Έχουν περάσει έξι χρόνια από την τραγωδία στη Rana Plaza, όταν τον Απρίλιο του 2013 ένα εξαώροφο εργοστάσιο υφασμάτων κατέρρευσε στην περιοχή Dhaka του Bangladesh, σκοτώνοντας 1.134 ανθρώπους. Μετά το τραγικό αυτό συμβάν, εταιρείες και συνδικάτα έσπευσαν να υπογράψουν μια πενταετή συμφωνία, γνωστή και ως Συμφωνία του Μπαγκλαντές, καθώς και τις 2018 Transition Accord και RMG Sustainability Council (PSC), διασφαλίζοντας τακτικούς ελέγχους για ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Ωστόσο, ο θάνατος 43 ανθρώπων σε εργοστάσιο του Δελχί από πυρκαγιά στις 8 Δεκεμβρίου, αποδεικνύει την έκταση του προβλήματος που εξακολουθεί να υπάρχει. Το Fashion Revolution, ένα παγκόσμιο, μη κερδοσκοπικό κίνημα που ξεκίνησαν οι Orsola de Castro και Carry Somers αμέσως μετά την τραγωδία στη Rana Plaza, παροτρύνει εδώ και καιρό τα διεθνή brands να λάβουν μέτρα και να δράσουν. Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι δραστηριοποιήθηκαν μέσα από την καμπάνια #WhoMadeMyClothes κατά τη διάρκεια του Fashion Revolution Week το 2018, η οποία παρότρυνε τους καταναλωτές να υποστηρίξουν τη διαφάνεια στη μόδα. «Πρέπει να αποκτήσουμε ξανά επαφή με την εφοδιαστική αλυσίδα και να επιμείνουμε στη διαφάνεια», λέει η Somers στη Vogue. «Γνωρίζουμε πως τόσο η κοινωνική όσο και η περιβαλλοντική εκμετάλλευση ευδοκιμούν σε μέρη που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας».
Η ανάγκη για διαφάνεια στην εφοδιαστική αλυσίδα
Το Fashion Revolution λάνσαρε το Fashion Transparency Index το 2018, το οποίο δημοσίευε λίστες προμηθευτών σε MKO, συνδικάτα, και εργάτες έτσι ώστε να βγουν στην επιφάνεια οποιαδήποτε θέματα αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον στην εφοδιαστική αλυσίδα. To 2016, το Index έδειξε πως από τα 40 κορυφαία παγκόσμια brands, μόνο το 12% δημοσίευε τα ακριβή στοιχεία των τοποθεσιών όπου ράβονταν τα ρούχα, ενώ το 2019, από τα 200 brands το 35% προσφέρθηκε να δημοσιοποιήσει αυτές τις πληροφορίες. «Όσο αφορά την προέλευση, έχουμε δει σημαντική βελτίωση», προσθέτει η Somers. Όμως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Τον Οκτώβριο του 2019 γνωστοποιήθηκε πως γυναίκες που εργάζονται σε εργοστάσια στο Μπαγκλαντές είναι θύματα σωματικής και ψυχικής βίας από τους προϊστάμενούς του, ενώ τον Μάιο του 2018 το Global Labor Justice δημοσίευσε μια έκθεση που έλεγε πως εργαζόμενοι που βρίσκονται στο τομέα της παραγωγής στο H&M και στο Gap έχουν επανειλημμένα βιώσει σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση. Όμως ακόμα και τα luxury brands φαίνεται να αντιμετωπίζουν προβλήματα σε σχέση με τη διαφάνεια της εφοδιαστικής τους αλυσίδας. Το Νοεμβρίου του 2019, η αστυνομία στην Ιταλία έλαβε καταγγελίες και τελικά έβαλε λουκέτο σε ένα παράνομο χώρο εργασίας με άθλιες συνθήκες, το οποίο λέγεται πως σχετιζόταν με οίκους όπως Armani, Fendi και Saint Laurent. Ακόμα και στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπου οι συνθήκες εργασίας βρίσκονται υπό αυστηρό έλεγχο, είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα την προέλευση των ρούχων που φοράει. «Μας λένε πως κατασκευάζονται στην Ιταλία ενώ στη πραγματικότητα κατασκευάζονται υπό παράνομες συνθήκες στην Ιταλία, ή μπορεί να λέγεται πως κατασκευάζεται στις ΗΠΑ ενώ φτιάχνεται σε κάποιο παράνομο χώρο στο Λος Άντζελες. Δεν το ξέρει κανείς», λέει η Dana Thomas, συγγραφέας του Fashionopolis: The Price of Fast Fashion and the Future of Clothes.
