O συνιδρυτής του οίκου Aganovich, Brooke Taylor, εξηγεί τους λόγους πίσω από την ηχηρή αποχή τους από την πρόσφατη εβδομάδα μόδας της Haute Couture και αφηγείται ιστορίες που τον ενώνουν δημιουργικά με το άλλο του μισό, τη Nana Aganovich.
FM:Οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας σας επηρέασαν στο μέγιστο βαθμό καθώς δεν προχωρήσατε στη δημιουργία συλλογής για τη νέα σεζόν. Τι ακριβώς συνέβη;
BT:Είναι γεγονός ότι μας τελείωσαν τα χρήματα εντελώς απροσδόκητα με αποτέλεσμα την αποχή μας από την εβδομάδα μόδας της Haute Couture που έγινε τον Ιούλιο. Μέχρι και το Δεκέμβριο του 2020 ο οίκος μας βίωνε μια επικερδή χρονιά γεμάτη επιτυχίες. Δυστυχώς η εταιρεία μας φάνηκε μικρή και ευάλωτη σε μια τόσο μεγάλη κρίση που την άφησε ανήμπορη να τη διαχειριστεί και να τη ξεπεράσει.
FM: Όλα αυτά τα χρόνια δημιουργείτε μαγευτικές συλλογές με απόλυτη συνέπεια. Ωστόσο, από το 2018 και έπειτα, επιλέξατε να εστιάσετε στην Υψηλή Ραπτική. Τι χρειάζεται κάποιος για να ανήκει στην κατηγορία των couturier και γιατί η Υψηλή Ραπτική, ενώ αποτελεί είδος ύψιστης σημασίας, το οικοσύστημα της μόδας φαίνεται να μην τη στηρίζει όσο θα έπρεπε;
BT: Δεν είμαστε σε θέση να προτείνουμε ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα της βιομηχανίας της μόδας. Όμως, χωρίς καμία αμφιβολία, αυτό που μπορεί να μας φέρει πιο κοντά είναι η αγάπη που έχουμε από κοινού για το συγκεκριμένο είδος σε συνδυασμό με το σεβασμό μας για τη χειροτεχνία.
Η Υψηλή Ραπτική ήταν για εμάς μια σανίδα σωτηρίας όταν πλέον δεν παίρναμε καμία ευχαρίστηση από το Prêt-à-Porter. Θέλαμε περισσότερα και ψάχναμε τον τρόπο για να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, πάντα σε δημιουργικό επίπεδο και αυτό ήταν εφικτό μόνο μέσα από την Haute Couture που ενώ βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο ως περιττό και ανούσιο είδος, για εμάς αποτελεί μια έκφραση συνυφασμένη με την δημιουργική ελευθερία. Θα διαφωνήσω μαζί σας σχετικά με την απουσία στήριξης στην οποία αναφερθήκατε γιατί εμείς λάβαμε αρκετή. Η Γαλλική Ομοσπονδία Μόδας ήταν και είναι πάντα διαθέσιμη να επιλύσει ακόμα και τα πιο μικρά θέματα που μπορεί να προκύψουν. Το ίδιο ισχύει και για τον οργανισμό χρηματοδοτήσεως DEFI, με την πρόεδρο του Clarisse Reille να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία μαζί μας. Η επωνυμία Aganovich ήταν συνεχώς προστατευμένη και είμαστε πραγματικά ευγνώμονες για ότι μας δόθηκε.
FM: Τι ακριβώς θέλετε να εκφράσετε μέσω των συλλογών σας; Πως μπορεί ένα φόρεμα να ξεπεράσει την εμπορική του διάσταση;
BT: Χωρίς αμφιβολία, ένα φόρεμα είναι κάτι περισσότερο από εμπόρευμα και η έννοια του ενδύματος δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα. Κάποτε είχα μια αρσενική γάτα που είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας για το οποίο έπρεπε να ξυρίσουμε τη γούνα της. Αυτή η αλλαγή έφερε στο ζώο μεγάλη αγωνία, έπαθε κατάθλιψη και η γενικότερη συμπεριφορά του ζώου έγινε ασταθής και απρόβλεπτη. Όταν ξεκινήσαμε την επωνυμία μας, η συγκίνηση του κόσμου σε μια επίδειξη μόδας μας φαινόταν κωμική. Καθώς περνούσε ο καιρός και βυθιζόμασταν όλο και περισσότερο στη μαγεία του ενδύεσθαι, αναπτύχθηκε κατανόηση και ένας μεγάλος θαυμασμός καθώς και δέος σε σχέση με την επιβλητικότητα και δύναμη που έχουν τα ρούχα.
Συνεπώς, όσο πιο ξεκάθαρο είναι ένα ρούχο τόσο λιγότερο ενδιαφέρον έχει για μας ενώ η σύνδεση συναισθήματος με τη λογική δεν είναι απαραίτητα αυτοσκοπός. Μας ενδιαφέρει το συναίσθημα που βιώνεται από κοινού τη δεδομένη στιγμή. Αυτή η αναθεώρηση μας απελευθέρωσε και μας επέτρεψε να δούμε τη δουλειά μέσα από ένα άλλο πρίσμα. Σήμερα, δεν είμαστε 100% σίγουροι αν αυτό που κάνουμε είναι τελικά μόδα, κοστούμια, τέχνη, θέατρο ή ψυχολογία.
FM: Εστιάζοντας στη βιομηχανία μόδας, ποια πράγματα αισθάνεστε ότι χρειάζεται να αλλάξουν και προς ποια κατεύθυνση;
BT: Όλοι χρησιμοποιούμε τη φράση «βιομηχανία μόδας» σαν να είναι κάτι χειροπιαστό. Εκείνο στο οποίο αναφερόμαστε ως βιομηχανία μόδας είναι στην ουσία ένας τόπος σύγκλισης μεταξύ τριών πραγματικών βιομηχανιών: της μεταποιητικής βιομηχανίας, της εκδοτικής βιομηχανίας (η οποία περιλαμβάνει τους image-makers τόσο σε εικόνες όσο και βίντεο και πιο πρόσφατα τα κοινωνικά μέσα) και τη βιομηχανία του modelling.
Όπως συμβαίνει με τον εγκέφαλο μας όταν οσφραινόμαστε ένα άρωμα, η φράση «βιομηχανία μόδας» αντανακλά άμεσα διάφορα αναγνωρίσιμα τρόπαια όπως την ένταση του front-row, τα μεγάλα και συγκρουόμενα ΕΓΩ, τα σκούρα γυαλιά ηλίου, ιστορίες σεξ, τραγωδίες και επιτυχίες της στιγμής ενώ όλα αυτά είναι περισσότερο θέματα συμπωματικά παρά ενδημικά. Η μόδα στον πυρήνα της σημαίνει εξέγερση και πιο συγκεκριμένα νεανική εξέγερση. Αφορά ξεκάθαρα το δικαίωμα της εξέλιξης. Είτε λοιπόν πρόκειται για τη Σταχτοπούτα που μεταμορφώνεται σε πριγκίπισσα ή για κάποιο έφηβο που αφήνει πίσω του την παιδικότητα και επιλέγει να ντύνεται με ρούχα που φέρουν στάμπες της αγαπημένης του μπάντας, το μήνυμα είναι ένα: ελευθερία.
Αυτή η μορφή εξέγερσης μέσα από το ρούχο είναι βαθιά παρεξηγημένη και κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τα ίδια τα βιομηχανικά συμφέροντα που ισχυρίζονται ότι την υποστηρίζουν. Οι νέοι οφείλουν να επαναστατήσουν γιατί μόνο αυτοί μπορούν να φέρουν την αλλαγή. Στην ηλικία των 19 έχασα τον πατέρα μου και αυτό έφερε μια τεράστια αλλαγή στην κοινωνική μου αντίληψη. Όντας σε πένθος πήγα σινεμά για να δω την ταινία The Doors του Oliver Stone και όταν τελείωσε, για λόγους που ακόμα αποτελούν μυστήριο, βγήκα από το σινεμά πεπεισμένος πως έπρεπε να γίνω μέλος των Hell’s Angels. Έξι μήνες αργότερα, έχοντας εξοικονομήσει κάποια χρήματα, βρέθηκα να κυνηγώ το στόχο μου στους αυτοκινητόδρομους της Αμερικής καβάλα σε μία μηχανή 1000CC Honda Shadow.
Από την άλλη, η Nana γύρω στην εκπνοή της εφηβείας της, στρατολόγησε μια ομάδα φίλων με σκοπό να κλέψουν ένα τρίπτυχο του Francis Bacon που άνηκε σε ένα από τα πιο διάσημα μουσεία της Δανίας. Ευτυχώς και για τους δύο μας, κανένας από τους στόχους μας δεν υλοποιήθηκε! (γέλια) Πιθανών να ήμασταν ακόμα κλεισμένοι στη φυλακή. Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω με αυτές τις μικρές ιστορίες είναι η ανάγκη που υπάρχει για τους νέους να επιδιώξουν μια βίαιη ρήξη με το πεπρωμένο τους. Πιστεύω πως η μόδα, στην πιο καθαρή της μορφή, μπορεί να δώσει αυτή την ευκαιρία για μετάλλαξη.
FM: Με ποια από τα τρέχοντα κοινωνικά και πολιτικά θέματα αισθάνεστε περισσότερο συνδεδεμένοι και γιατί;
BT: Αυτό που μάθαμε μέσα από μια δεκαετία χρήσης των κοινωνικών μέσων δικτύωσης και τον ένα χρόνο του εγκλεισμού στα σπίτια μας είναι πως η ανθρώπινη επαφή και σύνδεση είναι απαραίτητα στοιχεία της ανθρώπινης επιβίωσης. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν εκατομμύρια χρόνια μέσα στα οποία η ανθρωπότητα κατάφερε να εξελιχθεί, φαίνεται ότι δεν δίνεται τόσο μεγάλη σημασία σε όσα έχουμε διδαχθεί μέσα από τις εμπειρίες μας, κυρίως σε σχέση με τα διαφορετικά στρώματα που συνοψίζουν την επικοινωνία μεταξύ μας.
Αντιθέτως, τις τελευταίες δύο δεκαετίες φαίνεται να έχουμε εγκαταλείψει την συναισθηματική μας σοφία αντικαθιστώντας την με επαφές που διακυβεύονται μέσα από οθόνες υπολογιστών. Ο διάλογος διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στις σχέσεις μας και ευτυχώς διατηρούμε ακόμα την έννοια της ανταλλαγής. Αν βάλουμε δύο άτομα με διαφορετικές απόψεις σε ένα δωμάτιο, στην πραγματικότητα συμφωνούν σε κάτι ακόμα και αν αυτό είναι δεοντολογικό. Το τρέχον κλίμα φαίνεται να ενθαρρύνει την έξαρση μιας εύθραυστης πραγματικότητας που μοιάζει με σκύλο που του έχουν φορέσει ένα κώνο ανάκαμψης και αποζητά έστω ένα φιλί, ένα χάδι.
FM: Ποια είναι τα επόμενα πλάνα για τους Aganovich;
BT: Βρισκόμαστε σε μία περίοδο αναζήτησης τρόπων για να εισακουστεί με η δημιουργική μας φωνή της οποίας τη δύναμη και ακρίβεια έχουμε μόλις ανακαλύψει.
Όταν μας δοθεί ξανά η ευκαιρία να επιστρέψουμε στην αρένα της μόδας είναι σίγουρο πως δεν θα υπάρξει υπαναχώρηση αφού πρόκειται για μια πραγματικά αγνή και εθιστική ενασχόληση που μας μαγεύει.
