JIL SANDER, an Ongoing Evolution: Αποκλειστική συνέντευξη με τους Luke και Lucie Meier

«Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά όταν γίνεσαι μέλος μιας εταιρείας σε σχέση με αυτό που φανταζόσουν πριν ενταχθείς σε αυτήν. Στην περίπτωσή μας, η εκτίμηση και ο σεβασμός για τη μάρκα και την αισθητική της μας βοήθησαν να αντιμετωπίσουμε τη νέα μας πραγματικότητα με διαύγεια και χωρίς φόβο», μου λέει ο Luke. «Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία και συνείδηση ότι χρειάζεται προσπάθεια για να συντονίσεις το όνειρο με την πραγματικότητα. Προτεραιότητά μας ήταν να αξιολογήσουμε την κατάσταση και να κοιτάξουμε προς τη σωστή κατεύθυνση, ώστε να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει και ποιος κάνει τι. Και, φυσικά, ως οι νεότεροι στην ομάδα έπρεπε να σεβαστούμε τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί χρόνια πριν από εμάς. Αφού περάσαμε μια περίοδο έρευνας και αξιολόγησης, άρχισε σιγά σιγά να διαμορφώνεται μια καθαρή εικόνα για το τι χρειαζόταν να κάνουμε, αποδεικνύοντας πως πράγματι ήμασταν οι κατάλληλοι για να εξελίξουμε τον οίκο». Τη σκυτάλη παίρνει η Lucie, περιγράφοντας το ξεκίνημά τους όπως όταν κάποιος ζωγραφίζει πάνω σε έναν κατάλευκο καμβά. «Δεν υπήρχε αρχείο από τις παλαιότερες συλλογές ώστε να έχουμε μια τυπική, έστω, αφετηρία. Κάτι που όμως αποδείχθηκε πως ήταν το θετικότερο στοιχείο αυτής της ιστορίας, καθώς στην ουσία αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία του brand, τη συνεχή δηλαδή εξέλιξη με το βλέμμα στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.

Συνεπώς, δεν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το δίλημμα να αναζωπυρώσουμε μια φλόγα που ενδεχομένως έχει σβήσει! Στην Jil Sander όλα περιστρέφονται γύρω από το τι είναι σημαντικό σήμερα και τι πρόκειται να πετύχουμε αύριο».

Μέσα στα έξι αυτά χρόνια, η σχεδιαστική ομάδα του Luke και της Lucie εμπλουτίστηκε και οι συλλογές τους έγιναν πιο περιεκτικές, χωρίς ποτέ να απαρνηθούν την ουσία του brand και δίχως να επηρεάζονται από τις δύσκολες καταστάσεις που προηγήθηκαν. «Πάνω απ’ όλα καταφέραμε να εμφυσήσουμε ζωή σε κάτι του οποίου το μέλλον ήταν αμφίβολο. Είναι εκπληκτικό αυτό! Στο τέλος της ημέρας οι δυσκολίες του παρελθόντος και οι όποιες αναταράξεις δεν αφορούν κανέναν από εμάς. Πρόκειται για μια επωνυμία φορτωμένη με αξίες και ο ρόλος μας είναι να τις διατηρήσουμε», τονίζει ο Luke.

Όπως σε όλους τους χώρους, έτσι και στη μόδα υπήρχαν ανέκαθεν ηγέτες και ακόλουθοι. Σκέφτομαι πως κάθε πιστό στον εαυτό του brand, αυτό που κάνει κάθε σεζόν, τελικά, είναι να προσαρμόζει το προϊόν του στα νέα δεδομένα, οδηγώντας την αγορά. Πάντα, εξάλλου, θα υπάρχουν αυτοί που δημιουργούν τις τάσεις, αυτοί που τις υιοθετούν με μικρή ή μεγαλύτερη καθυστέρηση και εκείνοι, φυσικά, που τις φορούν. Έστω κι αν στο παρελθόν το κοινό επηρεαζόταν από αυτές περισσότερο απ’ ό,τι σήμερα, που σχεδόν κανένας δεν ενδιαφέρεται να υιοθετεί μια ταυτότητα κοινή για όλους, ανεξαρτήτως φύλου.

Μια και ο λόγος για φύλα, να πω ότι η σχέση της Lucie με το ανδρικό ένδυμα ήταν ανύπαρκτη πριν πάει στην Jil Sander, κάτι που ομολογεί ότι δεν την προβλημάτισε. «Δεν μας απασχολεί ο διαχωρισμός των φύλων όταν οραματιζόμαστε μια συλλογή. Έχουμε και μια ανδρική σειρά, την οποία σχεδιάζουμε από κοινού. Όσοι γνωρίζουν την πορεία μου θεωρούν ότι μου είναι πιο εύκολο να σχεδιάζω γυναικεία ενδύματα, επειδή τα φοράω και η ίδια. Όμως, θα σας αποκαλύψω ότι φοράω και πολλά από τα ρούχα του Luke – όλες οι γυναίκες το κάνουμε! Πιστεύω πως είναι λάθος να μπαίνουν διαχωριστικές γραμμές γενικά, και ειδικά στα ρούχα», εκτιμά. «Είναι κωμική η ανάγκη που έχουν κάποιοι να χωρίζουν τα πράγματα σε κατηγορίες, βάζοντας ταμπελάκια», παρεμβαίνει ο Luke. «Αυτή είναι η κοινή σχεδιαστική μας προσέγγιση, ακόμα κι αν εμπειρικά βιώνουμε ένα ένδυμα μεταξύ μας εντελώς διαφορετικά. Εγώ δεν φοράω τα ρούχα της Lucie, ωστόσο τα παρατηρώ από απόσταση ώστε να τα αξιολογήσω δημιουργικά. Για έναν σχεδιαστή σημασία έχει ένα καλό αποτέλεσμα. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη διαδικασία, επιλέγοντας τα σωστά υλικά, προσέχοντας τα φινιρίσματα και τα σχήματα, συνδυάζοντας σωστά τα χρώματα. Συνεπώς, είτε σχεδιάζουμε για έναν άνδρα, είτε για μια γυναίκα, είτε κάτι unisex, ένα ρούχο που αξίζει 10.000 ευρώ ή ένα άλλο που δεν ξεπερνά τα 50-100 ευρώ, η προσέγγιση είναι αυτό που μετράει, οι λεπτομέρειες είναι που καθορίζουν την ποιότητα».

Μελετώντας τις συλλογές τους για την Jil Sander μία προς μία, γίνεται σαφές ότι απευθύνονται σε ένα κοινό διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων και γούστων. Στην πασαρέλα του οίκου, αγόρια και κορίτσια φορούν ρούχα τα οποία αποτελούν ένα συναρπαστικό σύνολο από ασυνήθιστες ιδέες: θρυμματισμένες παγέτες, μίνι φορέματα από τουίντ, πούπουλα ή σουέντ, μακριές αιθέριες τουαλέτες με διαφορετικά μήκη και διακόσμηση κ.λπ. Γι’ αυτό το καλοκαίρι ειδικά, οι αστικές τους εμπνεύσεις συναντούν την κοινωνική και πολιτιστική εξέλιξη, πάντα με άξονα την ποικιλομορφία και την ανάγκη προσωπικής έκφρασης. Οι Meier ενσωμάτωσαν για ακόμα μία φορά τη χειροτεχνία στη δουλειά τους, αλλά, ενώ στο παρελθόν το μακραμέ και το βελονάκι έδιναν στα ρούχα τους μια γήινη ευαισθησία, η συγκεκριμένη συλλογή διαθέτει μια glam αίσθηση. «Η θερινή γκαρνταρόμπα Jil Sander είναι η απάντηση στο ερώτημα “Τι είναι, τελικά, μοντέρνο σήμερα;», μου λέει η Lucie. «Για να πω την αλήθεια, εμάς δεν μας νοιάζει αν ο κόσμος πιστεύει ότι αυτό που κάνουμε είναι μοντέρνο ή όχι. Νομίζω ότι το να είσαι μοντέρνος υπό μία έννοια σημαίνει ότι είσαι ανοιχτός σε καινούργια πράγματα – άλλωστε, όλα αλλάζουν συνεχώς και υπάρχει πάντα ένας νέος και ιδανικά καλύτερος τρόπος για να κάνεις κάτι, με ή χωρίς τη χρήση παραδοσιακών μεθόδων και υλικών». Ποια ήταν όμως η αφετηρία αυτής της συλλογής; τους ρωτώ.

«Η έμπνευση προήλθε από την Καλιφόρνια, όχι την πολιτεία, αλλά την ιδέα, τη “γεύση” του τόπου. Είμαστε θαυμαστές του ποπ αρτ καλλιτέχνη Ed Ruscha και της “αμερικανικής” του τέχνης. Περάσαμε αρκετό χρόνο μελετώντας τους πίνακες και γενικότερα το έργο του. Είναι συναρπαστικό! Στη δουλειά του κυριαρχεί η ιδέα της μετακίνησης προς τη δύση, ενώ οι ήρωές του φαντάζουν σαν να βρίσκονται σε αναζήτηση μιας καινούργιας, ίσως πιο εύφορης γης για ένα φρέσκο ξεκίνημα – και όλα αυτά μέσα από μια κινηματογραφική οπτική», απαντά ο Luke και η Lucie συμπληρώνει: «Τα έργα του Ruscha έχουν επίσης μια μεταπολεμική αίσθηση, μοιάζει να υπενθυμίζουν τη σημασία της επανεκκίνησης, και αυτό από μόνο του είναι αισιόδοξο. Σε σχέση με τα ρούχα μας τώρα, υπάρχει η πρακτικότητα που οφείλουν να έχουν μέσα σε έναν υποτιθέμενο νέο κόσμο που πρέπει να ανεγερθεί, κάτι όμως που έρχεται σε σύγκρουση με την κλισέ εικόνα της Καλιφόρνια. Θέλαμε, λοιπόν, να εξερευνήσουμε τη δυναμική αυτών των δύο πραγματικοτήτων, που, ενώ συνυπάρχουν στη δυτική ακτή, είναι εντελώς αντίθετες μεταξύ τους τόσο ιδεολογικά όσο και αισθητικά».

Κατά τη διάρκεια της επίδειξης διαπίστωσα ότι σχεδόν η μισή συλλογή Jil Sander ήταν βασισμένη στο μαύρο, με τα μονόχρωμα oversized, tailored κοστούμια να κινούνται στην αντίθετη χρωματικά κατεύθυνση, έχοντας απαλές αποχρώσεις, ενώ ο σχεδιασμός τους παραπέμπει στην ισότητα των φύλων. Το βλέμμα μου τράβηξαν τα σώματα των μοντέλων, που από μακριά έμοιαζαν «θωρακισμένα» από παστέλ πανοπλίες, για να αποκτήσουν πλησιάζοντας μια κάθε άλλο παρά άκαμπτη μορφή. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξι σε έναν άνθρωπο από την αυτοπεποίθηση που εκπέμπει. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να φοράς μόνο άνετα ρούχα. Είναι πάντα σημαντικό να νιώθεις καλά με ό,τι κι αν επιλέγεις», πιστεύει ο Luke. «Αυτή τη φορά ασχοληθήκαμε με τη σύνθεση των αντιθέτων και προέκυψαν απροσδόκητες ιδέες, τις οποίες βρήκαμε ριζοσπαστικές. Όπως, ας πούμε, ένα cargo παντελόνι από μεταξωτό σατέν ή ένα βραδινό φόρεμα με sneakers. Κάποιοι από τους συνδυασμούς ήταν αρκετά εκκεντρικοί. Ασχοληθήκαμε επίσης με τη στάση του σώματος, που τις περισσότερες φορές ορίζεται από το κόψιμο ενός ρούχου, το οποίο μπορεί να αποκαλύψει την προσωπικότητα αυτού που το φοράει, χωρίς απαραίτητα η τελική εικόνα να είναι επιτηδευμένη. Επιπλέον, όπως θα είδες, δώσαμε έμφαση στη διακόσμηση, με κεντήματα, συγκεκριμένα είδη ραφής και patchwork με πολυτελείς υφές».

Ο τρόπος που δουλεύουν οι δυο τους, με ενημερώνει η Lucie, είναι πολύ «αυτοβιογραφικός», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, κι εγώ αναρωτιέμαι αν πλέον είναι και η δύο ετών κόρη τους μέλος της ομάδας τους, με την έννοια ότι διακρίνω στη δουλειά τους ένα καινούργιο πλαίσιο αναζητήσεων με επίκεντρο τη νεανικότητα. «Νομίζω ότι το πολυτιμότερο και πιο εμπνευσμένο χαρακτηριστικό της νεολαίας είναι τα λάθη που κάνουν σε όλους τους τομείς και αποτελούν μέρος της ενηλικίωσής τους», εκτιμά εκείνη. «Όσο είσαι νέος, δεν υπάρχουν αυστηροί κανόνες, αλλά μια φρεσκάδα στο βλέμμα και η αμφισβήτηση των στερεοτύπων. Ο τρόπος με τον οποίο οι νέοι αντιλαμβάνονται ή εφαρμόζουν τη μόδα θα έλεγα πως μαρτυρά ένα είδος απόρριψης του κατεστημένου και αυτό είναι που κάνει τα πράγματα να αποκτούν πραγματικό ενδιαφέρον για όλους εμάς που εργαζόμαστε σε αυτή τη βιομηχανία». Καθώς η συζήτηση φτάνει προς το τέλος της, ζητώ τη γνώμη τους για το καταναλωτικό κοινό και αν πράγματι υιοθετεί ένα είδος επιτηδευμένης εικόνας την οποία καθορίζουν οι ίδιοι οι μεγάλοι οίκοι. «Δεν θα το έλεγα», απαντά ο Luke. «Σε ό,τι μας αφορά, δε, στόχος μας είναι να γινόμαστε καλύτεροι και αυτό βγαίνει προς τα έξω μέσα από τις συλλογές που προτείνουμε κάθε νέα σεζόν. Στα όνειρά μας δεν υπάρχει γραμμή τερματισμού».