«Απ’ όταν ήμουν περίπου 10 ετών, μου άρεσε να δοκιμάζω ρούχα και να παίζω ρόλους. Φορούσα τα παλιά που είχα ανακαλύψει στο υπόγειο, των αρχών του 20ού αιώνα, πιθανότατα της προγιαγιάς μου, μεταμορφωνόμουν σε μεγάλη γυναίκα και κυκλοφορούσα στη γειτονιά. Αντιλήφθηκα όμως ότι, ενώ όλα τα συνομήλικα κορίτσια ήθελαν να ντύνονται μπαλαρίνες και πριγκίπισσες, εγώ ήθελα να μεταμορφώνομαι σε τέρατα ή μάγισσες, σε οτιδήποτε δεν θεωρούνταν όμορφο», είχε πει η Cindy Sherman σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της.
Στις 30 Μαΐου ξεκινά η πρώτη μουσειακή έκθεση με φωτογραφικά έργα της διάσημης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας στην Ελλάδα, έργα-ορόσημα από τις σειρές Untitled Film Stills (1977-1980), Rear Screen Projections (1980), Centerfolds (1981) και Color Studies (1982). Στην πρώιμη Untitled Film Stills η Sherman αρχίζει να ερμηνεύει –και επαγγελματικά πλέον– ρόλους μέσα από τα ρούχα και το μακιγιάζ, καθώς υποδύεται γυναικείους χαρακτήρες, οικείους από τη ’50s και ’60s ποπ κουλτούρα – μια femme fatale ή μια νοικοκυρά που υπάρχει μόνο ως σύζυγος και μητέρα. Στο επόμενο φωτογραφικό έργο της, Rear Screen Projections, χρησιμοποίησε μια τεχνική του Alfred Hitchcock για να απελευθερώσει τους γυναικείους χαρακτήρες της από τα στενά όρια ενός προκαθορισμένου περιβάλλοντος, ενώ στη Centerfolds εμπνεύστηκε από τη γυναικεία αντικειμενικοποίηση στα σαλόνια περιοδικών όπως το Playboy, υποδυόμενη γυναίκες εκτεθειμένες στο απειλητικό male gaze. Στη σειρά Color Studies ο θεατής καλείται να αναμετρηθεί με το βλέμμα της Sherman, καθώς εκείνη αντιστέκεται από το εξαφανιστεί στο background.
Αν για μια καλλιτέχνιδα η μόδα υπήρξε το βασικό όχημα προκειμένου να φέρει στο προσκήνιο τους ρόλους στους οποίους καλούνται να «χωρέσουν» οι γυναίκες, τα κοινωνικά κατασκευασμένα στερεότυπα στα οποία εγκλωβίζονται και τη βουβή απόγνωση που νιώθουν μέσα στα ρούχα που δεν τους κάνουν, αυτή είναι η Cindy Sherman.
Και αν είναι να επισκεφθείτε μία έκθεση τους επόμενους μήνες, είναι η συγκεκριμένη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Από τις 30/5 έως τις 4/11.
