«Ο κόσμος εδώ νοσταλγεί όλο και περισσότερο τους Ομπάμα», μου λέει τηλεφωνικά η Νάντια Χάλγκρεν, από τη χτυπημένη άγρια από την πανδημία Νέα Υόρκη. Οντως, τελευταίως, ίσως υπάρχουν ακόμα πιο πολλοί λόγοι που δικαιολογούν ένα τέτοιο λαϊκό… αίσθημα, ωστόσο στέκομαι πιο πολύ στην αναφορά της στο τέως προεδρικό ζεύγος – και όχι απλώς στον Μπαράκ Ομπάμα. Η ίδια η Χάλγκρεν είναι η σκηνοθέτις του ντοκιμαντέρ «Becoming», που κυκλοφόρησε πρόσφατα στο Netflix, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τη ζωή και το έργο της Μισέλ Ομπάμα. Εκεί η Αφροαμερικανίδα κινηματογραφίστρια ακολουθεί, μαζί με την κάμερά της, παντού την τέως Πρώτη Κυρία καθώς εκείνη περιοδεύει στις ΗΠΑ παρουσιάζοντας το ομώνυμο της ταινίας βιβλίο της.
Στην αρχή πάντως ήταν κάπως… φοβισμένη: «Για να πω την αλήθεια, ένιωθα μεγάλη νευρικότητα πριν τη συναντήσω. Μιλάμε για πολύ σπουδαίο πρόσωπο. Στην πραγματικότητα ωστόσο είναι ένας ζεστός άνθρωπος, φιλικός και με ένα μοναδικό χάρισμα που σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία. Το αληθινά δύσκολο κομμάτι ήταν το να καταφέρεις να την ακολουθήσεις, πρακτικά εννοώ. Στις δημόσιες εμφανίσεις της έχει συνήθως γύρω της άνδρες της μυστικής υπηρεσίας και κινείται πολύ γρήγορα, δεν υπάρχει χρόνος για ψιλοκουβέντα κ.λπ. Είναι λίγο σαν χορογραφία όλο αυτό, οπότε μου πήρε λίγο χρόνο για να γίνω μέρος της».
Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε δύο παράλληλες αφηγήσεις: η πρώτη είναι αυτή της περιοδείας, η οποία βέβαια δεν είναι ακριβώς η συνηθισμένη ανάγνωση από πόλη σε πόλη· αντιθέτως εδώ έχουμε ένα (αποκλειστικά γυναικείο) επιτελείο που ρυθμίζει τα πάντα, ασφυκτικά γεμάτα θέατρα ή γήπεδα των 15.000 θέσεων και ένα πραγματικό σόου με παρουσιαστές όπως η Οπρα Γουίνφρεϊ ή ο Στίβεν Κολμπέρ. Παράλληλα, παρακολουθούμε την ιστορία ζωής της Μισέλ Ομπάμα, από τα νεανικά της χρόνια, στις σπουδές και στη γνωριμία με τον σύζυγό της, πολύ πριν εκείνος αποφασίσει να κυνηγήσει το ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ. «Η ταινία ήθελα επίσης να είναι μια ιστορία ακριβώς γύρω από τον τρόπο που αφηγούμαστε ιστορίες. Εκείνη έγραψε ένα βιβλίο για τη ζωή της και ξαφνικά βλέπεις χιλιάδες κόσμου να έρχονται απλώς για να την ακούσουν να την αφηγείται. Η δύναμη αυτού του πράγματος είναι εκπληκτική και ενδιαφέρουσα για εμένα».
Αυτή η δεξιότητα να εμπνέει τους καθημερινούς ανθρώπους είναι φανερή σε πολλά σημεία του φιλμ και θυμίζει πάρα πολύ, ακόμα και στις αποστροφές του λόγου, τον Μπαράκ Ομπάμα, σε σημείο που αναρωτιέσαι ποιος από τους δύο συζύγους έχει επηρεάσει πιο πολύ τον άλλο. «Σχετικά με την ικανότητά τους να εμπνέουν τον κόσμο, όντως μοιάζουν πολύ οι δυο τους. Σαν ξεχωριστά άτομα ωστόσο, μπορώ να πω ότι είναι τελείως διαφορετικοί και επιβεβαιώνουν το κλισέ για τα ετερώνυμα. Για παράδειγμα, εκείνος είναι ο χαλαρός τύπος που άργησε την πρώτη του ημέρα στη δουλειά (σ.σ.: τη σχετική ιστορία αφηγείται το ντοκιμαντέρ), ενώ η Μισέλ φτάνει πάντα 15 λεπτά νωρίτερα, όπου και να πηγαίνει».
