Πρέπει να ασχολούμαστε όντως με το στυλ της Kamala Harris;

Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιο επιδιωκόμενο μήνυμα, στα μέσα ενημέρωσης πάντα εστιάζουμε στο πώς δείχνουν οι άνθρωποι στην εξουσία, καλώς ή κακώς. Το τι φοράει η Kamala Harris έχει σημασία, όχι για το αν είναι fashion-forward ή στη μόδα, αλλά για τον τρόπο που επιλέγει να παρουσιάζεται στον κόσμο και αυτό λέει κάτι για τη χώρα. Αυτή η πίεση είναι αφόρητη και ίσως άδικη, αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ρόλο της. (Τα φαρδιά κουστούμια και οι πολύ μακριές γραβάτες του Donald Trump επίσης λένε κάτι και για τη χώρα.)

Η διπλωματία της μόδας

Αποδεχόμενη την υποψηφιότητά της στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών, η Harris φόρεσε ένα two-piece κοστούμι και pussy bow blouse με την υπογραφή της Chemena Kamali για τον οίκο Chloé. Είναι η τρίτη φορά που η αντιπρόεδρος φοράει Chloé, είχε προηγηθεί ένα πράσινο φόρεμα και ασορτί κάπα για να παρευρεθεί σε ένα κρατικό δείπνο στον Λευκό Οίκο τον περασμένο Μάιο και ένα άλλο κοστούμι το βράδυ της Δευτέρας. Μια εκδοχή με double breast σακάκι που στην ιστοσελίδα του οίκου Chloé περιγράφεται όχι ως tan αλλά ως coconut brown.

Η αλήθεια είναι πως δημοσίευσα το look της Δευτέρας στα Instagram Stories για να μετρήσω την αντίδραση των ανθρώπων της μόδας. Μερικοί, συμπεριλαμβανομένου ενός αξιοσέβαστου στυλίστα και ενός αξιοσέβαστου ρεπόρτερ της βιομηχανίας, έσπευσαν να αποδώσουν σημασία στον οίκο Chloé ως μια ιστορικά γυναικεία εταιρεία, η οποία αυτή τη στιγμή αναβιώνει. Άλλοι, μεταξύ των οποίων φανατικοί της μόδας και μερικοί γνώστες της βιομηχανίας, αμφισβήτησαν την επιλογή ενός γαλλικού label για την περίσταση.

Το 2021 η Harris φορούσε Pyer Moss, Christopher John Rogers και Sergio Hudson, όλοι μαύροι Αμερικανοί σχεδιαστές. Όταν έδωσε την ομιλία της για τη νίκη μετά τις εκλογές του 2020, η Χάρις φορούσε ένα λευκό κοστούμι Carolina Herrera που ερμηνεύτηκε ως ένα νεύμα στις Σουφραζέτες. Στην αρχή της θητείας της, η αντιπρόεδρος επέλεξε μάρκες όπως οι Altuzarra, Prabal Gurung και Michael Kors Collection. Όλες αυτές ήταν έξυπνες κινήσεις μόδας-διπλωματίας που κέρδισαν τον τύπο. Οι σχεδιαστές είναι όλοι με έδρα τις ΗΠΑ και, ως επί το πλείστον, διευθύνουν ανεξάρτητες επιχειρήσεις. Σε πιο πρόσφατες περιστάσεις, η Kamala Harris έχει φορέσει Celine και Valentino, δίνοντας την ευκαιρία να βγει έξω από τα συνηθισμένα πλαίσια μιας εκστρατείας.

Υπάρχει ένα επιχείρημα ότι η Harris θα πρέπει να επικεντρωθεί σε Αμερικανούς σχεδιαστές. Αυτό θα ίσχυε ίσως εάν η μόδα και η διπλωματία της μόδας ήταν το επίκεντρό της. Αλλά εδώ η Harris επιχειρεί να βάλει το στυλ πάνω από το label. Υπάρχει μια προφανής επίγνωση από το στρατόπεδό της ότι οποιαδήποτε αιχμηρή επιλογή ισοδυναμεί με πρωτοσέλιδο: « H Harris φοράει τα λευκά της σουφραζέτας» ή «Η Harris υποστηρίζει [εισάγετε το όνομα], έναν μαύρο Αμερικανό σχεδιαστή». Αποκόπτοντας αυτή την ταυτότητα, η Harris θα χάσει εντελώς την επικαιρότητά της. Πιθανότατα θα συνεχίσει να φοράει ως επί το πλείστον απεριόριστα παντελόνια σε συνδυασμό με γόβες Manolo Blahnik όπως μέχρι στιγμής -αν και το κόψιμο και η εφαρμογή έχουν βελτιωθεί σημαντικά- και τα fashion credits δεν θα είναι τόσο στο επίκεντρο. Είναι μια λεπτή αλλά σημαντική αλλαγή στρατηγικής. Το μήνυμα φαίνεται να είναι ότι η προτεραιότητα του στρατοπέδου της Harris είναι η προβολή μιας πιο polished εικόνας.

Ένας πρώην καθηγητής μόδας συχνά επισημαίνει ότι το καλό σχέδιο είναι αόρατο, αλλά το κακό σχέδιο είναι ενοχλητικό. Το προσωπικό στυλ σε αυτή την περίπτωση ακολουθεί παρόμοια λογική. Δεν μας ενδιαφέρει να προσδιορίσουμε ποιος ακριβώς φτιάχνει κάθε κοστούμι στην γκαρνταρόμπα της Harris ή να αναφέρουμε ότι φαίνεται εκλεπτυσμένη, επειδή αυτό δεν αποτελεί ιστορία. Αυτό είναι το θέμα. Είναι μια λεπτή ισορροπία που, μέχρι στιγμής, έχει εξυπηρετήσει καλά τη Harris ώστε να μην γίνει το στυλ και η εικόνα της το επίκεντρο της συζήτησης.

Αχαρτογράφητα νερά

Ενώ η συζήτηση γύρω από τις επιλογές της Harris είναι αναπόφευκτη, το πώς θα εξελιχθεί τους επόμενους δύο μήνες είναι αυτό που έχει σημασία.

Το κομμάτι που έχει τραβήξει την μεγαλύτερη προσοχή και κριτική είναι ένα κολιέ Tiffany που η Harris φοράει στην εκστρατεία, αξίας 62.000 δολαρίων. Ενώ θα έπρεπε να αναρωτηθούμε αν πρόκειται για αγορές ή αν παρέχονται ως δώρα – δεν θυμάμαι καμία παρόμοια αναφορά για τη συλλογή ρολογιών του Biden ή του Trump. Αυτό που θυμάμαι είναι η διαμάχη γύρω από το μπουφάν Armani της Clinton και η αντιπαράθεση για την γκαρνταρόμπας της Sarah Palin το 2008, αξίας 150.000 δολαρίων.

Ως έγχρωμη γυναίκα που είναι Μαύρη και Νοτιοασιάτισσα, οι επιλογές της Harris εξετάζονται και θα εξεταστούν δεκαπλάσια σε αντίθεση με αυτές οποιουδήποτε λευκού άνδρα συνομήλικου ή αντιπάλου. Το να μην το λάβει κανείς υπόψη θα καθιστούσε μάταιη οποιαδήποτε κριτική ή έπαινο για το στυλ της. Το να αγνοηθεί το γεγονός ότι η εκστρατεία της Clinton δημιούργησε προηγούμενα ή ότι η Harris δέχεται τεράστια πίεση να προσφέρει με πολλούς τρόπους, θα υποστήριζε το επιχείρημα ότι οι συζητήσεις για τη μόδα δεν είναι παρά κοινότυπες – κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δεν ισχύει.

Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο προηγούμενο στις ΗΠΑ ως προς το πώς μοιάζει μια γυναίκα Πρόεδρος, επομένως αυτό που έχει μπροστά της η Harris είναι ευκαιρία. Η Clinton και ίσως η εκπρόσωπος Nancy Pelosi είναι πιο παραδοσιακές —πολύχρωμα παντελόνια, γόβες—από την Harris, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Εκτός από το σακάκι Armani της Clinton, οι ετικέτες στις ντουλάπες σπάνια έγιναν πρωτοσέλιδα.

Η Harris έχει αποδείξει ότι μπορεί να στριμώξει τη μόδα όταν χρειάζεται, αλλά έχει επίσης επιδιώξει να μην βρεθεί η γκαρνταρόμπα της στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας. Ο έλεγχος που της ασκείται έχει τις ρίζες του σε πατριαρχικές αξίες και μισογυνισμό (όπως είναι το επιχείρημα ότι η μόδα είναι, ή θα έπρεπε να είναι, αποκλειστικά περιοχή της πρώτης κυρίας). Η ευκαιρία που έχει η Harris να ορίσει πώς μοιάζει μια γυναίκα Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι συναρπαστική και ενώ η μόδα δεν πρέπει να είναι πρωταρχικό μέλημα, οι επιλογές που θα κάνει θα έχουν σημασία. Το κάνουν ήδη.