Παραγγείλαμε:
Ένα μαντήλι, αγκαλιά και υπενθύμιση μαζί, με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, και το άλλοθι μαζί, χωρίς να περιμένουμε από κανέναν να μας το κάνει δώρο, οτιδήποτε ψιθυρίζει, φωνάζει, υπονοεί αγάπη, είναι ευπρόσδεκτο στη ζωή μας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ. Και κάπως έτσι είδα ένα κλασικό φουλάρι από τον οίκο Gucci, με γενναιόδωρη γραμματοσειρά, και κεφαλαία γράμματα, το LO και το VE, να χωρίζονται και να ενώνονται, τέσσερα γράμματα που συμπληρώνουν το ένα το άλλο, σε ένα παζλ φτιαγμένο από μετάξι και ιδανικό φόντο το εμμονικό μονόγραμμα του ιστορικού οίκου. Πόση αγάπη άραγε χωράει σε ένα μακρόστενο φουλάρι; Όσες φορές αντέχουμε να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη, να τραγουδάμε L–O–V–E, δυνατά, εκκωφαντικά, από μέσα μας, με ακουστικά ή χωρίς, ζεστό λαιμό και καρδιά που πάλλεται. Ξανά, μετά από καιρό, ρυθμικά. Με κόκκινες πινελιές σαν γκράφιτι στο μέσα μας.
Δοκιμάσαμε:
Να παίξουμε με τα γράμματα. Να ξανασυστηθούμε. Πρώτα στον εαυτό μας. Και τώρα που όλο και περισσότερα brands επενδύουν σε κοσμήματα που ενισχύουν το όραμα, την φιλοσοφία, την ιστορία που επιθυμεί να αφηγηθεί κάθε καλλιτεχνικός διευθυντής, εμείς δεν έχουμε παρά να δανειζόμαστε ιδέες. Και να τις υιοθετούμε. Έχετε δει τα κρεμαστά γράμματα του οίκου Chloé που σχεδιάστηκαν για να κοσμούν τον λαιμό μας; Xρόνια τώρα παίζω με το S και το T, για να μπορώ να δημιουργήσω συνειρμούς, να θυμηθώ ποια είμαι, να δημιουργήσω μια νέα ταυτότητα. Χρυσή, χρωματιστή, καθαρή, ρομαντική, ρετρό, φωτεινή, αυστηρά προσωπική. «Πώς σε λένε;» «S. Όπως Sunshine, Sandy, Sunday kind of love…», η απάντηση.
