Είχε μόλις παραλάβει την ηλεκτρονική παραγγελία που είχε κάνει εν μέσω καραντίνας από κατάστημα καλλυντικών και ανοίγοντας το περιτύλιγμα των δύο eyeliner, έγραψε: “Μου ψέκασαν την παραγγελία με άρωμα Dior Sauvage και τώρα μυρίζει σαν να έχω φέρει ψαγμένο γκόμενο στο σπίτι. Χαλάλι”. Οι φίλες μου και οι συνομιλίες στο τσατ μαζί τους έχουν αποδειχθεί σωτήριες για το κέφι μου – και για την έμπνευση σε αυτή τη στήλη, τελικά – και μετά τα πρώτα γέλια, θυμήθηκα και κάτι ακόμα σχετικό με άρωμα που διάβασα πρόσφατα.
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, οι περισσότερες Vogue προσέφεραν δωρεάν πρόσβαση στα αρχεία τους και, κάπως έτσι, βρέθηκα κι εγώ να διαβάζω το προφίλ που είχε γράψει η θρυλική Marguerite Duras για την αξεπέραστη ηθοποιό Jeanne Moreau το 1965 στη Vogue με τίτλο “Art is an Act of Love”. Σε αυτό το προφίλ, λοιπόν, αναφέρει η Duras ότι κάποτε ο σκηνοθέτης Alain Resnais της είχε πει το εξής: “Μπορείς να δείξεις τα πάντα, να κάνεις τα πάντα να συμβούν στο σινεμά. Ίσως το μόνο που δεν μπορείς να δείξεις είναι το άρωμα μιας γυναίκας”. Η Duras, σκεπτόμενη την αισθησιακή και σαρωτική παρουσία της Moreau στο σινεμά, αναρωτήθηκε αν στην περίπτωσή της ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν είμαι σίγουρη ούτε εγώ ότι δεν μπορείς να αντιληφθείς το άρωμα της Jeanne Moreau μέσα από την οθόνη, βλέποντάς την να περπατάει στο πλευρό του αποξενωμένου συζύγου της (που υποδυόταν ο Marcello Mastroianni), σκίζοντας την παγωμένη ατμόσφαιρα με την παρουσία της και με κάθε κίνησή της. Άραγε ο σύζυγός της να μύριζε πια το άρωμά της μετά από τόσα χρόνια; Αν χώριζαν και το μύριζε κάπου μετά από χρόνια, θα πλημμύριζε το μυαλό του με αναμνήσεις;
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο αρωματικό χώρου που χρησιμοποιείται ευρέως ακόμα σε μαγαζιά και, κάθε φορά που θα το μυρίσω, το στομάχι μου θα σφιχτεί λίγο και θα γυρίσω πίσω στην ηλικία των 16 χρονών. Τότε που δεν είχα ακόμα internet στο σπίτι (ναι, νομίζω δεν θεωρούμαι μιλένιαλ) και ξημεροβραδιαζόμουν σε ένα συνοικιακό Internet cafe, προκειμένου να συνομιλώ με τον Πέτρο στο msn. Το αρωματικό χώρου που είχε το cafe έχει ποτίσει τις συνομιλίες μου με τον Πέτρο και εκείνον τον διαδικτυακό έρωτα που δεν ευδοκίμησε ποτέ και κάθε φορά που το ξαναμυρίζω σε ένα μαγαζί, γίνομαι για λίγα δευτερόλεπτα πάλι η έφηβη με ερωτική απογοήτευση που γυρίζει σπίτι και πέφτει στο μαξιλάρι κλαίγοντας και ακούει στο repeat Bryan Adams – δε θέλω σχόλια για τις μουσικές επιλογές, μεγαλώσατε με Pink Floyd όλοι;
Ρωτάω τις γνωστές φίλες στο τσατ, λοιπόν, αν έχουν καμία παρόμοια ιστορία με κάποιο άρωμα που να τους θυμίζει μία σχέση ή οτιδήποτε που να έχει να κάνει με μυρωδιά και ερωτική κατάσταση. “Ναι, ένας πρώην μου ήρθε στα γενέθλιά μου πλήρως άπλυτος, επειδή δεν του είχα μιλήσει για μια βδομάδα. Το έκανε επίτηδες; Δεν είμαι σίγουρη. Αλλά είμαι σίγουρη ότι χωρίσαμε εκείνο το βράδυ” λέει η πρώτη, ενώ η δεύτερη μετράει ως πιο έντονη εμπειρία το περιτύλιγμα με το Dior Sauvage, το οποίο την έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι το άρωμα και ότι δεν είχε ποτέ σχέση με κάποιον που να δίνει σημασία σε αυτό.