Είναι το μεγάλο ερώτημα στα χείλη όλων εκείνων που συμμετέχουν σε InstaLive συζητήσεις, αλλά και σε ψηφιακές ζυμώσεις, που εν καιρώ παγκόσμιας καραντίνας εξελίσσονται μέσω του γνωστότατου πλέον Zoom. Το ερώτημα που απασχολεί όλους όσοι ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο με τη βιομηχανία που αγαπάμε: ποια θα είναι η επόμενη μέρα της μόδας στη μετά COVID-19 εποχή; Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα ερώτημα-πρόκληση που δεν απευθύνεται μόνο σε επαγγελματίες, όπως οι διευθύνοντες σύμβουλοι λατρεμένων μας brands, οι οποίοι όλο το διάστημα του εγκλεισμού δεν σταμάτησαν να συσκέπτονται διαδικτυακά με τα επιτελεία τους ή τους απανταχού creatives, που πλάθουν ήδη τις δικές τους ενδυματολογικές ιστορίες μέσα από μια πρωτόγνωρη νέα πραγματικότητα. Είναι ένα ερώτημα, τελικά, που απευθύνεται σε καθεμία και σε καθέναν από εμάς. Πώς θα συμπεριφερθούμε τώρα που το χαλαρό λάστιχο της αθλητικής μας φόρμας δίνει τη θέση του σε ένα δομημένο φερμουάρ; Θα αποκαλύψουμε τις δυνατότητές μας στο καταναλωτικό σπριντ, καλπάζοντας προς τα ανοιχτά καταστήματα για λίγο ή περισσότερο revenge shopping, ακολουθώντας τα χνάρια πολλών Κινέζων εραστών της πολυτέλειας την επόμενη μέρα του δικού τους εγκλεισμού; Και αργότερα, όταν περάσει το πρώτο κύμα του όποιου shopping therapy έχουμε την οικονομική άνεση και την ψυχολογική διάθεση να κάνουμε, είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε με το fast-fashion as usual καταναλωτικό μοντέλο που είχαμε υιοθετήσει στην προ κορονοϊού ζωή μας; Ή μήπως είναι καιρός να στρέψουμε το βλέμμα και το κομψό πορτοφόλι μας προς μια πιο βιώσιμη διαδρομή, ανακαλύπτοντας ρούχα και αξεσουάρ που τοποθετούν το θέμα της ηθικής και της διαφάνειας στο ίδιο βάθρο με το καλό design; Μπορούμε επίσης να σκεφτούμε ότι, αν κάτι μπορεί να μας μεταφέρει ένα αίσθημα αισιοδοξίας και περηφάνιας αυτή την περίοδο της αναγκαστικής «εσωστρέφειας», η οποία τραυματίζει τον χαρακτήρα μας ως «πολιτών του κόσμου», αυτό είναι να ξαναγνωρίσουμε και να στηρίξουμε το εγχώριο ταλέντο, την ελληνική μόδα και αγορά.
Μετά από μια περίοδο σταθερής ανάπτυξης, η διεθνής βιομηχανία εισέρχεται σ’ ένα περίπλοκο κεφάλαιο της ιστορίας της. Σύμφωνα με την Bain & Company, ο κλάδος της πολυτέλειας αναμένεται να σημειώσει πτώση της τάξης του 25%-30% το πρώτο τετράμηνο του 2020. Και αυτό, παρά το όποιο revenge shopping μπορεί να έδωσε μια ενθαρρυντική ώθηση στις πωλήσεις κάποιων μεγάλων luxury παικτών. (Σύμφωνα πάλι με την Bain & Company, οι Κινέζοι καταναλωτές κάλυψαν το 90% της ανάπτυξης στην αγορά της πολυτέλειας το 2019.)
Για πολλούς, το πρόβλημα δεν είναι η ζήτηση και η επιθυμία που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να ικανοποιηθούν για πολλούς διαφορετικούς λόγους, αλλά ολόκληρη η αλυσίδα της παγκόσμιας βιομηχανίας. Αναλογιστείτε αυτή την ασίγαστη παραγωγή και προσφορά, η οποία υπερκαλύπτει τις ενδυματολογικές ανάγκες ενός άνισα οικονομικά μοιρασμένου πλανήτη, μέσα από κολεξιόν που διαδέχονται με μικρά διαλείμματα η μία την άλλη. Μια αλυσίδα που εξακολουθεί να επιβαρύνει σοβαρά το περιβάλλον και να λειτουργεί σε συχνά θολό ανθρώπινο πλαίσιο.
Υπάρχουν πολλοί σήμερα που θέλουν όλο αυτό να αλλάξει, και ανάμεσά τους εκείνοι που έχουν ήδη εκφράσει τις σκέψεις τους δημοσίως. Δημιουργοί όπως ο Dries Van Noten, η Mary Katrantzou, η Tory Burch, η Gabriela Hearst και η Marine Serre, μεταξύ πολλών άλλων, συνυπέγραψαν πρόσφατα μια ανοιχτή επιστολή. Ανάμεσα στις προτάσεις τους περιλαμβάνεται ένα ισορροπημένο πρόγραμμα παρουσίασης, παραγωγής και παραδόσεων μέσα στη σεζόν. Υπάρχουν επίσης ιδέες για την επίτευξη βιώσιμων στόχων που θα περιορίζουν τη σπατάλη πρώτων υλών και ενέργειας. Άλλο ένα κίνημα, το Rewiring Fashion, ενώνει τις φωνές πολλών ανεξάρτητων δημιουργών και brands με εκείνες στελεχών πολυκαταστημάτων στην Ασία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας της μόδας. Και εδώ η συζήτηση περιστρέφεται στην παρουσίαση των συλλογών μέχρι τη στιγμή που αυτές φτάνουν στον καταναλωτή, αλλά και σε μια νέα προσέγγιση των επιδείξεων. Παράλληλα, προτάσσεται η ιδέα για το τέλος ειδικών δράσεων, όπως η Black Friday και η Cyber Monday, που αποφέρουν περισσότερο βραχυπρόθεσμα παρά μακροπρόθεσμα οφέλη στις μάρκες.
Την αρχή είχε κάνει ο Giorgio Armani: «Η σημερινή έκτακτη ανάγκη δείχνει ότι μια προσεκτική και έξυπνη επιβράδυνση είναι ο μόνος δρόμος για να βγούμε από αυτή την κατάσταση, ένας δρόμος ο οποίος, επιτέλους, θα επαναφέρει την αξία στη δουλειά μας και θα δώσει την ευκαιρία στους τελικούς καταναλωτές να αντιληφθούν την πραγματική σημασία της», σημείωνε σε ανοιχτή επιστολή του στο WWD, στο ξεκίνημα της πανδημίας, ο τελευταίος εν ενεργεία εκ των μεγάλων. «Η πολυτέλεια χρειάζεται χρόνο για να επιτευχθεί, αλλά και για να εκτιμηθεί. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι γρήγορη. Δεν έχει νόημα ένα από τα σακάκια ή τα κοστούμια μου να βρίσκονται στο κατάστημα για τρεις εβδομάδες πριν θεωρηθούν “ξεπερασμένα”, για να αντικατασταθούν από νέα κομμάτια, τα οποία δεν θα διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα», ανέφερε.
Θα αλλάξουμε τη μόδα ή θα την αφήσουμε να επιστρέψει στον παλιό της εαυτό; Σε αυτό το ερώτημα-πρόκληση χρειάζεται να δώσουμε όλοι τις δικές μας απαντήσεις.
Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου 2020.
Διαβάστε επίσης | LVMH και Tiffany: Νέα δεδομένα για μια ιστορική συμφωνία;
