγκατέλειψε τον οίκο, το 2009, άρχισα να σκέφτοµαι τι έπρεπε να κάνω, ενώ την τελευταία διετία δούλευα χωρίς καλλιτεχνικό διευθυντή».

Τότε επικοινώνησε µαζί του η Demeulemeester και του πρόσφερε την καλλιτεχνική διεύθυνση της ανδρικής της σειράς, θέση που υπηρέτησε για έξι σεζόν. «Το 2013 αποφάσισε να εγκαταλείψει τον χώρο και µε επέλεξε ως συνεχιστή της», λέει. Από εκείνη την ηµέρα έχουν περάσει έξι χρόνια. Πόσο δύσκολο ήταν το πέρασµα του brand στη νέα εποχή, αλλά και η αποδοχή του ίδιου ως δηµιουργικού διευθυντή; «Βρισκόµουν δεύτερη φορά σε παρόµοια κατάσταση. Όταν o Margiela µού πρότεινε να σχεδιάσω τη γυναικεία του σειρά, ήµουν ήδη σχεδιαστής της ανδρικής. Και όταν αποχώρησε, ανέλαβα ολόκληρη την ευθύνη. Έτσι, δεν φοβήθηκα να κάνω περίπου το ίδιο για την Ann. Η Demeulemeester, όπως και ο Margiela, είχαν συγκεκριµένη ταυτότητα. Το να αντικαταστήσεις έναν σχεδιαστή µε ξεκάθαρη γραφή και χιλιάδες ακολούθους σηµαίνει πρώτα απ’ όλα να αναγνωρίσεις τα στοιχεία που συνθέτουν το DNA του. Στη δική µου περίπτωση το θέµα ήταν πιο λεπτό, επειδή µου ζητήθηκε να δηµιουργώ σύµφωνα µε τη φιλοσοφία της Ann, κάτι που ήταν αδύνατο, γιατί απλούστατα είµαι κάποιος άλλος. Ήταν ένα στοίχηµα που δεν έπρεπε να χάσω. Πώς θα µπορούσα να τα καταφέρω, όταν αυτό που η σχεδιάστρια δηµιούργησε είχε τόσο µεγάλη απήχηση, µια κατεύθυνση µε την οποία η ίδια και οι πελάτες της είχαν εµµονή; Τελικά, το θέµα δεν ήταν να τη µιµηθώ, αλλά να προτείνω µια νέα ανάγνωση». 

Φοβήθηκε τη σύγκριση; «Με φοβίζουν οι αντιδράσεις µετά από κάθε σόου», παραδέχεται. «Νιώθω ευάλωτος, ίσως επειδή όλα µου ήρθαν πολύ εύκολα, κάτι που κάνει τον φόβο της αποτυχίας µεγαλύτερο. ∆εν εµφανίζοµαι την εποµένη µιας επίδειξης. Αυτή η µέρα είναι η πιο δύσκολη της σεζόν», λέει µε αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Εν τέλει οι δυο τους έχουν πολλές οµοιότητες στον τρόπο που αντιλαµβάνονται το φύλο, µε τις διαχωριστικές γραµµές να είναι σχεδόν διάφανες. Αγαπούν το ίδιο τους άνδρες που αγκαλιάζουν τη θηλυκή τους πλευρά όσο και τις ατρόµητες γυναίκες. «Στην Ann άρεσε να καλύπτει τη σεξουαλικότητα, ενώ οι δικές µου ηρωίδες είναι πιο σέξι. Όταν επιλέγω τα κορίτσια ή τα αγόρια, φροντίζω να µοιάζουν µεταξύ τους, να µη διακρίνει το κοινό τη διαφορά, αλλά να τη νιώθει», εξηγεί. «Η Ann ήταν συνδεδεµένη µε τους φίλους της, όπως η Patti Smith ή ο Robert Mapplethorpe. Προσωπικά σέβοµαι την Patti, µου αρέσουν τα τραγούδια της, αλλά δεν τρέφω ιδιαίτερα συναισθήµατα γι’ αυτήν. Ο Mapplethorpe, όµως, µε γοητεύει. Προσπαθώ λοιπόν να συµπεριλάβω όλα τα κοινά µας στοιχεία, κυρίως αυτά που είναι πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία µου, και έτσι µπορώ να µιλώ ευκολότερα µέσα από τη δική µου κουλτούρα για το τι σηµαίνει Ann Demeulemeester σήµερα».

Ο Sébastien είναι ντυµένος σε µπεζ τόνους, κάτι που έρχεται σε αντίθεση µε τα χρώµατα της συλλογής του για τον χειµώνα. «∆εν είναι τα χρώµατα που έχουν σηµασία, αλλά η έµπνευση πίσω από τη συλλογή: ο Αµερικανός καλλιτέχνης James Lee Byars, ο οποίος µεγαλούργησε στην Αµβέρσα στα ’70s, κυρίως µέσα από τις performances στη Wide White Space Gallery», µε ενηµερώνει. «Ήταν µια πολύ δηµιουργική περίοδος, που παράλληλα έδωσε µια πνευµατική διάσταση και ανεµελιά, ίσως, στον τρόπο που εκφράζονταν οι άνθρωποι. Ο Byars µιλούσε για κάτι που είχε να κάνει µε την επιτηδευµένη αισθητική. Κάνοντας µια βαθύτερη έρευνα, διαπίστωσα πως τα υπερµεγέθη φορέµατα-έργα τέχνης που έφτιαχνε είχαν πολλά κοινά µε τη δική µας οπτική. ∆ιέθεταν κάτι ποιητικό. Εκείνος ήταν ένας από τους λόγους που έγινε γνωστή η Αµβέρσα για τα πολιτιστικά της δρώµενα. Όλοι τον θεωρούν Βέλγο, αν και είναι Αµερικανός. Βρήκα την ιστορία του ενδιαφέρουσα και θέλησα να δηµιουργήσω πέρα από αυτήν, µέσα από µια νέα ερµηνεία της δικής µας εποχής, µε αφετηρία τα χρώµατα που προτιµούσε, όπως το ροζ, το χρυσό και το κόκκινο. Για πολλούς ο οίκος Ann Demeleumeester είναι ένα ασπρόµαυρο brand και µε τη συγκεκριµένη συλλογή µάς δόθηκε η ευκαιρία να δείξουµε ότι αυτή η εντύπωση είναι λανθασµένη. Αν το ψάξει κανείς, έστω µέσα από το άλµπουµ του 2014 από τις εκδόσεις Rizzoli/Lannoo µε όλες τις συλλογές Demeulemeester, µπορεί να διαπιστώσει πως υπάρχει αρκετό χρώµα στην ιστορία µας και πάντα έντονο. Απλώς, δεν βρισκόταν στο επίκεντρο. Σύµφωνα µε τη δική µας οπτική, το χρώµα παίρνει µορφή κατ’ ανάγκη και µόνο».

Πράγµατι, η συλλογή φέρει ξεκάθαρη την ταυτότητα της Ann Demeulemeester και µαζί µια νοσταλγία που αποπνέει σιγουριά και αισιοδοξία, όπως διαφαίνεται και από το έργο του Byars. Πρόκειται, εκτιµώ, για την ίδια ηρωίδα, µε το βλέµµα της στραµµένο στο µέλλον. «∆εν ήταν αυτός ο σκοπός µου», µε διακόπτει. «Όταν σχεδιάζω, εστιάζω στην ιστορία που θέλω να διηγηθώ. ∆εν την προσεγγίζω σαν διανοούµενος. Στόχος µου είναι να προσελκύσω νέους πελάτες και να δώσω µια καινούργια οπτική σε αυτό που έχω αναλάβει. Θέλω το όραµά µου να εξελίσσεται και να υπάρξει συνέχεια. Κάποιες φορές µοιάζω πιο δυνατός, όµως ό,τι έχουµε κατακτήσει είναι αποτέλεσµα οµαδικής δουλειάς. Αυτό που θέλω να µεταδίδεται µέσα από µια συλλογή δεν είναι πάντοτε εφικτό, ίσως γιατί δεν ήρθε ακόµα η στιγµή. Το να αποκτήσουµε νέους πελάτες είναι ζωτικής σηµασίας για µας. Το brand name Ann Demeulemeester είναι ήδη 30 ετών και είναι λυπηρό όταν οι νέοι δεν το αναγνωρίζουν. ∆εν θα µπορέσουµε να επιβιώσουµε αν απευθυνόµαστε µόνο σε µία κατηγορία ανθρώπων. Μια επωνυµία παραµένει ζωντανή όταν νοιάζεται τους παλιούς πελάτες σαν να είναι µέλη της οικογένειάς της και επιτρέπει σε καινούργιους να ενταχθούν σε αυτήν. Η προσέλκυση όµως νέου αίµατος δεν είναι κάτι εύκολο».

Και αυτό διότι ο οίκος από την αρχή ήταν αρνητικός στην όποια διαφήµιση πέρα από την ίδια την επίδειξη κάθε έξι µήνες. Σήµερα όµως η µόδα έχει µεταβληθεί σε µια εφήµερη βιοµηχανία, στην οποία η αναγνωρισιµότητα ορίζει την εγκυρότητα. Η δυναµική που είχαν άλλοτε τα καλοφτιαγµένα ρούχα δεν αποτελεί πια κριτήριο για την επιβίωση ενός brand. «Tα µέσα κοινωνικής δικτύωσης στερούν από τα πράγµατα τον χρόνο που χρειάζονται για να αποκτήσουν ολοκληρωµένη µορφή. Παλαιότερα το κύµα της ενηµέρωσης ήταν πιο αργό, εξασφαλίζοντας την επικαιρότητα τουλάχιστον για έξι µήνες. Πλέον όλα εξαφανίζονται όσο γρήγορα εµφανίζονται και υποθέτω πως αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν σύγχρονο είναι να ακολουθούν τις τάσεις, κάτι που δεν µε βρίσκει σύµφωνο. Για µένα πρέπει κανείς να παραµένει ο εαυτός του και να ελπίζει ότι θα είναι αρεστός».

Πόσο δύσκολο είναι να µείνει κάποιος πιστός στον αρχικό του στόχο σε µια βιοµηχανία που µεταλλάσσεται; «Προσπαθώ να περιβάλλοµαι από νέους ανθρώπους, είµαι εθισµένος στα µουσεία και στις γκαλερί, και αυτό ίσως φαντάζει ντεµοντέ. ∆εν ακολουθώ κάποια συνταγή για να µείνω πιστός σε ό,τι αγαπώ. Οι εµµονές µου είναι άλλοτε έντονες, σίγουρα συναισθηµατικές, αλλά δυσκολεύοµαι να τις αναλύσω ή να τις αποκαλύψω. Μερικές φορές ξεπηδούν σαν µια έκρηξη από µέσα µου, αφού δεν µπορώ πια να τις κρατήσω. Άλλες, πάλι, τις καταπιέζω. Προτιµώ να γίνοµαι περιγραφικός µέσα από τις δηµιουργίες µου παρά µε τις λέξεις», τονίζει.

Θεωρεί σηµαντικό να σχεδιάζει ρούχα που θα είναι όλα διαθέσιµα προς πώληση; «Μπορεί σε κάποιους να φαίνονται λίγα αυτά που προτείνουµε, όµως δεν ισχύει», απαντά. «Στο showroom υπάρχουν αρκετά ρούχα και αξεσουάρ. Ίσως λιγότερα σε σχέση µε άλλους, ωστόσο εµείς θέλουµε να πουλάµε αυτά που παρουσιάζουµε στην πασαρέλα. Πρόκειται για µια γραµµή χωρίς συµβιβασµούς. Είµαστε ένα ανεξάρτητο brand και νιώθουµε περήφανοι. Η αυτονοµία µάς προσφέρει την ελευθερία να εκφραστούµε µε διορατικότητα. Στο τέλος τέλος, η µόδα είναι µια συνεχής µάχη και σηµασία έχει να βλέπεις τα ρούχα που δηµιουργείς φορεµένα στον δρόµο».

Vogue Greece: Παρακολουθήστε την αποκλειστική συνέντευξη του Sébastien Meunier στο VOGUETV.