Emanuel Ungaro: Ένας από τους τελευταίους σπουδαίους couturiers “έφυγε” στα 86 του χρόνια

Γεννημένος το 1933, ο Emanuel Ungaro ήταν ιταλικής καταγωγής και μεγαλωμένος στο Παρίσι, καθώς οι γονείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γενέτειρά του το 1920 όταν ήταν υπό το φασιστικό καθεστώς του Mussolini και να εγκατασταθούν στην Aix-en-Provence.

O Ungaro ήταν μόλις 22 ετών όταν μετακόμισε στην μποέμικη συνοικία Montparnasse του Παρισιού το 1995, ενώ μετά από ένα χρόνο, και με τη βοήθεια του τότε ανερχόμενου Courrèges, ξεκίνησε να δουλεύει ως βοηθός του ίδιου του Cristóbal Balenciaga. Λίγο μετά την αποχώρηση του από τον Balenciaga, ακολούθησε και ο Ungaro, ο οποίος έχτισε τον δικό του οίκο το 1965.

Η ατμόσφαιρα του ατελιέ του χαρακτηριζόταν από τη μουσική υπόκρουση συμφωνιών του Wagner και του Beethoven, ενώ ο ίδιος μπορεί να δούλευε επί 12 ώρες ασταμάτητα πάνω σε ένα κομμάτι υφάσματος, πριν ακόμα ξεκινήσει να σχεδιάζει την ιδέα του στο χαρτί. «Οι συνεργάτες μου πάντα με πειράζουν όταν αφιερώνομαι στο ύφασμα», είχε πει ο Ungaro στο Architectural Digest το 1988. «Το χαϊδεύω, το μυρίζω, το ακούω. Ένα ρούχο θα πρέπει να εκφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους».

Παρά το γεγονός ότι η καριέρα του ξεκίνησε σαν ένας από τους τελευταίους protégés του Balenciaga, ο Ungaro εξελίχθηκε με το δικό του τρόπο, ακολουθώντας το κλίμα της εποχής. Το 1967 διαφοροποιήθηκε ξεκινώντας της womenswear συλλογές του, ενώ το 1970 μπήκε και στον χώρο των menswear.

Έμεινε πιστός στις αρχές και τη φιλοσοφία του Balenciaga, όπου το κάθε κομμάτι και η κάθε λεπτομέρεια ήταν φτιαγμένη στο χέρι και όπου ο πελάτης δεν είχε ποτέ δίκιο. Ωστόσο, αυτό δεν τον απομάκρυνε από την πελατεία του. Σύμφωνα με τη Βρετανική Vogue, «Το 2000 ο Ungaro είχε ακόμα 200 πελάτες παγκοσμίως στο τομέα της haute couture, 60 από τους οποίους έκαναν τις παραγγελίες τους κάθε σεζόν».

Το διάσημο άρωμα με την υπογραφή του, το Diva, έκανε το ντεμπούτο του το 1983 και ήταν εμπνευσμένο από τη σχέση του με την Γαλλίδα ηθοποιό Anouk Aimée. Η Aimée παρέμεινε πιστή φίλη τόσο του ίδιου όσο και του οίκου του, μαζί με τις Jacqueline Kennedy Onassis, Catherine Deneuve, Lynn Wyatt και Hélène de Rothschild.

Οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 βρήκαν τον σχεδιαστή στη κορυφή της καριέρας του, με σήμα κατατεθέν του τα μεταξωτά ντραπέ φορέματα και τα πανωφόρια με επένδυση από γούνα. «Ο Emanuel είχε ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ, ήταν αφοσιωμένος. Αυτά τα παλτό έχουν μείνει αξέχαστα», είπε η Grace Mirabella, Editor-in-chief της Αμερικάνικης Vogue το ΄70 και το ’80.

Ο Ungaro ήταν ο τελευταίος couturier που πούλησε την πλειοψηφία των μετοχών του οίκου του το 1996 στο Salvatore Ferragamo SpA., ενώ παρέμεινε στο τιμόνι του μέχρι το 2004. Από το 1998 μέχρι και το 2004, ο Giambattista Valli εργάστηκε στο πλευρό του ως καλλιτεχνικός διευθυντής, ενώ το 2005 η εταιρεία εξαγοράστηκε από τον Asim Abdullah και ο Emanuel Ungaro αποχώρησε επίσημα από το χώρο της μόδας.

Έκτοτε, πολλοί καλλιτεχνικοί διευθυντές πέρασαν το κατώφλι του οίκου, ανάμεσά τους οι Vincent Darré, Peter Dundas και Esteban Cortazar. Το 2009, ο χώρος της μόδας έμεινε άναυδος στην είδηση πως η ηθοποιός και γνωστό party girl του Χόλυγουντ, Lindsay Lohan αναλαμβάνει καθήκοντα artistic director στον Ungaro, κάτι που δεν βρήκε σύμφωνο ούτε τον ιδρυτή του. Από το 2017 μέχρι και σήμερα, ο Marco Colagrossi βρίσκεται στο τιμόνι του οίκου.

Από τις ημέρες του πίσω από μια ραπτομηχανή μέχρι τις ατελείωτες ώρες στην avenue Montaigne όπου αφιερώθηκε στην τέχνη της υψηλής ραπτικές, ο Emanuel Ungaro είχε τη μοναδική ικανότητα να μεταμορφώνει την ιδέα της ομορφιάς σε κάτι απτό. «Μεταφέρω τον εαυτό μου στο μέλλον, δεν θυμάμαι καν τη τελευταία μου συλλογή», είχε πει. Οι λάτρεις της μόδας θα τον θυμούνται πάντα για τα μεταξωτά αριστουργήματά του που έμοιαζαν να αιωρούνται στη πασαρέλα. Η ανεξίτηλη υπογραφή ενός άρτιου δημιουργού, του οποίου το βλέμμα ήταν στραμμένο πάντα μπροστά.