Για μένα, αυτό ήταν πάντα οι ταινίες – συναισθήματα, όχι τόσο λέξεις. Ο έρωτας στα μάτια του Jesse, όταν η Celine (Before Sunset), υπό τους ήχους της Nina Simone, του λέει όλο νόημα «Μωρό μου, θα χάσεις αυτό το αεροπλάνο» και εσύ ξέρεις ότι, επιτέλους, αυτοί οι δύο θα καταλήξουν μαζί. To νοιάξιμο της Nicole στην τελευταία σκηνή του Marriage Story, όπου σκύβει να δέσει τα λυμένα κορδόνια του Charlie, μετά τους ομηρικούς τους καβγάδες και την απόφασή τους να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους. Tα υγρά μάτια της Termeh στο A Separation, όταν ο δικαστής τής ζητά να επιλέξει με ποιον γονιό θέλει να μείνει τελικά, και εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους και η απάντησή της δεν μαθαίνεται ποτέ. O πόνος της Ida στην ομώνυμη ταινία, όταν μαθαίνει για τον θάνατο της Wanda. Βγάζει για λίγο τη στολή της δόκιμης καλόγριας, φοράει τα στιλέτο της θείας της, καπνίζει, πίνει, χορεύει, σε μια προσπάθεια να έρθει ξανά για λίγο κοντά της.
To τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας είναι για τρίτη χρονιά αφιερωμένο στο σινεμά, στις ταινίες που μας σημάδεψαν, μας όρισαν, μας έκαναν να νιώσουμε κάτι. Εδώ στη Vogue Greece είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία της Vogue έχουμε το πρώτο solo ανδρικό εξώφυλλο, με έναν καλλιτέχνη που τόσο με τη μουσική του όσο και με την οσκαρική ερμηνεία του στο Dallas Buyers Club μας άγγιξε βαθιά και ουσιαστικά. Ο Jared πρωταγωνιστεί στην ταινία που περιμένουν οι απανταχού κινηματογραφόφιλοι, το House of Gucci, φωτογραφίζεται και μιλάει αποκλειστικά στη Vogue Greece και στην International Editor at Large μας, Sarah Bailey, για την ταραχώδη ζωή του, την αγωνίστρια μητέρα του και, ασφαλώς, για το εκκεντρικό στιλ του.
Εγώ με τη σειρά μου περιμένω να ξεκινήσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, να βρεθώ ξανά στις σκοτεινές αίθουσες, να χαθώ στον μαγικό κόσμο των ταινιών και να ονειρευτώ ξανά. Ραντεβού λοιπόν στους κινηματογράφους, που τόσο μας έλειψαν, και καλές μας προβολές!
*Pierrot le Fou, Jean-Luc Godard, 1965
__________________________________________