Είναι μια ωραία σκέψη το ότι οι δύο πυλώνες της επίσημης haute couture –που συμπληρώνεται και στις δύο περιπτώσεις από δυνατό prêt-à-porter και αξεσουάρ– έχουν αυτή τη στιγμή στο τιμόνι γυναίκες. Όμως και στα headquarters του Givenchy, ενός ακόμα αγαπημένου οίκου που εξακολουθεί να διαθέτει τμήμα υψηλής ραπτικής, τα ηνία κρατάει η Clare Waight Keller.
Ζούμε στην εποχή μιας νέας γυναικείας δημιουργικής ηγεμονίας. Η Sarah Burton συνεχίζει ακάθεκτη τον «άγριο» ρομαντισμό που ανέπτυξε ο Alexander McQueen στον ομώνυμο οίκο, η Stella McCartney παραμένει πρωτοπόρος του κινήματος της ηθικής μόδας στον δύσκολο σε σχέση με θέματα βιωσιμότητας χώρο της πολυτέλειας, ενώ ονόματα όπως η Victoria Beckham και οι Mary-Kate και Ashley Olsen, προσωπικότητες που παλαιότερα χαρακτηρίζονταν outsiders, έχουν πλέον κατακτήσει τον δικό τους χώρο στην παγκόσμια αγορά. Την ίδια στιγμή, μια αυθεντική διεθνής σταρ, η Rihanna, έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα που υπέγραψε συμβόλαιο με τον κολοσσό LVMH, βάζοντας τις βάσεις για την ανάπτυξη του brand της, Fenty. Συγχρόνως, ανερχόμενες σχεδιάστριες, όπως η Simone Rocha στο Λονδίνο και η Marine Serre στο Παρίσι, είναι εκείνες στις οποίες πιστεύει σήμερα η βιομηχανία για την ανάπτυξη φρέσκων στιλιστικών ιδιωμάτων.
Επιδραστικοί άνθρωποι της μόδας χαιρετίζουν τη νέα εποχή. Σε ένα άρθρο-μανιφέστο σε πρόσφατο τεύχος της αμερικανικής Vogue, η Sarah Mower αναλύει την καινούργια πραγματικότητα. «Οι επιτυχίες των σχεδιαστριών που οδηγούν τη βιομηχανία σήμερα», γράφει η chief critic του Vogue.com, «ισοδυναμούν με μια αναμόρφωσή της. Όχι μέσω της προσαρμογής τους σε εταιρικούς κώδικες που συνήθως διαμορφώνονται από άνδρες, αλλά με το να τους αγνοούν συστηματικά, εμπιστευόμενες το ένστικτό τους, ζώντας όπως επιθυμούν και ανοίγοντας διάπλατα τον δημιουργικό χώρο, ώστε μια ολόκληρη γενιά να μπορέσει να ανθήσει».
Και όταν τα τείχη γκρεμίζονται για άλλη μία φορά, ο νους ταξιδεύει γοργά σε εκείνες που ήρθαν σε καθαρή σύγκρουση με το σύστημα. Η ατίθαση Coco Chanel φόρεσε παντελόνια στην καθημερινότητά της, χρησιμοποίησε το «ανδρικό» ζέρσεϊ, δημιουργώντας μια νέα ρευστότητα, προώθησε τα «παιχνίδια» με συναρπαστικά faux κοσμήματα και μας κληροδότησε τόσα iconic μότο για την υπέρτατη σημασία του στιλ. Πριν από εκείνη, η χαμηλών τόνων Madeleine Vionnet είχε ανατρέψει την αρχιτεκτονική του ρούχου με τα ψαλίδια της, δημιουργώντας την ιδιαίτερα θηλυκή σιλουέτα του bias cut. Πολύ αργότερα, η Vivienne Westwood επαναστάτησε μέσω του πανκ κινήματος, η Miuccia Prada επέβαλε την αισθητική μιας «όμορφης ασχήμιας», η Rei Kawakubo κατέκτησε τη Δύση με όλες τις αποχρώσεις του μαύρου και η Donna Karan σχεδίασε μια νέα γκαρνταρόμπα για τα working girls.
