Ο Γιάννης Βαρελάς είναι ένας καλλιτέχνης που υπάρχει λόγος να παρακολουθείς, που αξίζει να ρίχνεις κάθε τόσο μια ματιά στις νέες εμπνεύσεις του και να βουτάς σε τακτά διαστήματα στον κόσμο του. Οπότε τώρα που ανοίγει την σεζόν εικαστικά, με τη νέα του έκθεση ονόματι Anima στο Μουσείο Μπενάκη και σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση, δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε την προσέγγιση του.
Αυτή τη φορά μιλάμε για έναν κύκλο έργων που περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα, γλυπτά, λευκώματα, αρχειακό υλικό, φωτογραφίες, μια επιλογή καθημερινών αντικειμένων από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη, εκδόσεις, βίντεο και ρούχα από την προπαρασκευαστική διαδικασία. Ο Γιάννης Βαρελάς καταπιάνεται με θέματα όπως η μοναχικότητα, η ψυχική αγωνία, το ανδρόγυνο, η σεξουαλικότητα, η απόρριψη, η απώλεια, η άξεστη απελευθέρωση, η περιθωριοποίηση, οι συμπλεγματικές ταυτότητες και η μετάβαση από το ιδιωτικό στο δημόσιο. Φίλοι και γείτονες του καλλιτέχνη παίρνουν τον ρόλο μοντέλων. Τους φωτογραφίζει στο εργαστήριο του και στη συνέχεια οι φωτογραφίες μεταφέρονται στον καμβά για να πάρουν μια άλλη νέα μορφή. Πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών προβολών της εικόνας του ανθρώπου: Που σταματάει και που τελειώνει το «κανονικό»; Πώς συγκροτείται ο εαυτός στην εποχή της πληροφορίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Ποιο είναι το όριο μεταξύ εσωτερικής εμπειρίας και εξωτερικών προβολών; Ο τίτλος της έκθεσης έχει τις ρίζες του στα αρχέτυπα της αναλυτικής ψυχολογίας του Carl Gustav Jung, ενώ η ψυχική εμπειρία έχει γενικότερα περίοπτη θέση στη σημειολογία του εν λόγω καλλιτεχνικού εγχειρήματος.
