Guy Berryman: Ο μπασίστας των Coldplay στη Vogue Greece

Από παιδί ήμουν περίεργος. Μου άρεσε να ανακαλύπτω πράγματα και να μαθαίνω λεπτομέρειες κυρίως για τη σχεδίαση αντικειμένων όπως ηχεία και hi-fi συσκευές, αλλά και τα παλιά έπιπλα – η αγαπημένη μου περίοδος είναι τα μέσα του 20ού αιώνα.

Και η εταιρεία ρούχων σου πώς προέκυψε;

Το 2017 ολοκληρώναμε την παγκόσμια περιοδεία για το προηγούμενο άλμπουμ μας και αποφασίσαμε -για πρώτη φορά από τότε που ξεκινήσαμε- να αφήσουμε το 2018 κενό από υποχρεώσεις. Έχοντας πολύ ελεύθερο χρόνο, λοιπόν, ψαχνόμουν για κάτι καινούργιο. Με το εκπαιδευτικό μου υπόβαθρο να εστιάζεται στη μηχανική και την αρχιτεκτονική, αποφάσισα να εφαρμόσω τις γνώσεις μου στο πεδίο της σχεδίασης. Όταν σπούδαζα, με ενδιέφεραν περισσότερο τα κτίρια και τα αυτοκίνητα, δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να σχεδιάσω καρέκλες ή φωτιστικά, για παράδειγμα. Το 2018 όμως είχα αναπτύξει ήδη ενδιαφέρον για την ένδυση, συνέλεγα κομμάτια εποχής για αρκετό διάστημα, δεν τα φορούσα, μου άρεσαν απλώς, οπότε μου φάνηκε σαν το επόμενο λογικό βήμα να αξιοποιήσω τις γνώσεις και το αρχείο μου δημιουργώντας ένα brand μόδας.

Ποιους σχεδιαστές προτιμούσες για τη συλλογή σου με είδη μόδας και ποιο είναι το αγαπημένο σου στιλ;

Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής μου περιλαμβάνει vintage στρατιωτικά ενδύματα ή τζιν ρούχα, λειτουργικά και όχι απαραίτητα γνωστών σχεδιαστών. Αυτοί που θαύμαζα πάντως και έχω αποκτήσει δημιουργίες τους είναι ο Helmut Lang, η Katharine Hamnett και ο Αrmani. Με ενδιαφέρει πολύ η δεκαετία του ’90. Πολλοί από αυτούς τους σχεδιαστές συνέλεγαν και οι ίδιοι ενδύματα και αντλούσαν έμπνευση από αυτά, οπότε δεν είναι τυχαίο που θαυμάζω τη δουλειά τους.

Τα δικά σου ρούχα είναι διαχρονικά, δεν προορίζονται για μία μόνο σεζόν, έχουν και μια σκανδιναβική νότα θα έλεγα.

Θεωρώ ότι κάνω έναν «καθαρό» σχεδιασμό και δεν μου αρέσει να ακολουθώ τις εποχικές τάσεις.

Φαντάζομαι ότι σχεδιάζεις ρούχα που θα φορούσες και ο ίδιος.

Πράγματι, ό,τι σχεδιάζω είναι επειδή μου αρέσει να το φοράω. Δεν θα μπορούσα να φτιάχνω ρούχα για μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων.

Ως συγκρότημα πάντως φοράτε πολύ χρώμα, φούξια, τιρκουάζ, σαν καλειδοσκόπιο.

Ο καθένας μας διαλέγει μόνος του τα βασικά κομμάτια και στη συνέχεια αυτά τροποποιούνται, προστίθενται για παράδειγμα κεντήματα ή patches.

Πώς επέλεξες το όνομα του brand σου; Το Applied Art Forms μου ακούγεται αρκετά σοφιστικέ. Αγαπώ τις εφαρμοσμένες τέχνες και θεώρησα ότι η συγκεκριμένη επωνυμία ήταν ένας καλός τρόπος για να συνοψίσω τα ενδιαφέροντά μου. Δεν μου αρέσει πολύ η εννοιολογική τέχνη. Μερικές φορές μάλιστα δεν μπορώ να πιστέψω τι βλέπω!

Πρόσθεσες και μια συλλογή κοσμημάτων στην γκάμα σου.

Κάποια στιγμή σκέφτηκα να βάλουμε μερικά αξεσουάρ στη συλλογή, αποδείχθηκε ωστόσο δύσκολο να βρούμε προμηθευτή για κάποια ασημένια κομμάτια που είχα στο μυαλό μου. Μια μέρα, λοιπόν, βρισκόμουν στο αεροδρόμιο Heathrow και έπεσα πάνω σε μια κυρία με ασυνήθιστο στιλ – φορούσε μαύρα μοχέρ ρούχα, είχε πολλά piercing και περισσότερο χρυσό πάνω της από όσο έχω δει σε άνθρωπο όλη μου τη ζωή. Ήρθε προς το μέρος μου και μου έδειξε το σκουλαρίκι μου. «Συγγνώμη, αυτό το σκουλαρίκι το έχετε καιρό;» με ρώτησε. «Τόσο καιρό που πια δεν θυμάμαι. Γιατί ρωτάτε;» της απάντησα. «Γιατί εγώ το σχεδίασα», με ενημέρωσε. Ήταν αυτό το σκουλαρίκι που είχα αγοράσει ίσως το 2006 επειδή μου άρεσε το σχέδιό του που έγινε η αιτία να γνωρίσω τη σχεδιάστρια κοσμημάτων από το Λονδίνο Hannah Martin, να γελάσουμε, να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και μετά από κάποια emails να συμφωνήσουμε να κάνουμε κάτι μαζί.

Και το καταπληκτικό δαχτυλίδι που φοράς είναι από αυτή τη συλλογή;

Ναι. Έχουμε επίσης διαδήματα και κολιέ. Μάλιστα, αυτή την εποχή δουλεύουμε τη δεύτερη σειρά μας.

Κάπου διάβασα ότι κουβαλάς μαζί σου όπου πας και μια ραπτομηχανή!

Ναι, είναι αλήθεια! Στην Αθήνα δεν τη χρησιμοποίησα, αλλά συμβαίνει καμιά φορά να μένουμε αρκετές μέρες σε κάποια πόλη κι επειδή περνάω πολλές ώρες στο ξενοδοχείο βαριέμαι να χαζεύω συνέχεια στο κινητό, προτιμώ να φτιάχνω κάτι. Να, αυτή την τσάντα την έφτιαξα σε ένα ξενοδοχείο χρησιμοποιώντας παλιές αμερικανικές αεροπορικές στολές!

Παρότι έγινες πετυχημένος μουσικός, ποτέ δεν παράτησες την έμφυτη κλίση σου.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι κατεύθυνση θα ακολουθούσα αν δεν γινόμουν μουσικός. Ποτέ δεν έπαψε να με ενδιαφέρει το design και τώρα έχω και την επωνυμία μου για να επικοινωνώ τις ιδέες μου στον κόσμο. Όταν κάναμε το διάλειμμά μας, το 2018, έκλεινα τα 40 μου χρόνια, μια κομβική στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου, οπότε γίνεται ένας απολογισμός. Μέχρι τότε κοιτούσα μόνο προς το μέλλον, δεν είχα «αρκετό» παρελθόν. Σκέφτηκα λοιπόν εναλλακτικές διαδρομές που θα μπορούσα ή θα έπρεπε να πάρω. Κι επειδή ένιωθα ότι η δημιουργική μου πλευρά δεν εξασκούνταν όσο θα επιθυμούσα, αποφάσισα να αξιοποιήσω όλα τα δώρα που μου δόθηκαν.

Ως παιδί ονειρευόσουν να γίνεις μουσικός;

Ήμουν μουσικός! Το πρώτο μου σχολικό συγκρότημα το ξεκίνησα στα 13 μου, ενώ έναν χρόνο πριν είχα αρχίσει να παίζω μπάσο, που μου άρεσε πάρα πολύ. Ονειρευόμουν ότι στο πανεπιστήμιο θα συναντούσα φίλους με τους οποίους θα γινόμασταν διάσημοι. Η επιτυχία φυσικά δεν είναι δεδομένη, είναι λαχείο, εξαρτάται από το ποιους θα συναντήσεις, αν θα υπάρξει χημεία μεταξύ σας και ποιος θα σε βοηθήσει να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου. Εμείς ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε ο ένας τον άλλον και τα κομμάτια του παζλ ενώθηκαν στα 21 μας χρόνια. Οραματιζόμουν πράγματι μια καριέρα μουσικού, αλλά προγραμμάτιζα και έναν πιο προσγειωμένο επαγγελματικό δρόμο που να έχει σχέση με το design.

Οι γονείς σου είναι περήφανοι για όσα έχεις επιτύχει;

Ναι, πολύ. Τον Ιούλιο παίξαμε στη Ρώμη και ήρθαν να μας δουν.

Στο συγκρότημα πώς ισορροπείτε τις σχέσεις σας; Υπάρχουν διαφωνίες; Ακόμα και οι Beatles χώρισαν.

Ω, και βέβαια υπάρχουν. Τα περισσότερα συγκροτήματα ξεκινούν από τη φιλία μεταξύ των μελών τους, αλλά στην πορεία αρχίζουν να υπάρχουν εντάσεις και διαφωνίες, συνήθως για τα λεφτά, και τότε το πράγμα αρχίζει να διαλύεται. Σ’ εμάς οι καβγάδες ξεκίνησαν νωρίς και ήταν παθιασμένοι αλλά δημιουργικοί. Συμφωνήσαμε όμως εξαρχής πως η σχέση μας θα ήταν πάντα ισότιμη και δημοκρατική, γιατί γνωρίζαμε ότι πολλά από τα συγκροτήματα που μας άρεσαν διαλύθηκαν ακριβώς επειδή δεν υπήρχε αυτή η συνθήκη.

Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις σας είναι συλλογικές;

Ακριβώς. Τα μοιραζόμαστε όλα, και αυτό είναι που μας κράτησε μαζί. Όπως επίσης η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε επειδή κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Στην εποχή μας είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνουν οι νεότεροι καριέρα στη μουσική.

Οι άνθρωποι αλλάζουν. Η μουσική αλλάζει;

Όταν το Motown ήταν καινούργιο, υπήρχε μια παλαιότερη γενιά που δεν της άρεσε. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την τραπ. Η μουσική αλλάζει και εξελίσσεται διαχρονικά. Απλώς νομίζω ότι αυτή τη φορά αλλάζει και η ίδια η μουσική βιομηχανία. Όταν εμείς υπογράψαμε το πρώτο μας συμβόλαιο, διοχετεύονταν πολλά λεφτά στη μουσική αγορά, πράγμα που επέτρεπε στις εταιρείες να ρισκάρουν με ένα καινούργιο συγκρότημα και να επενδύσουν στο καλλιτεχνικό του όραμα. Σήμερα ο νέος μουσικός πρέπει να χτυπήσει τις πόρτες της βιομηχανίας έχοντας ήδη στις αποσκευές του ένα σχηματισμένο hit single. Αν τους αρέσει αυτό που τους έφερες, θα σε ρωτήσουν πόσο μεγάλο ακροατήριο έχεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θέλουν να έχεις κάνει εσύ όλη τη δουλειά πριν ασχοληθούν μαζί σου.

Οι Coldplay δεν έχετε λογαριασμούς στα social media, εκτός από έναν δικό σου αποκλειστικά για την προώθηση της κολεξιόν σου. Γιατί αυτό;

Δεν μας αρέσουν τα social media. Προσωπικά δεν έχω την ανάγκη να μοιραστώ τη ζωή μου με τον κόσμο. Και ο μόνος λόγος που απέκτησα τον συγκεκριμένο λογαριασμό είναι για να προωθήσω τη δουλειά μου και το περιοδικό για αυτοκίνητα που εκδίδω.

Τα ρούχα σου γίνονται σιγά σιγά δημοφιλή και εκτός Μεγάλης Βρετανίας. Τα βρίσκουμε και στην Ελλάδα, online φυσικά.

Ναι, έχουμε αποκτήσει εξωστρέφεια. Έχουμε μάλιστα έντονη παρουσία στην Ιαπωνία, όπου το πνεύμα της συλλογής ταιριάζει πολύ με το στιλ των κατοίκων του Τόκιο όσον αφορά το σχήμα και την εφαρμογή του ρούχου.

Υπάρχει κάτι σύγχρονο που να σε ενθουσιάζει σχεδιαστικά, κάποιος που σου αρέσει πολύ το στιλ του ή ένα μέρος που να σε ιντριγκάρει αισθητικά;

Η Ιαπωνία και οι Ιάπωνες. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο καλοντυμένος λαός στον κόσμο. Ακόμα και μέσα στην ίδια χώρα υπάρχουν πολλά διαφορετικά στιλ. Τους θαυμάζω γιατί είναι παθιασμένοι με το design και με την τέχνη του ο καθένας. Γι’ αυτό φτιάχνουμε πολλά από τα ρούχα μας στην Ιαπωνία. Αφιερώνουν πολλή αγάπη και προσοχή σε ό,τι κάνουν.

Εδώ και λίγο καιρό είσαι κάτοικος του Άμστερνταμ. Γιατί έφυγες από το Cotswolds, αυτό το ονειρεμένο μέρος στην Αγγλία όπου έμενες;

Είχα αρκετούς λόγους. Η έδρα της κολεξιόν μου βρίσκεται στο Άμστερνταμ, οπότε έπρεπε να πηγαινοέρχομαι. Επίσης, η σύντροφός μου η Keshia είναι Ολλανδή και έχουμε δύο παιδιά, πέντε και τριών ετών, που ένιωθα ότι δεν έπαιρναν αρκετά ερεθίσματα στο κατά τα άλλα πανέμορφο Cotswolds. Ήθελα να εμβαπτιστούν σε μια πολυπολιτισμική κουλτούρα.

Μιλάς ολλανδικά; Μου ακούγονται δύσκολα.

Δεν χρειάζεται, όλοι στο Άμστερνταμ μιλούν τέλεια αγγλικά.

Ας κλείσουμε με κάτι που σου έμεινε από την Ελλάδα και για το οποίο θα ξαναγυρνούσες.

Μείναμε μόνο λίγες ώρες στην Αθήνα, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι ότι όλοι ήταν ζεστοί και φιλικοί μαζί μας. Σκεφτόμαστε να ξαναέρθουμε οικογενειακώς και να γνωρίσουμε καλύτερα την πόλη και τους ανθρώπους της.