Vogue Greece Οκτωβρίου: Η Mariah Riddlesprigger-Αντετοκούνμπο στην πρώτη της συνέντευξη

Αντίστοιχα δυναμικές είναι και οι σιλουέτες που δημιουργεί η Julie Pelipas, πρώην fashion director της Vogue Ukraine, για το νέο της καινοτόμα βιώσιμο brand Bettter. Η ίδια επιλέγει να σχεδιάζει ρούχα για αληθινές γυναίκες που ισορροπούν ανάμεσα σε πολλαπλούς ρόλους καθημερινά. “Τις βλέπω να πηγαίνουν στη δουλειά τους με το ποδήλατο ή να τρέχουν σπίτι μετά το γυμναστήριο, για να αλλάξουν πριν από τη δουλειά, οπότε χρειάζονται ρούχα εργασίας που δεν θα είναι αποσπασμένα από το lifestyle τους. Ως εργαζόμενη, ξέρω πως αν ψάξεις για γυναικεία κοστούμια, θα βρεις αρκετά με κλασικό κόψιμο, αλλά δύσκολα κάποιο που να αντανακλά την προσωπικότητα ή τα χαρίσματά σου. Η περσόνα είναι στο DNA του Bettter – τα γυναικεία κοστούμια μας διαθέτουν τις προσωπικές πινελιές που θα κάνουν κάποια να ξεχωρίζει από το πλήθος”, περιγράφει στην Ελίνα Δημητριάδη.

Η Victoria De Angelis, μέλος του ιταλικού ροκ συγκροτήματος Maneskin, έχει δώσει ραντεβού με το αθηναϊκό κοινό στις 19 Οκτωβρίου. Γι’ αυτή τη γνήσια εκπρόσωπο της Gen Z, στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες. «Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν τόσο ορμητική. Είτε έκανα σκέιτ με τα αγόρια είτε έπαιζα κιθάρα, ένιωθα ένα απελευθερωτικό, κάπως πανκ πνεύμα να με ορίζει. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι μπορώ να χωρέσω σε πλαίσια ή κανόνες άλλων, ούτε δυσκολεύτηκα να αποβάλω την απογοήτευση από την κριτική τους», δηλώνει στη Γεωργία Φέκου.

Ο Ελβετός Kévin Germanier σχεδιαστής του ολόχρυσου ρούχου που φορούσε ο Arthur Cadre στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Παρίσι 2024, είναι αναγνωρισμένος για την καινοτόμο χρήση ανακυκλωμένων υλικών από την ίδρυση του brand του το 2018, και δημιούργησε μια σειρά από βιώσιμες στολές σε συνεργασία με τη Nona Source -μια πρωτοβουλία του Ομίλου LVMH-, καταφέρνοντας να ενσωματώσει στο Ολυμπιακό project λιγότερο συμβατικά υλικά. Στο τεύχος της Vogue Greece Οκτωβρίου μιλά στον Filep Motwary για το μέλλον της χειροτεχνίας στη μόδα. «Στις μέρες μας ο κόσμος παρατηρεί αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, ακόμα και “λαθάκια” που παλαιότερα με τρομοκρατούσαν. Και όμως, στο τέλος της ημέρας αυτά θέλει να δει το κοινό, το νήμα στις χάντρες που σε κάποια σημεία είναι ίσως πιο χαλαρό, στοιχεία που μαρτυρούν πως το ρούχο φτιάχτηκε από ανθρώπινο χέρι», μου λέει ο σχεδιαστής, τονίζοντας ότι κατά την άποψή του στο μέλλον η χειροτεχνία και η καινοτομία θα είναι αλληλοσυμπληρούμενες.

Σε μια εποχή που «τρέχει», ο Theodore Psychoyos γοητεύεται από τη στατικότητα και δημιουργεί λειτουργικά αντικείμενα με παλιά, φθαρμένα μάρμαρα. «Άρχισα να δουλεύω με το μάρμαρο πολύ νέος, όταν ακόμα ήμουν φοιτητής στην Καλών Τεχνών, στο Παρίσι. Στην πορεία το εγκατέλειψα, για να ασχοληθώ με τη ζωγραφική και τη μουσική. Τα τελευταία χρόνια αξιολόγησα εκ νέου τη σχέση μου μαζί του. Άρχισε να με αφορά ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονταν μαρμάρινους όγκους οι τεχνίτες και οι μηχανές των δεκαετιών του ’20, του ’30, του ’40 και του ’50 στην Ελλάδα. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα μάρμαρα εκείνης της εποχής πέρασαν σε αχρησία. Σε αυτά επιχειρώ να δώσω νέα ζωή. Βρίσκω μια αξία σε κάτι στο οποίο κάποιος δεν δίνει πλέον σημασία και το θεωρεί περισσευούμενο. Με γοητεύουν τα ίχνη των ανθρώπων, των μηχανών και του χρόνου που φέρουν πάνω τους αυτά τα πετρώματα», περιγράφει στο Βλάση Κωστούρο.

Μην χάσετε τη Vogue Greece Οκτωβρίου που κυκλοφορεί την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου με την Καθημερινή.