Αν η λέξη“Manifestation” ήταν φαγητό, θα ήταν μελομακάρονο. Την σκεφτόμαστε κυρίως την εορταστική περίοδο και όσο και αν την υποτιμούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, τώρα τη κρυφοθέλουμε. Με την ερμηνεία του “Manifestation” να έχει «μπλεχτεί» με λέξεις όπως «ενέργεια», «δράση», ακόμη και με πιο περίπλοκες όπως « το σύμπαν», οι ψυχολόγοι ξεκαθαρίζουν πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να θέτουμε στόχους και να προσπαθούμε να τους πραγματοποιούμε με στρατηγική. Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό, ειδικά όταν τελειώνει ένας ακόμη χρόνο.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που κάθε Ιανουάριος γεννά ένα είδος συλλογικής προσδοκίας, συχνά απαιτητικής και ενίοτε πιεστικής. Μια υπόσχεση, δηλαδή ότι μπορούμε να ξαναγράψουμε την ιστορία μας και να συναντήσουμε τον αληθινό εαυτό μας.
Θέστε στόχους που λειτουργούν ως εσωτερική πυξίδα και όχι ως βάρος
Είναι αλήθεια πάντως πως οι στόχοι που θέτουμε δεν ευθυγραμμίζονται πάντα με αυτό που πραγματικά θέλουμε και εκεί είναι το κρίσιμο σημείο που οφείλουμε να, σταθούμε για λίγο, να ανασάνουμε βαθιά και να αναρωτηθούμε: «Τι κάνει έναν στόχο πραγματικά ρεαλιστικό και ψυχολογικά υγιή»;
Όπως εξηγεί η συμβουλευτική ψυχολόγος, Ειρήνη Μεσσήνη, μιλώντας στη Vogue Greece «ένας στόχος είναι πραγματικά ρεαλιστικός και ψυχολογικά υγιής όταν δεν γεννιέται μέσα από πίεση, αλλά μέσα από την εσωτερική ευθυγράμμιση. Είναι εκείνος ο στόχος που απομακρύνεται από τα “πρέπει” και που ανταποκρίνεται στον τρόπο που θέλουμε να ζούμε. Είναι ο στόχος που δεν λειτουργεί ως βάρος, αλλά ως εσωτερική πυξίδα».
Θέστε στόχους με κατεύθυνση αλλά χωρίς άκαμπτα όρια
Δίνοντας μερικές παραπάνω συμβουλές για το τι πρέπει να έχει ένας στόχος ώστε να είναι ρεαλιστικός και άρα επιτεύξιμος, η ψυχολόγος προσθέτει πως οι στόχοι που θέτουμε χρειάζεται να είναι συγκεκριμένοι και όχι γενικοί, με ξεκάθαρη κατεύθυνση χωρίς όμως άκαμπτα όρια και τελειοθηρικά πλαίσια.
Θέστε στόχους που να σας αγγίζουν συναισθηματικά
«Το πιο σημαντικό, είναι να διεγείρει τα εσωτερικά μας κίνητρα και να προκαλεί μια αίσθηση νοήματος μέσα μας. Όπως δείχνουν οι έρευνες όταν ο στόχος δεν μας αγγίζει συναισθηματικά, δεν πρόκειται να τον υποστηρίξουμε μακροπρόθεσμα. Με άλλα λόγια είναι καταδικασμένος και ως εκ τούτου οδηγήσει στην εξάντληση και τη ματαίωση», εξηγεί η ίδια.
Μην θέτετε στόχους προερχόμενοι από κοινωνική πίεση ή εξωτερικές προσδοκίες
Το να θέτουμε έναν ρεαλιστικό στόχο και να δεσμευόμαστε στον εαυτό μας πως θα τον πετύχουμε έχει άλλη βαρύτητα αν προηγουμένως σκεφτούμε πως οι στόχοι που θέτουμε είναι οι ψυχολογικοί καθρέφτες που αποκαλύπτουν τι επιθυμούμε, αλλά και πού δυσκολευόμαστε να εξελιχθούμε. Γι΄αυτό σύμφωνα με την κ. Μεσσήνη, προκειμένου να είναι πραγματικά ρεαλιστικοί και ψυχολογικά υγιείς χρειάζεται να γεννιούνται από εσωτερικά κίνητρα και όχι από κοινωνική πίεση ή εξωτερικές προσδοκίες.
Κι αν μας αγχώσει ο στόχος;
«Αν δούμε πώς κάποια στιγμή ο στόχος που κάποτε μας ενέπνεε μπορεί να αρχίσει να μας αγχώνει, τότε πρέπει να ξέρουμε πως το άγχος εδώ δεν είναι εχθρός, αλλά μήνυμα. Μια υπενθύμιση ότι ίσως πήγαμε πιο γρήγορα απ’ όσο αντέχαμε, ή ότι ο στόχος έχασε την αρχική του πρόθεση. Εκεί χρειάζεται ένα διάλειμμα. Όχι για να σταματήσουμε, αλλά για να επανέλθουμε», εξηγεί η ψυχολόγος προσθέτοντας πως ενδεχομένως εκεί χρειαστεί να γίνει και επαναπροσδιορισμός του νοήματος του στόχου.
Καλλιεργώντας τη σωστή νοοτροπία προς την επιτυχία
Πάντως εκτός από το να θέτεις έναν στόχο, το Μanifestation «σε κάνει» να χτίζεις και μία νοοτροπία ανάπτυξης (growth mindset) γύρω απο αυτό που θέλεις να πετύχεις και ακόμη και από την ιδανική ζωή που θέλεις να ζήσεις. Εξηγώντας περισσότερο τον όρο, η κ. Μεσσήνη σημειώνει πως η «νοοτροπία ανάπτυξης δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι η μέθοδος με την οποία τροποποιούμε τον νου μας ώστε να ζούμε μια ζωή ευθυγραμμισμένη με τα θέλω και τις αξίες μας. Είναι ο τρόπος που βλέπουμε τη ζωή και ο τρόπος που τη ζούμε στην πράξη».
Καθημερινές πρακτικές για την ανάπτυξη του εαυτού σου
Σφαιρικά, ο όρος της νοοτροπίας ανάπτυξης δεν είναι μια στιγμή έμπνευσης, αλλά η δέσμευση μας σε μικρές, σταθερές προσπάθειες εξέλιξης. Για την ειδικό είναι μια στάση ζωής, χτισμένη από μικρές πράξεις που επαναλαμβάνονται με τρυφερότητα και πρόθεση. «Ένα τέταρτο ανάγνωσης, μια στιγμή ενσυνειδητότητας, μια σύντομη καταγραφή σκέψεων, 20’ άσκησης, όταν επαναλαμβάνονται, χτίζουν εσωτερική πειθαρχία και μας εκπαιδεύουν να βλέπουμε τον εαυτό μας ως άνθρωπο που αλλάζει. Γι΄αυτό και η ρουτίνα μας σήμερα, είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος μας και γι΄αυτό όταν οι καθημερινές μας πράξεις έχουν συνέπεια με τους στόχους μας, η ταυτότητά μας αλλάζει αθόρυβα», καταλήγει.
