Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει κι εσείς, αλλά είναι λίγος καιρός τώρα που οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι από ανθρώπους που τρέχουν σε μικρά «μπουλούκια», σαν ομάδα που προπονείται συντονισμένα. Από το Ζάππειο στο Καλλιμάρμαρο, οι επίδοξοι αθλητές κάνουν διαδρομές στο κέντρο της πόλης με τα απολύτως απαραίτητα –ένα σορτσάκι κι ένα ζευγάρι παπούτσια κατάλληλα για τρέξιμο– ενώ παράλληλα συζητούν για τα νέα της εβδομάδας, αλληλοπειράζονται και ελέγχουν τους παλμούς τους. «Δεν είναι τυχαίο που το τρέξιμο χαρακτηρίζεται “βασιλιάς των σπορ”», μου λέει ο Κώστας Σπηλιόπουλος, συνιδιοκτήτητης του καφέ Lot51 στα Ιλίσια και ιδρυτής ενός από τα πρώτα run crew στην Αθήνα. «Δεν χρειάζεσαι πολλά για να τρέξεις, μόνο διάθεση και καλά αθλητικά παπούτσια», με προϊδεάζει.
Πριν από περίπου έναν χρόνο, ο Κώστας με τον συνέταιρό του, Παναγιώτη Ζωτιάδη, ξεκίνησαν το δικό τους running club, με σκοπό να μυήσουν και άλλους στην κουλτούρα του τρεξίματος. Ο Κώστας, έχοντας κάνει πρωταθλητισμό στον στίβο στο παρελθόν, ξαναβγήκε στους δρόμους με αφορμή ένα πρόβλημα υγείας, για το οποίο μια καλή λύση θα ήταν να ξεκινήσει και πάλι τρέξιμο. Εκεί ήταν που παρατήρησε πως γήπεδα, άλση και πάρκα ήταν γεμάτα δρομείς. «Στήσαμε το Lot51 run crew για να μοιραστούμε το κίνητρό μας για την άσκηση. Μήνα με τον μήνα παρατηρούσαμε το ενδιαφέρον να αυξάνεται, και πλέον συμμετέχουν άνθρωποι από 22 μέχρι και 60 ετών», εξηγεί. Το ραντεβού τους το δίνουν συνήθως Σάββατο πρωί στο Lot51 και από εκεί ξεκινούν για την εκάστοτε διαδρομή: το άλσος των Ιλισίων, την Πανεπιστημιούπολη, το Ζάππειο. Τρέχουν ακούγοντας μουσική για κάτι λιγότερο από μία ώρα. «Δεν θα έλεγα πως η δομή της Αθήνας είναι φιλική για το τρέξιμο, ωστόσο πιο εύκολα τρέχει απ’ ό,τι ποδηλατεί κανείς. Οι πιο έμπειροι της ομάδας μας “καλύπτουν” τους δρομείς και διασφαλίζουν πως θα ακολουθηθεί η πιο ασφαλής διαδρομή», τονίζει.
Τι γίνεται όμως με τα διαφορετικά τέμπο, πώς μπορούν να συντονιστούν τόσοι διασκελισμοί στον ίδιο ρυθμό; Η Αγάπη, νέο μέλος του Running Late club, μιας ακόμη δημοφιλούς «λέσχης τρεξίματος» της Αθήνας, με διαβεβαιώνει πως οι διαφορετικοί ρυθμοί δεν αποτελούν πρόβλημα. «Τρέχουμε όλοι αργά και σε διαδρομές φιλικές για κάθε επίπεδο. Εγώ, ως αρχάρια και με ελάχιστη εμπειρία στο τρέξιμο, δεν αντιμετώπισα ποτέ θέμα. Όσο συνεχίζω, ωστόσο, βλέπω τις αναπνοές μου να αλλάζουν και το σώμα μου να δυναμώνει». Τόσο η Αγάπη όσο και ο Κώστας σχολιάζουν την κοινωνική διάσταση των running clubs, τα οποία στο εξωτερικό, όντας πιο ανεπτυγμένα, περιγράφονται ως τα νέα dating apps. «Μαζευόμαστε για τρέξιμο Παρασκευή βράδυ στο Καλλιμάρμαρο και μετά πάμε μαζί για σουβλάκια στο Παγκράτι. Έχει πλάκα, δεν έχουμε καλά καλά ξεϊδρώσει και καθόμαστε για φαγητό ή συνεχίζουμε για μπίρες», μου λέει η Αγάπη, η οποία μετακόμισε πρόσφατα στην Αθήνα με τον σύντροφό της και η συμμετοχή τους στο running club τούς έχει ήδη βοηθήσει να κάνουν νέες γνωριμίες.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως ένα δυνατό κίνητρο μπορεί να αλλάξει τη ζωή κάποιου, από τη σωματική υγεία μέχρι την πνευματική ευεξία. Δεν είμαστε λίγοι αυτοί που δυσκολευόμαστε με τη συνέπεια στην άσκηση, και από ό,τι φαίνεται δύο αστείες κουβέντες, μια όμορφη αθηναϊκή τοποθεσία και το μοίρασμα του στόχου κάνουν τα χιλιόμετρα να εξανεμίζονται. Μην το σκέφτεστε πολύ, είναι ένας άκρως διασκεδαστικός και cool τρόπος να γυμναστείτε.
To κείμενο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου της Vogue Greece.
