Social Fabric: Η Bethany Williams προσδίδει στη μόδα κοινωνική ευαισθησία

Η δεύτερη συλλογή της πήρε την ονοµασία Women οf Change και ολοκληρώθηκε σε συνεργασία µε το Making for Change του London College of Fashion, που εκπονεί προγράµµατα εκπαίδευσης για τις γυναίκες στις φυλακές Downview Prison, καθώς και µε τον οργανισµό San Patrignano για την απεξάρτηση ευαίσθητων κοινωνικών οµάδων στην Ιταλία. Όλοι βοήθησαν στην παραγωγή των υφασµάτων από ανακυκλώσιµα υλικά, ενώ η παρουσίαση της συλλογής έγινε σε συνεργασία µε το πρακτορείο TIH Models, στο οποίο απασχολούνται ως µοντέλα νέοι µε προβλήµατα στέγασης στο Λονδίνο. 

Η κολεξιόν Νo Address Needed to Join προέκυψε όταν η Bethany έµαθε πως, για να είναι κανείς µέλος σε δηµόσια δανειστική βιβλιοθήκη, πρέπει να έχει µόνιµη κατοικία. Με τη βοήθεια της The Quaker Mobile Library και του Hachette UK αξιοποίησε ανακυκλώσιµα οργανικά υλικά από τους εκδοτικούς οίκους, για να δηµιουργήσει νέα υφάσµατα και σχέδια, προσφέροντας µέρος των εσόδων στο πρόγραµµα Mobile Library Charity, το οποίο παρέχει πρόσβαση σε βιβλία και σε βιβλιοθήκες στα µέλη της κοινότητας χωρίς σταθερή στέγη. Στη συνέχεια, το καταφύγιο Adelaide House στο Λίβερπουλ, για την οµαλή επανένταξη και την προστασία άστεγων αποφυλακισµένων γυναικών ή θυµάτων ενδοοικογενειακής βίας, έδωσε την ονοµασία του στην επόµενη ανδρική κολεξιόν της Bethany. Οι γυναίκες που συµµετείχαν βοήθησαν στην παραγωγή των ρούχων της συλλογής Adelaide House, µε υφάσµατα από ανακυκλώσιµα υλικά της εφηµερίδας The Echo Newspaper Liverpool και ανακυκλωµένο µαλλί από την εταιρεία Wool and the Gang. Η εικονογράφος Giorgia Chiarion σχεδίασε πορτρέτα και φιγούρες των γυναικών από τα προγράµµατα για τα µοτίβα των υφασµάτων, ενώ κάθε άνδρας που αγόραζε ένα ρούχο συνεισέφερε µε δωρεά ενός ποσοστού για την οικονοµική ενίσχυση γυναικών που αγωνίζονται για καλύτερη επιβίωση.

Η τελευταία της gender neutral κολεξιόν, Butterfly Cafe, δανείστηκε την ονοµασία της από τις εβδοµαδιαίες συναντήσεις στην οµώνυµη καφετέρια των µελών του προγράµµατος Spires, που βοηθά να αλλάξουν τη ζωή τους γυναίκες µε προβλήµατα κοινωνικοποίησης και απασχόλησης, αποκτώντας δεξιότητες όπως πλέξιµο και κατασκευή κοσµηµάτων. Η Williams, εκτός από τη διάθεση µέρους των εσόδων της συλλογής, αποφάσισε να προσφέρει και τον χρόνο της, δηµιουργώντας workshops για να διδάξει πλέξιµο και χειροποίητο κέντηµα στις συµµετέχουσες. «Αν συνεχίσουµε να λειτουργούµε όπως τώρα, δεν θα επιβιώσουµε ούτε εµείς ως νέα γενιά ούτε ο πλανήτης. ∆ουλεύοντας µε αυτά τα προγράµµατα και τους οργανισµούς, έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, µε περισσότερη κατανόηση και συµπόνια», επισηµαίνει. «Το µεγαλύτερο µέρος της παραγωγικής διαδικασίας µου για κάθε κολεξιόν αφιερώνεται στην ενδελεχή έρευνα για τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήµατα που µε απασχολούν και τα οποία θεωρώ ότι πρέπει να γνωστοποιήσω στο κοινό», τονίζει, σε αντίθεση µε αρκετούς νέους σχεδιαστές που παραθέτουν ως πηγές έµπνευσης κάποια ταινία, ένα καλλιτεχνικό κίνηµα ή µια αισθητική του παρελθόντος. Η µητέρα της, σχεδιάστρια υφασµάτων, δεν την έµαθε µόνο να αγαπάει τα υφάσµατα και να πλέκει, για να δηµιουργήσει ένα κοµµάτι που θα εκφράζει την ίδια και θα αποκτήσει µια ιστορία στα χέρια κάποιου άλλου. Καλλιεργώντας στην Bethany από µικρή ηλικία την έννοια της ενσυναίσθησης, συνέβαλε στη διαµόρφωση µιας σχεδιάστριας η οποία µπορεί να δηµιουργήσει µια αισθητική κουλτούρα που υπερβαίνει τα εµφανισιακά κριτήρια. Η Williams βλέπει την οµορφιά µέσα από τις δυσκολίες, ρίχνει φως στο σκοτάδι και βάζει χρώµα στη ζωή όσων ακολουθούν το έργο της, επινοώντας τη µόδα του µέλλοντος και ενός καλύτερου κόσµου. Της ευχήθηκα κάθε επιτυχία σε µια πορεία που, όσο την παρακολουθούµε, τόσο πιο ευαίσθητοι γινόµαστε και τόσο πιο πρωτότυπα και ευσυνείδητα ντυµένοι.

Δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου/Σεπτεμβρίου της Vogue Greece.