στο-ύψος-των-περιστάσεων-144230

Το μπουκάλι έχει υπογραφή LVMH. Θα μπορούσε να είναι ένα άρωμα από τους ιστορικούς οίκους του γιγαντιαίου ομίλου της πολυτέλειας. Όμως, δεν περιέχει κάποιες γνώριμες γλυκές νότες λουλουδιών και βανίλιας, αλλά αντισηπτικό τζελ. Και δεν θα το βρείτε στο ράφι ενός κομψού παριζιάνικου πολυκαταστήματος, αλλά σε κάποιο από τα δημόσια νοσοκομεία της πόλης, όπου νοσηλεύονται σήμερα ασθενείς με κορονοϊό. Ένα από τα χιλιάδες που παράγονται εν μέσω πανδημίας σε γαλλικές μονάδες αρωματοποιίας και καλλυντικών, το μπουκάλι είναι η απόδειξη ότι σε αυτή την παγκόσμια κρίση η βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς εργάζεται για το κοινό καλό πίσω από τη λαμπερή της βιτρίνα.

Την ανακοίνωση της LVMH για την κατεπείγουσα παραγωγή υλικών κατά της εξάπλωσης του νέου ιού ακολούθησαν γρήγορα πολλές άλλες, από ανταγωνιστικούς ομίλους, όπως η Kering και η Richemont. Την ίδια στιγμή στην Ιταλία, εκεί όπου πρώτα χτύπησε στην ευρωπαϊκή ήπειρο ο COVID-19, κατά τη διάρκεια των επιδείξεων του Μιλάνου για το ερχόμενο φθινόπωρο και τον χειμώνα, τα νέα περί οικονομικής ενίσχυσης νοσοκομειακών μονάδων από τη βιομηχανία της μόδας δεν σταματούσαν. Οι δωρεές ήταν σημαντικές, άλλοτε ιδιωτικές, όπως στην περίπτωση του Valentino Garavani, της Donatella Versace και του Marco Bizzarri, κι άλλοτε εταιρικές, όπως των οίκων Armani, Gucci, Benetton και Moncler, μεταξύ τόσων άλλων.

Και υπήρχαν ακόμα περισσότερες, που δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, γιατί δεν ήταν αυτός ο σκοπός τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η αντίδραση ήταν εξίσου άμεση, με το ίδρυμα του Ralph Lauren να ανακοινώνει τη δική του συνεισφορά, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Πολύ γρήγορα, δεκάδες παραγωγικές μονάδες οίκων της πολυτέλειας έριχναν το εξαιρετικό τους know-how στην παραγωγή προστατευτικών μασκών και στολών για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό: ο Burberry, αφήνοντας πίσω τα signature trenches, η Chanel, παραμερίζοντας τα tweed ταγέρ, η Prada, ο Gucci, ο Balenciaga, ο Saint Laurent. Όλοι μαζί σε μια άλλου τύπου μάχη απέναντι στον κοινό εχθρό.

Στο Λονδίνο, το British Fashion Council λάνσαρε το BFC Foundation Fashion Fund, για να ενισχύσει και εκείνο με τη σειρά του επιχειρήσεις, σχεδιαστές, αλλά και φοιτητές που πλήττονται αυτόν τον καιρό στη Βρετανία. Από τη Νέα Υόρκη, η Anna Wintour, ως διευθύντρια της αμερικανικής Vogue, αλλά και Artistic Director της Condé Nast, και ο Tom Ford, ως CFDA chairman, συνέστησαν το A Common Thread, μια συντονισμένη προσπάθεια του CFDA/Vogue Fashion Fund για τη συγκέντρωση χρημάτων που θα ενισχύσουν την αμερικανική βιομηχανία. (To CFDA/Fashion Fund είχε συσταθεί μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001).

Η πανδημία ανέδειξε και την ανάγκη πολλών ανθρώπων για άμεση και προσωπική επικοινωνία, για ανταλλαγές απόψεων στο Instagram Live, αλλά και εκ βαθέων συνεντεύξεις μέσω podcast. Ο οίκος Alexander McQueen μας ενθαρρύνει να γίνουμε McQueen Creators, ο Marc Jacobs μιλάει με τους καλεσμένους του για βιβλία, μουσική και μόδα, και το project Loewe en Casa μας προτείνει πρακτικές λύσεις για την περίοδο του εγκλεισμού. Η Vogue Italia προσφέρει πρόσβαση στο υπέροχο αρχείο της, ενώ η Naomi Campbell και η Cindy Crawford μοιράζονται αγαπημένες supermodel αναμνήσεις στο YouTube.

Όμως, παράλληλα, μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη σε χώρες όπως το Μπανγκλαντές, το Βιετνάμ, η Καμπότζη και η Ινδία, όπου το προσωρινό κλείσιμο μονάδων παραγωγής ρούχων γρήγορης μόδας δημιουργεί πρόβλημα επιβίωσης σε εκατομμύρια εργάτες – μεταξύ αυτών πολλές γυναίκες που ζουν τις οικογένειές τους. Γιατί ποιος μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι αυτή η βιομηχανία είναι μια παγκόσμια αλυσίδα; Και σε αυτή την αλυσίδα οι παραγγελίες σήμερα ακυρώνονται χωρίς να ανανεώνονται, δημιουργοί, υπάλληλοι και έμποροι χάνουν τις δουλειές τους, φυσικά και διαδικτυακά καταστήματα κλείνουν. Η αγωνία για την τρέχουσα και την επόμενη σεζόν είναι διάχυτη.

Κάποιες αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί. Η Εβδομάδα Ανδρικής Μόδας, όπως και της υψηλής ραπτικής, που γίνονται κάθε Ιούνιο και Ιούλιο στο Παρίσι, έχουν αναβληθεί, ενώ η ιταλική Εβδομάδα Ανδρικής Μόδας αναμένεται να διεξαχθεί μαζί με το γυναικείο prêt-à-porter το φθινόπωρο, στο Μιλάνο. Αντίθετα, η Εβδομάδα Μόδας της Σαγκάης, που συχνά προωθεί ανερχόμενους και ανεξάρτητους σχεδιαστές, διεξήχθη τον Απρίλιο μέσω live-streaming σε ψηφιακή πλατφόρμα.

Δεν λείπουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα η βιομηχανία να αλλάξει ρότα. Είναι άλλωστε μια συζήτηση που είχε ξεκινήσει πολύ πριν από την εμφάνιση του νέου κορονοϊού. Σε πρόσφατη, ανοικτή επιστολή του στο WWD, ο Giorgio Armani προτείνει τη μείωση των παραγωγικών ρυθμών, ενώ σημειώνει ότι οι συλλογές στα καταστήματα πρέπει να συμβαδίζουν με τις κλιματικές συνθήκες. Ο τελευταίος εν ενεργεία εκ των γιγάντων του χώρου πιστεύει ότι η κρίση προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για να διορθωθεί ό,τι έχει στραβώσει, ώστε η βιομηχανία να αποκτήσει ξανά πιο ανθρώπινη διάσταση.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο χώρος στέκεται τώρα απέναντι σε μια τεράστια ανθρωπιστική, κοινωνική και οικονομική κρίση. Όμως, θα υπάρξει και η επόμενη μέρα. Όταν το εξώφυλλο της ιταλικής Vogue δεν θα είναι πια λευκό, ως ένδειξη σεβασμού, όταν τα έμπειρα χέρια στα ατελιέ θα αρχίσουν και πάλι να κεντάνε μοτίβα με πολύχρωμες παγέτες και όταν οι μονάδες αρωματοποιίας θα επιστρέψουν ξανά στις γλυκές τους νότες. Για την ώρα, και για όσο καιρό χρειαστεί, τα μπουκάλια αντισηπτικών και οι προστατευτικές μάσκες θα παίρνουν τη θέση τους στην πρώτη γραμμή.

*Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαΐου της Vogue Greece.