H Róisín Murphy αποκλειστικά στη Vogue Greece

Η Rόisίn εξομολογείται ότι αυτές τις μέρες που περνάει στο σπίτι της στην Ιρλανδία, εκτός από τη μεγάλη συλλογή ρούχων που φυλάσσει εκεί, ανακάλυψε και αρκετές κούτες στις οποίες η μητέρα της έχει αποθηκεύσει όλα τα αποκόμματα από συνεντεύξεις ή άρθρα που έχουν γραφτεί για την ίδια στη διάρκεια της καριέρας της, ενώ προς έκπληξή της βρήκε και αρκετά στα οποία οι δημοσιογράφοι τη χαρακτήριζαν ψυχρή και αλαζονική ή εκμυστηρεύονταν ότι τους φόβιζε λιγάκι. «Δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να τρόμαζα κάποιον όταν ήμουν είκοσι χρονών. Εγώ ήμουν τρομαγμένη τότε. Αλλά συνειδητοποιώ ότι μάλλον το έντονο κίνητρό μου να δημιουργήσω κάτι σημαντικό, η αίσθηση ελευθερίας και περηφάνιας για όσα έχω καταφέρει, το ότι δεν έδειξα μια απλοϊκή και μονοδιάστατη εικόνα λειτουργώντας διεκπεραιωτικά στην καριέρα μου, ίσως να έκανε τους ανθρώπους αυτούς να με αντιμετωπίζουν έτσι».

Aρκεί, όμως, να παρακολουθήσει κανείς τη δραστηριότητά της στα social media, για να ανατραπεί αυτή η εικόνα. «Πάντα πίστευα ότι θα ασχολούμουν με τις εικαστικές τέχνες», λέει. «Η εικόνα με γοήτευε και χρησιμοποιώ το Instagram για να εκφράζομαι, να έρχομαι σε άμεση επαφή με τον κόσμο που με ακολουθεί. Επομένως, μπορεί να καταλάβει ο καθένας ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί προέρχονται μάλλον από ανθρώπους που δεν μπορούν να καταλάβουν το χιούμορ μου».

Το οποίο είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς της που ίσως κληρονόμησε από τον πατέρα της, όπως έχει πει, ενώ και η μητέρα της, η οποία εμπορευόταν αντίκες, έπαιξε ρόλο στην αγάπη που ανέπτυξε για τα vintage ρούχα. Αλλά και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο, αντλώντας έμπνευση από οτιδήποτε μπορεί να της προκαλέσει την περιέργεια. Και η αλήθεια είναι πως, αν ξυπνάς ένα πρωί και στο σαλόνι του σπιτιού σου ανακαλύπτεις ένα πιλοτήριο αεροπλάνου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παρατηρείς μια τσίχλα κολλημένη στο τιμόνι του ή έχεις την ευκαιρία να δεις από κοντά δύο πίνακες διάσημων Ολλανδών ζωγράφων που την επόμενη μέρα θα πωληθούν σε εξωφρενική τιμή στον οίκο δημοπρασιών Christie’s – αληθινά περιστατικά από την παιδική της ηλικία – , είναι δύσκολο να μην αναζητάς οπτικά ερεθίσματα σε κάθε ευκαιρία.

«Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο δεν ανησυχώ ποτέ, αυτό είναι το ότι θα στερέψω από ιδέες», μας διαβεβαιώνει. Αν δεν το γνωρίζετε ήδη, μπορείτε να δείτε το φόρεμά της στο video clip Sing it back, το οπτικοακουστικό αριστούργημα που την εκτόξευσε στο μουσικό στερέωμα στην αρχή της καριέρας της με τους Moloko. Δημιουργημένο αποκλειστικά για εκείνη, θυμίζει vintage Paco Rabanne και είναι εμπνευσμένο από την περίοδο που προσπαθούσε να κόψει το τσιγάρο και κρατούσε τον εαυτό της απασχολημένο, διακοσμώντας ένα τραπεζάκι με κομμάτια από καθρέφτες.

Όταν συνεργάστηκε με τον παραγωγό Matthew Herbert για το πρώτο σόλο άλμπουμ της, Ruby Blue, εντυπωσιάστηκε από την προσπάθειά του να συμπεριλάβει στα κομμάτια ήχους που δεν προέρχονταν από κάποιο όργανο, αλλά από αντικείμενα που μπορούσε να βρει γύρω του. «Ίσως αυτή η ιδέα των πραγμάτων που ανακαλύπτεις ξαφνικά δίπλα σου και μπορείς να τα αξιοποιήσεις για να σε οδηγήσουν κάπου αλλού να είναι ένα σταθερό μοτίβο στη ζωή μου», πιστεύει. «Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου, εξάλλου. Δεν είχα σκοπό να γίνω τραγουδίστρια, ήθελα απλώς να είμαι καλλιτέχνιδα και να παίζω με διάφορα concepts και εικόνες του εαυτού μου», εξομολογείται.

«Λίγο πριν ξεκινήσω να δουλεύω τον τέταρτο δίσκο μου, Take her up to Monto, ήμουν μέλος σε διάφορα γκρουπ στο Internet σχετικά με την αρχιτεκτονική και συνήθιζα να φωτογραφίζω κτίρια», συνεχίζει. «Κάπως έτσι η προσοχή μου στράφηκε στους οικοδόμους, με τις χαρακτηριστικές στολές που φωσφορίζουν και θα έπρεπε να τους κάνουν να ξεχωρίζουν, αλλά κανείς δεν τους παρατηρεί. Αυτή η αντίθεση τροφοδότησε την έμπνευσή μου για τον δίσκο, ο οποίος ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τον δεύτερό μου, Overpowered. Εκεί πειραματίστηκα με την υψηλή και εκκεντρική μόδα και την ιδέα να φοράω ιδιαίτερα κομμάτια σε απλά μέρη».

Η Rόisίn ήταν μία από τις πρώτες που ανέδειξαν σχεδιαστές με έντονη προσωπικότητα, όπως o Gareth Pugh, οι Viktor & Rolf και ο Martin Margiela, κομμάτια των οποίων έχει ακόμα, μαζί με αρκετά vintage YSL. «Δεν θα καταλάβω ποτέ κάποιον που δηλώνει καλλιτέχνης και δεν επιμελείται ο ίδιος τις εμφανίσεις του. Υποτίθεται ότι είμαστε δημιουργικοί, δεν μπορείς να κάνεις κάτι λάθος σε αυτό, απλώς εκφράζεις αυτό που είσαι», απαντά στο ερώτημα για τον χαρακτηρισμό «στιλίστρια του εαυτού της» που την ακολουθεί. «Κάποτε ήταν πιο εύκολο», συνεχίζει. «Μέχρι το 2007 μπορούσα να πηγαίνω στους οίκους και να επιλέγω μόνη μου τα κομμάτια. Σήμερα, το να έχεις στιλίστα θεωρείται άγραφος νόμος και, αν δεν συμβαδίζεις, είναι σαν να παραβιάζεις ένα πρωτόκολλο».

Η αίσθηση του στιλ που τη χαρακτηρίζει την έχει κατατάξει στις μούσες αρκετών σχεδιαστών, έχει πρωταγωνιστήσει σε fashion shows, ενώ πέρυσι συμμετείχε στην κριτική επιτροπή για τους αποφοίτους της ακαδημίας μόδας La Cambre, στις Βρυξέλλες. Σκοπεύει να ακολουθήσει και στη μόδα την ίδια πορεία με τη μουσική, αφού αποφάσισε να κινηθεί ανεξάρτητα από τις δισκογραφικές; «Ναι, θεωρώ ότι υπάρχει βαριά δομή στους παραδοσιακούς χώρους μόδας και θα ήθελα να ερευνήσω την ανεξάρτητη σκηνή», τονίζει, αποκαλύπτοντας πως η τελευταία ανακάλυψή της είναι η Camilla Damkjaer. Αγόρασε ολόκληρη τη συλλογή αποφοίτησής της, ενώ της ανέθεσε και την επιμέλεια κοστουμιών για την περιοδεία της.

Εξάλλου, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει ακόμη και τα ρούχα του συντρόφου της για τις εμφανίσεις όσων συμμετείχαν στα video clips για την πιο πρόσφατη δουλειά της, τα τέσσερα EPs σε συνεργασία με τον περίφημο παραγωγό της club σκηνής, Maurice Fulton. «Είμαι γεννημένη επικοινωνιολόγος. Θα χρησιμοποιήσω οτιδήποτε προκειμένου να πω μια ιστορία», λέει αιτιολογώντας τις επιλογές της, ακόμα και τον λόγο που κάποτε οι μάσκες στα shows της ήταν σήμα κατατεθέν της. «Μπορείς να πεις αληθινές ιστορίες χρησιμοποιώντας μάσκες, δεν σημαίνει ότι κρύβεις κάποια αλήθεια. Αλλά η επιλογή μου να μην τις χρησιμοποιώ πλέον ήταν συνειδητή. Αν μπορείς να αφηγηθείς κάτι καλά χρησιμοποιώντας τες, τότε πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να δείξεις και τον εαυτό σου χωρίς τίποτε επιπλέον. Δεν φοβάμαι να αποκαλύψω το πρόσωπό μου και τον χρόνο που έχει περάσει από πάνω μου. Το θεωρώ σημαντικό. Το πρόσωπό μου έχει αλλάξει και θέλω καλούς φωτογράφους, που να μπορούν να αποτυπώσουν με ειλικρίνεια αυτή τη φυσική αλλαγή, γιατί μου αρέσει».

Τα δύο παιδιά της έχουν συναίσθηση του ότι η μητέρα τους είναι μια επιτυχημένη τραγουδίστρια; «Με έχουν ρωτήσει αν είμαι διάσημη και η απάντησή μου ήταν ότι ο κόσμος απλώς έχει καλή άποψη για μένα. Αυτό θεωρώ ότι είναι σημαντικό να γνωρίζουν, παρά την έννοια της διασημότητας, που έχει διαστρεβλωθεί αρκετά στην εποχή μας», πιστεύει.

Ανυπομονεί για την εμφάνισή της στην Αθήνα. Ζητάμε τη γνώμη της για την πόλη, την οποία έχει επισκεφτεί και στο παρελθόν, και η απάντησή της είναι ενθουσιώδης: «Λατρεύω την ενέργεια που έχει η Αθήνα. Σε αντίθεση με το Λονδίνο ή το Παρίσι, εδώ υπάρχει κάτι αυθεντικό στη διασκέδαση. Θα βγω μετά την παράσταση και ξέρω ότι θα γνωρίσω πάρα πολύ κόσμο και η πόλη θα είναι ζωντανή μέχρι το πρωί».

Όταν η Rόisίn Murphy εκστόμισε την περίφημη ατάκα για το πουλόβερ που φορούσε, στόχος της ήταν – όπως αποκάλυψε αργότερα – να κάνει τον Mark Brydon να σαστίσει, να τον ιντριγκάρει. Στόχος που παραμένει ίδιος σχετικά με τον αντίκτυπο που θα έχει οτιδήποτε δημιουργεί μουσικά και στιλιστικά. Οτιδήποτε κι αν επιλέξει να φορέσει στην Αθήνα, δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Θα τα καταφέρνει πάντα.

Info: Η Roisin Murphy, ο Hozier & οι  Hooverphonic θα εμφανιστούν στο Release Athens 2019 την Κυριακή 23 Ιουνίου. Doors Open: 17:00. (Πλατεία Νερού, Φάληρο). H συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιουνίου της Vogue Greece.