Έλληνες από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης που παλεύουν με τον κορωνοϊό μιλούν στη Vogue Greece

Δυστυχώς, οι εταιρείες έχουν ήδη ξεκινήσει να κλείνουν η μία πίσω από την άλλη και μαθαίνω για τους πρώτους ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους εξαιτίας της κατάστασης. Υπάρχει μια μαζική ανησυχία για τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις που θα πρέπει να πληρώσουν τα τόσο ακριβά ενοίκια του Λονδίνου μέσα σ’ αυτή την κρίση. Μεγαλύτερη ανησυχία γι’ αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.

Ελπίζω πραγματικά να βγούμε πιο σοφοί από αυτή την απελπιστική κατάσταση. Βλέπουμε ήδη ανθρώπους να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο όπως ποτέ άλλοτε. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε αισιόδοξοι και να δούμε τις ανθρώπινες πλευρές αυτής της κατάστασης. Είναι καιρός να προβληματιστούμε για τη θέση μας σε αυτόν τον κόσμο.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ Ανδρέας Μενελάου Head of Brand Relations στο H&M Group

Η καθημερινότητά μου στο Βερολίνο, έχει πια άλλον ήχο και εντελώς διαφορετικό νόημα. Δεν τρέχω να μπω στο αυτοκίνητο ή στο τρένο, δεν υπάρχει η ίδια επείγουσα ανάγκη για το meeting στις 9 και γυμνάζομαι στο σπίτι (πράγμα που μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση, επειδή συνήθως δουλεύω στο γραφείο μέχρι πολύ αργά).

Το γραφείο μου, έχει μεταφερθεί στο σπίτι μου. Όλες οι αποφάσεις παίρνονται μέσω Skype και εργαζόμαστε με πολύ μικρό χρoνοδιάγραμμα. Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη στρατηγική για τίποτα κι αυτό ισχύει και για όλους. Με όποιον και να μιλήσω στο Βερολίνο, από οποιονδήποτε τομέα, όλοι έχουν σταματήσει να προγραμματίζουν για το μέλλον. Ειδικά στο χώρο της λιανικής πώλησης και της μόδας, η στρατηγική αλλάζει κάθε μέρα. Περνάμε από την αμφιβολία στην έκσταση και πίσω πάλι στην απελπισία. Ειδικά όταν βλέπουμε τα καταστήματα ενός τόσο τεράστιου ομίλου, όπως είναι η H&M, να κλείνουν το ένα μετά το άλλο.

Η αλήθεια είναι πως η Γερμανία άργησε να πάρει δραστικά μέτρα. Όταν ξεκίνησε η καραντίνα, είχαμε πια ξεπεράσει τα 10.000 κρούσματα. Είμαστε, ίσως, η μόνη κοινωνία που όλες οι υπηρεσίες θα δουλεύουν κανονικά μέχρι και το τέλος Μαρτίου. Μεγάλα καταστήματα εξακολουθούν να είναι ανοιχτά και δεν υπάρχει περιορισμός εξόδου από το σπίτι σου. Στοιχηματίζω ότι την επόμενη εβδομάδα, θα μπούμε όλοι σε κατ’ οίκον περιορισμό, δεδομένου του ότι ο ιός εξαπλώνεται ραγδαία. 

Οι Βερολινέζοι έχουν, γενικά, ένα πολύ relaxed vibe απέναντι στον ιό, πράγμα το οποίο δεν ανέχομαι. Θεωρώ πως είναι ασέβεια απέναντι στις ευπαθείς ομάδες που κινδυνεύουν. Χρησιμοποιούν κανονικά τα μέσα μεταφοράς, περπατάνε στους δρόμους και πηγαίνουν μαζικά στα super markets (αρκετές φορές σε μεγάλα γκρουπ). Την ίδια στιγμή, υπάρχει τεράστια μείωση στο εμπορικό κομμάτι και λιγότερος συνωστισμός στους δρόμους.

Καθημερινά ακούμε για creatives και ελεύθερους επαγγελματίες που χάνουν τη μία δουλειά πίσω από την άλλη, καθώς μεγάλοι οίκοι μόδας ή μεγάλες εταιρείες έχουν παγώσει την παρούσα στιγμή όλες τις παραγωγές τους στο Βερολίνο. Πολλά cafe και μαγαζιά με εποχιακούς εργαζόμενους και ημιαπασχολούμενους έχουν ήδη διώξει κόσμο, λέγοντάς τους «όταν ανοίξουμε ξανά θα σας ενημερώσουμε».

Τα μέτρα από την πολιτεία είναι τα βασικά. Να το πάρουμε στα σοβαρά, να πλένουμε τα χέρια μας, να είμαστε σε καραντίνα, να μην υπάρχουν μαζώξεις κλπ. Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν αρκετά αυστηρή στο διάγγελμά της προς τον γερμανικό λαό, συγκρίνοντας τον ιό με τις απώλειες του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό ταρακούνησε αρκετά τους Βερολινέζους. 

Ένα πράγμα που μου δίνει αρκετή έμπνευση και δύναμη, είναι ότι οι καλλιτέχνες στο Βερολίνο έχουν φτιάξει κάποια γκρουπ, δίνοντας δουλειά ο ένας στον άλλο. Δημιουργούν καινούρια projects για να μην χαθεί η επαφή με την τέχνη σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή. Αν, λόγου χάρη, κάποιος τρέχει κάποια δουλειά στο εξωτερικό ή μαθαίνει κάτι για ένα project που συνεχίζεται, αμέσως θα το κοινοποιήσει στο γκρουπ κι έτσι η δουλειά θα δοθεί σε καλλιτέχνη που την χρειάζεται. 

Θα ήθελα πολύ όταν βγούμε από αυτό να έχουμε κρατήσει την ανθρωπιά μας και να έχει μεγαλώσει μέσα μας το αίσθημα τις συντροφικότητας και της αλληλεγγύης. Αυτά χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή κι εμείς που είμαστε σε προνομιακές θέσεις πρέπει να κάνουμε το πρώτο βήμα προς το σκοπό αυτό.

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ Μιχαέλα Λιτσαρδάκη & Σπήλιος Ηλιόπουλος Μεταπτυχιακοί Φοιτητές στο KTH Royal Institute of Technology

Η αλήθεια είναι ότι στη Στοκχόλμη αργήσαμε να μπούμε σε ρυθμούς πανδημίας, παρόλο που μπήκαμε οι ίδιοι σε καραντίνα οικειοθελώς.  Μέχρι και τα μέσα του Μάρτη σχεδόν τα πανεπιστήμια ήταν ανοιχτά ενώ δεν υπήρχε στο πρώτο μισό του μήνα οδηγία να ξεκινήσουμε μαθήματα και όλες τις υπόλοιπες σχετικές ακαδημαϊκές δραστηριότητες εξ αποστάσεως. Αυτό άλλαξε σταδιακά στη συνέχεια οπότε και λόγω της έντονης διασποράς του ιού στη Στοκχόλμη σε πρώτη φάση έκλεισαν τα Λύκεια και τα Πανεπιστήμια. Οι υποχρεώσεις μας δεν άλλαξαν καθώς η πλατφόρμα “Zoom” έγινε το νέο μας ακαδημαϊκό περιβάλλον. Βέβαια όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες μας περιορίστηκαν στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού. 

Την ίδια ώρα στην πόλη η ζωή συνεχίστηκε σε κανονικούς σχεδόν καθημερινούς ρυθμούς. Ενώ η σουηδική κυβέρνηση παρότρυνε τους πολίτες να εργαστούν από το σπίτι και τους ηλικιωμένους να παραμείνουν στα σπίτια τους, δεν υπήρξε σαφής απαγόρευση εξόδου, όλα τα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, pub ακόμα και γυμναστήρια παρέμειναν ανοιχτά, ενώ επιτρέπονται οι εκδηλώσεις μέχρι και 500 άτομα, πράγμα το οποίο συνέτεινε στο συνεχίσουν οι κάτοικοι της πόλης σε σχεδόν καθημερινούς ρυθμούς ακόμα και όσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Τα παραπάνω αντανακλούν μια γενικότερη στάση ως προς την αντιμετώπιση του ζητήματος στη Σουηδία. Η κυβέρνηση ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες η οποία μοιάζει αρκετά με αυτή της Μεγάλης Βρετανίας, χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο σαφές πλαίσιο αντιμετώπισης. Οι ίδιοι οι Σουηδοί δείχνουν να εμπιστεύονται τους χειρισμούς της κυβέρνησης, ενώ οι διεθνείς φοιτητές και εργαζόμενοι ανησυχούν και απορούν με τη στάση των Σουηδών πολιτών – αρκετοί από τους οποίους βρίσκονται σε πλήρη άγνοια έως και άρνηση για την όλη κατάσταση – την ίδια στιγμή που το σύστημα υγείας της χώρας βρίσκεται στα όριά του.

Η πολιτική που ακολουθείται έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δίνεται σαφής προτεραιότητα στη στήριξη της οικονομίας. Ιδιαίτερα πλήττονται οι επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό και βέβαια οι αεροπορικές εταιρείες. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, τουριστικά γραφεία καθώς και εργοστάσια τα οποία υπολειτουργούν έχουν προβεί σε πολλές μαζικές απολύσεις, μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τη χώρα. 

Δεν ξέρουμε που θα πάει όλο αυτό. Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε και να ελπίζουμε στο αισιόδοξο σενάριο ότι στους επόμενους δύο μήνες θα επανέλθουν όλα στους κανονικούς τους ρυθμούς. Σίγουρα θα βγούμε όλοι αλλαγμένοι. Ας κρατήσουμε την αλληλεγγύη των ημερών και όταν όλο αυτό τελειώσει καλό θα ήταν να επαναπροσδιορίσουμε ορισμένες  αξίες και αντιλήψεις.

Διαβάστε περισσότερα όσο μένετε σπίτι, στο Vogue.gr.