Μου αρέσει να δουλεύω με το ατελιέ. Μου αρέσει να φτιάχνω κομμάτια στο χέρι. Λατρεύω όλη τη χειροτεχνία. Είχα αυτό το πάθος από τότε που ήμουν στο Balmain με τον Olivier [Rousteing]. Και η πασαρέλα θα είναι τόσο συναρπαστική. Μπορώ ήδη να το οραματιστώ, και το φαντασιώνομαι. Αλλά πέρα από αυτό, είναι επίσης η εμπειρία του να γνωρίζεις ότι προσφέρεις αυτά τα κομμάτια σε απίστευτους πελάτες. Αυτά τα κομμάτια θα ζήσουν και θα εμπνεύσουν τους ανθρώπους και θα αποτελέσουν μέρος της ιστορίας για τον οίκο. Και μετά το να δημιουργείς ένα custom κομμάτι για διασημότητες είναι τόσο συναρπαστικό. Το ένα το έχω ήδη στο μυαλό μου. Αυτός είναι ο στόχος μου για μετά το show και το κάνω manifest.
Όταν σκέφτομαι γιατί o Jean Paul, μπορεί να είχε έλξη προς το έργο του Ludovic, συνειδητοποιώ την έμφαση στο σώμα και τα laces. Πώς εξηγείται αυτή η έλξη και για τους δυο σας σε κάτι πιο ανατρεπτικό, λίγο φετίχ…;
Είμαι μεγαλύτερος από αυτόν, άρα προέρχεται από διαφορετικούς λόγους. Πρώτα απ ‘όλα, όταν είδα για πρώτη φορά τον κορσέ της γιαγιάς μου, δεν ήξερα τι ήταν. Το χρώμα της σάρκας με το σατέν, το κορδόνι. Και μου είπε την ιστορία ότι έπινε λίγο ξύδι για να έχει σύσπαση στο στομάχι, προκειμένου να έχει μικρότερη μέση, έτσι πάντα το θυμόμουν. Και θυμάμαι ένα είδος μιούζικαλ στη Νέα Υόρκη που υποτίθεται ότι θα διαδραματιζόταν στη δεκαετία του 1920 ή του ’30 και ήταν όλοι ντυμένοι με αυτά τα εσώρουχα. [παρατήρησα] νεαρά κορίτσια να το κοιτάζουν αυτό και να το λατρεύουν και έτσι σκέφτηκα: «Ίσως είναι καλό που μπορώ να φτιάξω ένα φόρεμα από σουτιέν ή κορσέ.» Πρέπει να είστε η αντανάκλαση του τι συμβαίνει και του τι θέλουν μερικοί άνθρωποι. Δεν ήθελα να υποφέρουν. Ήταν όμως και αυτή η στιγμή μετά το unisex ντύσιμο και ήθελα να φτιάξω το σχήμα της γυναίκας και να το ξαναδείξω. Ήταν η στιγμή με την Beatrice Dalle και επίσης τη Madonna που ήθελαν να το φορέσουν.
Ludovuc, μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να κάνεις manifest τη Madonna για αυτό…
LdSS: Ίσως. Δηλαδή, είδες ότι είμαι ξανθός τώρα; Νομίζω ότι αυτό που εχει ενδιαφέρον είναι πως ο Jean Paul έγινε πολύ διάσημος για τον κορσέ και εγώ έγινα πολύ διάσημος για τα briefs. Πραγματικά γρήγορα, βρήκαμε ένα κομμάτι που ήταν άμεσα αναγνωρίσιμο, από το οποίο μπορούσαμε και οι δύο να φτιάξουμε έναν ολόκληρο κόσμο. Και προήλθε από ένα γνήσιο πάθος να εκφράσουμε τη μόδα με έναν νέο και διαφορετικό τρόπο. Αρχικά για μένα, σπούδασα womenswear και νόμιζα ότι θα το έκανα αποκλειστικά. Και μετά η κατανόηση ότι η μόδα θα μπορούσε να είναι επίσης μια προσωπική ιστορία ήταν μια τεράστια ανακάλυψη για μένα. Και τότε ήταν που αποφάσισα ότι η πρώτη μου συλλογή επρόκειτο να είναι αγόρια που φορούσαν γυναικεία ενδύματα — αλλά όχι cross-dressing. Ήταν πραγματικά πιστευτοί σε αυτά τα ρούχα και ενέπνευσε τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες να φορέσουν τα ίδια κομμάτια. Και έτσι αυτό ακολουθεί σίγουρα την οπτική του Jean Paul.
JPG: Η ανδρική φούστα. Προσπάθησα να την κάνω να φαίνεται αντρική, αλλά είναι κάτι θηλυκό, κάπως.
LdSS: Νομίζω ότι αφορούσε και το φύλο εκείνη την εποχή. Από την εμπειρία μου, μεγάλωσα με λίγο συντηρητικό τρόπο στο 16ο διαμέρισμα όντας πολύ προστατευμένος. Και είπα, “Ω, αλλά αυτά τα τυπικά ανδρικά ρούχα δεν ταιριάζουν πραγματικά σε εμένα ή στη σιλουέτα μου, και θέλω να δείξω το σώμα μου.” Όλα τα ρούχα που έβλεπα ως έφηβος, τα φορούσαν απίστευτες γυναίκες που θαύμαζα. Όμως το να τα τοποθετείς σε έναν άντρα δημιουργεί μια αίσθηση σαν, «Ω, ουάου, δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να είναι κάτι τέτοιο».
Ludovic, πιστεύεις ότι αυτό θα καθορίσει και τις συλλογές σου στο μέλλον;
Είναι ενδιαφέρον γιατί προφανώς άρχισα να δουλεύω για την τρέχουσα συλλογή πριν καταλάβω ότι θα έκανα το Couture τον Ιανουάριο. Αλλά τώρα δουλεύω και στα δύο ταυτόχρονα. Και έτσι κοιτάζω τόσο μεγάλο μέρος της ιστορίας του Gaultier. Και αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να δουν τις ομοιότητες. Όταν μπαίνεις σε ένα διαφορετικό οίκο, μαθαίνεις έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπεις τα ρούχα, να κατασκευάζεις τα ρούχα, να σκέφτεσαι τα μοτίβα που είναι μοναδικά στον Jean Paul. Και σίγουρα θα επηρεάσει το πώς θα δουλέψω στο μέλλον, είτε το ξέρω είτε όχι.
Μεταξύ του χρόνου σου στην Ann Demeulemeester και τώρα στον Jean Paul Gaultier, γεφυρώνεις κατά κάποιο τρόπο δύο εντελώς διαφορετικές αισθητικές.
Ναι. Δηλαδή νομίζω ότι έχω τη δική μου άποψη. Και νομίζω ότι μεγάλωσα λατρεύοντας τη μόδα και ξέρω αυτούς τους οίκους απ’ έξω. Αν μπορώ να πιάσω το αρχείο στα χέρια μου, να δοκιμάσω ρούχα, να τα νιώσω, τα καταλαβαίνω πολύ γρήγορα και αποκτώ γνήσιο πάθος. Και θέλω να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτό. Και για την Ann και για τον Jean Paul, σκέφτομαι, «Τι θα έκαναν σήμερα αν ήταν στην ηλικία μου και με την τρέχουσα εμπειρία που ζούμε τώρα;»
Πραγματικά έγινες ξανθός μόνο για αυτό;
LdSS: Ήθελα να είμαι ξανθός μέχρι να φωτογραφηθούμε μαζί. Ξεκίνησα πριν από δύο μήνες και είμαι ξανθιός για μια ή δύο εβδομάδες.
JPG: Πώς νιώθεις που είσαι ξανθός;
LdSS: Μου αρέσει. Έχω δουλέψει πολύ, οπότε δεν έχω διασκεδάσει ακόμα. Αλλά ελπίζω να το κάνω.
