Postcards from Michigan: Εικόνες & σκέψεις από τα πρώτα 24ωρα των αμερικανικών εκλογών

– Αυτές οι λέξεις γράφονται το βράδυ της Πέμπτης, 5 Νοεμβρίου. Εχθές, Τετάρτη, ήδη δεύτερη μέρα των εκλογών, ήμουν έξω στον δρόμο όταν άκουσα ένα βουητό να ξεχύνεται σιγά σιγά, ένα απροσδιόριστο μουρμουρητό, μακρινά κορναρίσματα, μέχρι που κάποιος δίπλα μου σήκωσε το κεφάλι από το κινητό του και ανακοίνωσε με θριαμβευτική ανακούφιση “Biden won Michigan”. Έμεινα με φίλους έξω και γιορτάσαμε. Ο σερβιτόρος μας είπε ότι έχει να κοιμηθεί 32 ώρες και δεν θα καταφέρει να ηρεμήσει μέχρι να έχουμε έναν καινούργιο πρόεδρο.

– Επέστρεψα στο σπίτι αργά με τα πόδια και περνώντας έξω από τους κήπους των γειτόνων μου, πρόσεξα ότι κάποιος είχε ποδοπατήσει τα σήματα Biden/Harris που είχαν στα γκαζόν τους. Σήμερα το πρωί οι γείτονες τα αντικατέστησαν με αμερικάνικες σημαίες που έγραφαν “Fuck Trump”.

– Τα δημοσιεύματα μιλούσαν για έναν οπαδό του Trump που επιχείρησε να εισέλθει στο εκλογικό κέντρο οπλισμένος. Όταν του αρνήθηκαν την είσοδο, επέστρεψε με ένα φορτηγάκι γεμάτο πυρομαχικά. Στην Αμερική των μαζικών πυροβολισμών, αυτός είναι ο εφιάλτης μας. Όπως όλοι αυτοί οι οπλισμένοι λευκοί που δεν έχουν σταματήσει εδώ και μήνες να διαμαρτύρονται για τα έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας. Είναι ο λόγος που θρηνούμε τόσους χιλιάδες νεκρούς μόνο στην πολιτεία μας. Και είναι ακόμα εκεί πιστεύοντας στην ρητορική και τα ψέματα του 45. Θα είναι δύσκολο να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα μεταξύ των πολιτών.

Postcards from Michigan: Εικόνες & σκέψεις από τα πρώτα 24ωρα των αμερικανικών εκλογών-1 — ©shutterstock

1/2

– Είναι όλοι σε ένταση. Περπατάνε κοιτώντας τα κινητά τους με ενωμένα φρύδια. Ένταση και αγωνία και ο τρόμος κάθε φορά που διασταυρώνομαι με κάποιον που έχει όπλα περασμένα στη ζώνη του (στο Michigan επιτρέπεται η ανοιχτή οπλοφορία). Μετά από τόσα χρόνια στις ΗΠΑ, ακόμα δεν έχω συνηθίσει το θέαμα των οπλισμένων σε καθημερινές στιγμές όπως η ουρά του σούπερ μάρκετ.

– Η πολιτεία μας είναι μία από τις δύο που άλλαξε χρώμα την Τετάρτη. Με μεγάλο αγροτικό πληθυσμό και τεράστια ποσοστά αποχής στις αστικές κοινότητες, μέχρι τώρα δεν αρκούσαν οι δημοκρατικές φούσκες όπως η πόλη μας, το Ann Arbor, για να κερδίσουμε την πλειοψηφία των ρεπουμπλικάνων. Όμως το Detroit, χρόνια εγκαταλειμμένο σε διεφθαρμένους δημάρχους και ξεχασμένο στην τύχη του, ήταν από τις πόλεις που χτυπήθηκε πιο σκληρά από την πανδημία. Ειδικά οι μαύρες κοινότητές του. Και ήταν αυτοί που κατάφεραν το ακατόρθωτο και έγινε μπλε το σημείο στον χάρτη που χαϊδευτικά όλοι αποκαλούμε “mitten” λόγω του σχήματός του.

Postcards from Michigan: Εικόνες & σκέψεις από τα πρώτα 24ωρα των αμερικανικών εκλογών-2 — ©Unsplash

2/2

– Έχω κάνει τόσα refresh στους χάρτες με τα εκλογικά αποτελέσματα που απορώ πώς δεν με έχουν μπλοκάρει οι σελίδες των εφημερίδων. Το τελευταίο refresh δείχνει ότι στην Georgia η διαφορά είναι λιγότερη από 0,1%. Ακούω τις τηλεοράσεις των άλλων από τα ανοιχτά παράθυρα. Έχει παράλογα καλό καιρό γι’ αυτήν την εποχή. Πριν λίγες μέρες χιόνιζε και τώρα χαιρόμαστε τον ήλιο. Μέσα στο κεφάλι μου η φωνή του Ray Charles τραγουδάει “Georgia on My Mind”.

– Ακόμα και μέσα στην μικρή μας φούσκα, στο Ann Arbor των ακαδημαϊκών, βλέπω καλυμμένες βιτρίνες και μεταλλικούς φράχτες, προετοιμασίες για το ενδεχόμενο συμπλοκών. Θέλω να τελειώσει αυτή η αγωνία και να μπορέσουμε να πανηγυρίσουμε. Όχι τόσο την νίκη του Biden, αλλά την ήττα του Trump. Γιατί και οι δύο εκπροσωπούν όσα έχουν πάει στραβά με τις ΗΠΑ: είναι δύο κατά βάση ρατσιστές λευκοί ηλικιωμένοι άντρες που έχουν κατηγορηθεί για σεξουαλικές επιθέσεις. Αλλά ακόμα και έτσι, ο ένας είναι καλύτερη επιλογή από τον άλλο. Μόνο που πρέπει να θυμηθούμε ότι ο πραγματικός αγώνας για αλλαγή θα ξεκινήσει την επόμενη της ήττας του Trump.

Καλή τύχη.

Διαβάστε επίσης | Γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο απαντώντας στην ερώτηση: Τι να φορέσω σήμερα;