Fashion Notes από την εβδομάδα μόδας της Νέας Υόρκης

Πίσω στο φλέγον θέμα της αλλαγής της τοποθεσίας. Θυμάμαι πριν δέκα χρόνια που ήμουν πάλι στην Εβδομάδα Μόδας τον Σεπτέμβριο και μόλις είχε μετακομίσει όλη η οργάνωση από το Bryant Park στο Lincoln Center και ήταν και πάλι το φλέγον θέμα συζήτησης – εντάξει, γκρίνιας. Ωστόσο, με τον καιρό, δημιουργοί, θεατές και όλοι οι μετέχοντες συνήθισαν την αλλαγή και εκτίμησαν την ιδέα του να είναι όλα τα σόου μαζεμένα σε έναν εσωτερικό χώρο. Έκανε σίγουρα τη δουλειά των φωτογράφων και των δημοσιογράφων πιο εύκολη, και δημιουργούσε ένα εορταστικό κλίμα παρέας, όλη η περιοχή θύμιζε ένα μεγάλο πάρτι με πηγαδάκια από διάσημους, socialites και ανθρώπους της μόδας να τσουγκρίζουν ποτήρια και ν’ ανταλλάσσουν ιδέες και νέα. Φέτος, η απόφαση ήταν ν’ αφήσουν τους σχεδιαστές να επιλέξουν τον χώρο μόνοι τους, χωρίς να υπάρχει ένα κέντρο, ένα σημείο αναφοράς.

«Είναι τρομερά απελευθερωτικό» υποστήριξε η διπλανή μου, που ανήκει στην ομάδα του Style των Κυριακάτικων New York Times «έτσι μπορεί κάθε σχεδιαστής να έχει τον εικαστικό κι αισθητικό έλεγχο του χώρου όπου θα δείξει τα ρούχα του» είπε με σιγουριά. Και έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά, μ’ αυτόν τον τρόπο χάθηκε η μαγεία της κοινότητας, αφού ανάμεσα στα σόου δεν καθόμαστε στους καναπέδες του Lincoln Center να συζητάμε, να γνωριζόμαστε, να κανονίζουμε το επόμενο κοκτέιλ, αλλά βγάζουμε τα φλούο ψηλοτάκουνα, βάζουμε τις φλατ μπαλαρίνες και τρέχουμε (κυριολεκτικά μερικές φορές) στο επόμενο venue που μπορεί να είναι στην άλλη άκρη της πόλης. 

Και είναι η ίδια η πόλη που φέτος εισβάλει όσο ποτέ στα σόου με μικρές καθοριστικές λεπτομέρειες, όπως τα sneaker και τα λουστρινένια Dr. Martens στο front row, που σου θυμίζουν ότι έξω από το μινιμαλιστικό σκηνικό περιμένει το χάος της Νέας Υόρκης, τα χνουδωτά παλτό που παραμένουν στους ώμους των socialites – παρόλο που όλοι ξέρουμε ότι είναι τα ρούχα από κάτω που έχουν περάσει εβδομάδες να διαλέγουν με τους στιλίστες τους – τα μαύρα μολύβια και τα βιαστικά πιασμένα μαλλιά, που δεν θα άντεχαν ούτε ένα λεπτό κάτω από τον Καλιφορνέζικο ήλιο, ο τρόπος που τα σχόλια γύρω από τα ρούχα καταλήγουν πάντα σε πολιτικές συζητήσεις, οι ίδιες οι βιαστικές συζητήσεις και οι ακόμα πιο βιαστικές αγκαλιές πριν ξεχυθούν όλοι πίσω στην πόλη που τους καταπίνει με ευκολία. Όταν διαλύεται το πλήθος έξω από τον χώρο της επίδειξης και οι φωτογράφοι λαμβάνουν θέση στο επόμενο σόου, δεν μένει τίποτα, μόνο αδιάφοροι περαστικοί που δεν θα μπορούσαν με τίποτα να μαντέψουν την ενέργεια που υπήρχε σ’ αυτό ακριβώς το σημείο λίγη μόλις ώρα πριν. 

Και στο επόμενο σόου, στην επόμενη βιομηχανική αποθήκη με το εκτεθειμένο κόκκινο τούβλο, ή γύρω από τις τεράστιες συνθέσεις λουλουδιών του Jason Wu και πίσω από τις σειρές με τα πρωινά κεράσματα του The Row, οι ερωτήσεις ξεκινούν και πάλι από την αρχή: πώς σου φαίνεται η αλλαγή του venue; Τι λες για τον Tom Ford που παρουσίασε στο LA; Το είδες το τελευταίο tweet του (γνωστού); 

Οι τάσεις για το φθινόπωρο του 2020 είναι πολλές, θυμίζουν ρούχα που έχουμε φορέσει και άλλα που έχουμε ξεχάσει, τα πουλόβερ συνεχίζουν να μπαίνουν μέσα στα δερμάτινα παντελόνια Zadig & Voltaire, τα μπατζάκια σέρνονται στο πάτωμα με τα αέρινα κοψίματα του The Row, τα μαλλιά μένουν ελεύθερα και όλα κινούνται σε ένα σύννεφο από σημειώσεις και ερωτήσεις, αμφιβολίες και επιφωνήματα θαυμασμού. Όπως φαίνεται αυτές τις μέρες πιο έντονα από ποτέ, η μόδα περνάει μια περίοδο αυτοκριτικής και βγαίνει και στο κοινό.