Σημειώσεις από το London Fashion Week

Στο μεταξύ, τα fashion shows δημιουργούν προσμονή, ειδικά όταν στην πασαρέλα ανεβαίνει νέο αίμα. Και στο Λονδίνο, οι rising stars είναι πάντα σταθερή αξία. Ο Richard Quinn γέμισε τους χώρους των Royal Holticultural Halls με εμπριμέ και μαύρο latex κάτω από φορέματα-τουλίπα, ενώ τα χαρούμενα φορέματα από τούλινα βολάν της Molly Goddard καλωσόρισαν και τα πρώτα αντρικά κομμάτια της σχεδιάστριας – εμπνευσμένα από τον σύντροφο της Τομ, ο οποίος παραπονιόταν συχνά για το γεγονός ότι εκείνη δεν σχεδίαζε ποτέ κάτι για εκείνον. Η Simone Rocha βασίζεται σ’ ένα storytelling το οποίο εξελίσσει κάθε σεζόν. Στο ντεφιλέ της, συνέχισε την εξερεύνηση μιας Ιρλανδικής κληρονομιάς, εστιάζοντας σε μια «Καθολική» διαδρομή – από τη βάφτιση και τη ζωή μέχρι την απώλεια – μέσα από χαρακτηριστικά ιρλανδικά πλεκτά Aran, μεταξύ άλλων, εξηγώντας όμως ότι η ίδια δεν μεγάλωσε με τις καθολικές παραδόσεις. Στον Halpern, ο Αμερικανός, με έδρα το Λονδίνο, σχεδιαστής Michael Halpern, δημιούργησε μια ακόμα συλλογή όπου πρωταγωνιστούν οι λαμπερές υφές.

Όμως και το New Establishment της βρετανικής μόδας κράτησε τη φωνή του – μια φωνή που αντηχεί παγκόσμια. Η Victoria Beckham – cover girl του τεύχους Μαρτίου της Vogue Greece – αγαπάει το πρακτικό, χωρίς ιδιαίτερη φανφάρα ντύσιμο, και αυτήν τη σεζόν το πρότεινε μέσα από κομμάτια όπως οι culottes. O JW Anderson εστίασε στους ώμους, δούλεψε πάνω σε νέους όγκους, αγγίζοντας, αυτό που ο ίδιος ονόμασε, nouveau chic. Γεωμετρίες με έμφαση σε τριγωνικά σχήματα ήταν το story στον Christopher Kane, ενώ ο Erdem Moralioglu, στον οίκο Erdem, άντλησε έμπνευση από τα πρώτα χρόνια του μαέστρου φωτογράφου Cecil Beaton.

Στο powerhouse της βρετανικής μόδας, τον οίκο Burberry, ο Riccardo Tisci μπέρδεψε καρό μοτίβα και έδωσε νέες ερμηνείες σε κλασικά γυναικεία και αντρικά κομμάτια. Ο εγκεφαλικός Hussein Chalayan δεν αρκέστηκε στον ρόλο του δημιουργού, αναλαμβάνοντας και εκείνον του αφηγητή. Στο Sadler’s Wells, ο Τουρκοκύπριος σχεδιαστής τραγούδησε live ιστορίες ιθαγενών, στέλνοντας στην πασαρέλα ρούχα με έμφαση στο κόψιμο και το ντραπέ, σε μαύρο αλλά και σε κόκκινο. Μια νέα συνεργασία, μεταξύ της MM6 Maison Margiela και της The North Face αποκαλύφθηκε στις αίθουσες ενός βιομηχανικού χώρου όπου το κοινό περπατούσε ανάμεσα στα μοντέλα, ενώ ο μεγάλος guest star του London Fashion Week, o Tommy Hilfiger, ταξίδεψε από τη Νέα Υόρκη για να παρουσιάσει νεανικό sportswear, αλλά και μια συνεργασία με το Βρετανό οδηγό της Φόρμουλα 1, Lewis Hamilton. Από την εβδομάδα μόδας δεν έλειψαν και τα γενέθλια, με τον σχεδιαστή καπέλων Stephen Jones να γιορτάζει 40 χρόνια στον χώρο.

Πίσω στο 180 The Strand, το Aro Archive, μια ανεξάρτητη εταιρεία με ειδίκευση (και πάθος) για vintage κομμάτια avant-garde Γιαπωνέζων και Βέλγων, μεταξύ άλλων, σχεδιαστών, μελέτησε πως ένα παλτό Comme des Garcons συνομιλεί με ένα T-Shirt του Yohji Yamamoto, ενώ το βρετανικό brand Faldan παρουσίασε την πρώτη «ηθική» τσάντα πολυτελείας που διπλώνει.

Στο DiscoveryLAB, η Orsola de Castro, η χαρισματική συνιδρύτρια του Fashion Revolution – ο διεθνείς οργανισμός γεννήθηκε μετά την κατάρρευση του κτιρίου Rana Plaza στο Μπαγκλαντές το 2013 – άνοιξε την κουβέντα σε μια σχετικά αυτοσχέδια εκδήλωση όπου αρκετοί από τους συμμετέχοντες είχαν φέρει τα ραπτικά τους εργαλεία. «Είμαστε εδώ για να διορθώσουμε ρούχα αλλά και να διορθώσουμε το σύστημα» είπε η de Castro, η οποία μάχεται τη γρήγορη μόδα, μιλώντας για τα 250 brands που το Fashion Revolution βαθμολογεί στο Transparency Index του, αποκαλύπτοντας τις καλές – και τις κακές – «πράσινες» πρακτικές των εταιρειών.

Στο μεταξύ, το British Fashion Council ανέδειξε τη δουλειά αποφοίτων βρετανικών σχολών μόδας, όπως του Leo John Caligan από το Μάντσεστερ, ο οποίος ερευνά τη δυτική επιρροή στην ενδυματολογική παράδοση των Φιλιππίνων, αλλά και της Ισπανίδας Africa Hernandez, η οποία εργάζεται με βιώσιμα υλικά για να ξαναζωντανέψει αρχαίες τεχνικές. Την ίδια στιγμή, καλεσμένοι του London Fashion Week είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν ρούχα και αξεσουάρ στο Swap Shop, ενώ εκτός του Store X, πολυπολιτισμικές παρουσιάσεις μόδας οργανώθηκαν από φορείς του Χονγκ Κονγκ και της Ινδίας. Την ίδια στιγμή, το British Fashion Council έδωσε την ευκαιρία σε εκείνους που αγαπούν τη μόδα, αλλά δεν εργάζονται στον χώρο, να παρακολουθήσουν επιδείξεις και παράλληλες εκδηλώσεις αγοράζοντας προσκλήσεις. Παράλληλα, σε διάφορα μέρη του Λονδίνου, έτρεξε το πρόγραμμα The City-Wide Celebration, με τη συμμετοχή πολλών καταστημάτων και brands.

Την τελευταία μέρα του London Fashion Week, η ντυμένη-στα-πράσινα πριγκίπισσα Άννα παρέδωσε το βραβείο βρετανικού design, The Queen Elizabeth II, στην Rosh Mahtani, μια νέα σχεδιάστρια κοσμημάτων που έχει αναπτύξει το δικό της brand, Alighieri, εμπνευσμένο από τη Θεία Κωμωδία και τον συγγραφέα της.

Στο Mayfair, στον δεύτερο όροφο της νέας μπουτίκ Alexander McQueen στην Old Bond Street, το φόρεμα Sarabande, δημιουργία του αγαπημένου Lee Alexander McQueen έκανε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις του στην έκθεση Roses. Ήταν εκείνο που είχε κλείσει τη συλλογή SS2007, με φρέσκα λουλούδια που έπεφταν από το φόρεμα στο πάτωμα, δημιουργώντας μια από τις πιο δυνατές στιγμές του Βρετανού σχεδιαστή που αυτοκτόνησε πριν ακριβώς 10 χρόνια. Ο χώρος του δεύτερου ορόφου έχει σήμερα μετατραπεί σε έναν εκθεσιακό χώρο «διαλόγου» μεταξύ του McQueen και της τωρινής σχεδιάστριας του οίκου (και πρώην βοηθού του) Sarah Burton. Για το επόμενο διάστημα, φίλοι του brand και φοιτητές σχολών μόδας (η εταιρεία συνεργάζεται με 16 βρετανικές σχολές) έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το making-of υπέροχων κομματιών όπως το περίπλοκο φόρεμα-τριαντάφυλλο που έκλεισε το ντεφιλέ AW19.

Στην πολύ κοντινή Burlington Arcade, vintage κολιέ του οίκου Ηλία Λαλαούνη «συνομιλούσαν» με βραχιόλια των οίκων Cartier και Van Cleef & Arpels στις βιτρίνες του οίκου Hancocks. Την ίδια στιγμή, στο Knightsbridge, το Tiffany’s Blue Box Cafe είχε μόλις ανοίξει στο Harrods, ενώ ένα από τα σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα της σεζόν ήταν τα εγκαίνια της νέας έκθεσης του πολυδιάστατου καλλιτέχνη και σκηνοθέτη Steve McQueen, στην 20χρονη πλέον Tate Modern.

Το Λονδίνο που αναδεικνύει το νέο ήταν παρών και στο ραντεβού που δόθηκε στον δεύτερο όροφο του Koppel Project, στο Soho, όπου μοντέλα καλυμμένα με πλούσια, κομμένα σε λιτές γραμμές, υφάσματα – με λεπτομέρεια στο στάιλινγκ τις πέτρες-σκουλαρίκια στη μύτη – παρουσίασαν την πρώτη συλλογή Sabirah by Deborah Latouche, ένα νέο brand σεμνής μόδας. Τα κομμάτια που σχεδίασε η Βρετανίδα στυλίστρια και δημοσιογράφος μόδας ανήκουν στην κατηγορία bespoke, όπου μια κάπα, π.χ. μπορεί να κοστίσει 2.500 λίρες. «Η σχέση της συλλογής με τη σεμνή μόδα είναι ότι πρόκειται για κομμάτια που ήθελα να φορέσω η ίδια», ανέφερε η Latouche, στα παρασκήνια της επίδειξης. «Ως μουσουλμάνα, ήθελα να έχω ρούχα που είναι fashionable, με υπέροχα χρώματα και κόψιμο, ρούχα που έχουν κάτι ενδιαφέρον».