άλλη-μια-χρονιά-που-τα-όσκαρ-δεν-πέτυχα-122322
©Shutterstock

Το να χαρακτηρίσεις απαράδεκτο ότι στη λίστα με τους φετινούς υποψήφιους για Όσκαρ σκηνοθεσίας δε βρίσκεται ούτε μία γυναίκα ή ότι από τις 20 υποψηφιότητες για την καλύτερη ερμηνεία (ανδρών και γυναικών), μόνο μία υποψήφια είναι έγχρωμη (η Cynthia Erivo για το «Harriet»), ίσως δε περιγράφει με απόλυτο τρόπο τη σοβαρότητα του γεγονότος. Θα ήταν σκόπιμο να βάλουμε δίπλα-δίπλα μια σειρά από λέξεις που δηλώνουν με πιο εμφατικό τρόπο τη φαιδρότητα των μελών της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου: αναχρονιστικό, αδιανόητο, εξοργιστικό, παράλογο…

Ή να τους θυμίσουμε ότι τη χρονιά που πέρασε, πολλές γυναίκες υπέγραψαν τη σκηνοθεσία μιας σειράς άρτιων ταινιών με άποψη και αισθητική, όπως η Greta Gerwig στο «Little Women», η Lorene Scafaria στο «Hustlers», η Marielle Heller στο «A Beautiful Day in the Neighbourhood», η Lulu Wang στο «The Farewell» και τόσες ακόμα.

Είναι γνωστή η τάση των περισσότερων μεγάλων κινηματογραφικών βραβείων να θεωρούν επιτυχημένη τη συνταγή μιας ταινίας που φλερτάρει με τη βία, την ελαφρώς παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα και -φυσικά- είναι γυρισμένη από άνδρα σκηνοθέτη (τις περισσότερες φορές από τη λευκή φυλή). Είναι, όμως, ακόμα αποδεχτή; Σίγουρα όχι. Ιδιαίτερα σε μια εποχή που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι της βιομηχανίας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την κατάργηση της διάκρισης των κατηγοριών «καλύτερου ανδρικού» και «καλύτερου γυναικείου» και τη δημιουργία μίας ενιαίας κατηγορίας, που δε θα προσδιορίζεται από το φύλο του υποψήφιου.

Πριν λίγες μέρες ο Βρετανός κινηματογραφιστής Steve McQueen, που στο παρελθόν έχει τιμηθεί με Όσκαρ, κατήγγειλε σε συνέντευξή του στη Guardian την απουσία της  διαφορετικότητας στις λίστες των πιο διάσημων απονομών βραβείων του πλανήτη, λέγοντας πως με τις επιλογές τους ρισκάρουν να περάσουν στην ιστορία ως πολιτιστικά περιττές. Μιλούσε κυρίως για τα BAFTAS, αλλά η άποψή του ταιριάζει γάντι με την κατάσταση που επικρατεί στους κόλπους των Όσκαρ.

Όσο κι αν πιστεύω ότι η Scarlett Johansson είναι μια μοναδική ηθοποιός, με ήθος και συνέπεια, άξια για όλα τα βραβεία του πλανήτη, δεν παύει να είναι προκλητική η επιλογή της Ακαδημίας να τη βάλει υποψήφια και στις δύο κατηγορίες ερμηνείας (Α’ και Β’ Γυναικείου Ρόλου), «κλέβοντας» τη θέση από μία άλλη γυναίκα ηθοποιό, εξίσου άξια μιας τέτοιας τιμητικής ανταμοιβής.

Όπως κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα της εποχής του, έτσι και μια τόσο ιστορική διοργάνωση πρέπει να συμβαδίζει με τις επιταγές του σήμερα, αν θέλει να φημίζεται για την αξιοπιστία της. Προς το παρόν η φερεγγυότητα των επερχόμενων Όσκαρ, είναι στα ίδια επίπεδα με την προσμονή για τη βραδιά της απονομής: απειροελάχιστη.