sivert-hoyem-δεν-είμαι-ένας-βαθυστόχαστος-άνθρ-222220
©Grethe Nygaard

Κύριε Høyem, πώς κυλά η ζωή σας αυτές τις μέρες;

Περιοδεύοντας με τους Madrugada σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Περνάμε όμορφα, μοιάζει λίγο σαν να είμαστε σε καλοκαιρινή κατασκήνωση. Ταξιδεύουμε με ένα μεγάλο διώροφο λεωφορείο, στο οποίο κοιμόμαστε πολλές φορές τα βράδια, ο ένας πάνω στον άλλο. Με την πανδημία, είχα να ταξιδέψω δύο χρόνια εκτός Νορβηγίας και τώρα το απολαμβάνω.

Έχετε βαρεθεί ποτέ τη δουλειά σας;

Συμβαίνει συνέχεια, με την έννοια ότι η αμφιβολία είναι κομμάτι της δουλειάς κάθε δημιουργού. Προσωπικά, αμφιβάλλω σταθερά για τον εαυτό μου, κάθε φορά που προσπαθώ να δημιουργήσω κάτι καινούργιο. Βαριέσαι αυτό που κάνεις, για να εξερευνήσεις κάτι νέο και στο τέλος να επιστρέψεις σε αυτό που είσαι πραγματικά. Είναι μια διαδικασία αναπόφευκτη για μένα, αλλά κι ένας τρόπος να αντιλαμβάνομαι τις ποιότητες στο καθετί. Τώρα που ξανασυναντιέμαι με τους Madrugada, συνειδητοποιώ πόσο μεγάλος ήταν ο δρόμος που έπρεπε να διανύσω για να εκτιμήσω πραγματικά και τη δική τους, και τη δική μου ποιότητα. Υποθέτω ότι είμαστε καλύτεροι, ότι είμαι καλύτερος. Αυτή την περίοδο νιώθω πιο χαλαρός, σαν να εκτιμώ περισσότερο τον εαυτό μου. Βλέπω μια συγκεκριμένη ποιότητα σε αυτό που έχω κάνει. Ήμουν πιο μίζερος στο παρελθόν από ό,τι τώρα. Δεν με ευχαριστούσε τίποτα.

Τι μπορεί να κάνει κάποιος όταν δεν του αρέσει τίποτα;

Είμαι κακός στις συμβουλές, γιατί μάλλον είμαι τεμπέλης. Στην πραγματικότητα μου αρέσει να δουλεύω μόνο όταν εμπνέομαι, όταν κάτι μου φαίνεται εύκολο να το κάνω. Κάθε φορά που ένιωθα κολλημένος δημιουργικά, ήταν επειδή δεν δούλευα πραγματικά. Σηκωνόμουν το πρωί και ήμουν μίζερος. Έπρεπε να αποδεχτώ ότι σε αυτή τη φάση θα γράψω κάποια τραγούδια που δεν θα είναι και τόσο σπουδαία, ότι θα δημιουργήσω κάτι που είναι απλώς ένα ακόμα έργο και τίποτα παραπάνω. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως αυτή να είναι και η καταλληλότερη συμβουλή. Για να νιώσεις ξανά δημιουργικός, πρέπει απλώς να συνεχίσεις να κάνεις τα πράγματα που ξέρεις να κάνεις και ίσως κάπου εκεί να πέσεις πάνω σε κάτι πραγματικά εμπνευσμένο. Και κάτι ακόμα: να συνεργάζεσαι. Το να καθίσω και να δουλέψω μαζί με κάποιον άλλο ήταν για μένα πάντα πολύ ενθαρρυντικό και αναζωογονητικό.

Sivert Høyem: «Δεν είμαι ένας βαθυστόχαστος άνθρωπος»-1
©Grethe Nygaard

Περιοδεύετε σε μια Ευρώπη σοκαρισμένη από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Είναι μελαγχολικό να περιοδεύεις σε μια Ευρώπη που βιώνει μια ιστορική αλλαγή. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έρθει μια μέρα που θα ζούσαμε ξανά έναν πόλεμο. Ως παιδί, τη δεκαετία του ’80 μεγάλωνα με τον έντονο φόβο ενός πυρηνικού πολέμου. Θυμάμαι την υπέροχη αισιοδοξία της δεκαετίας του ’90, όταν γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου. Τώρα γίνεται πάλι μια στροφή στην απαισιοδοξία, στο σκοτάδι, στο μίσος. Ο πόλεμος είναι πιο κοντά μας από ποτέ. Παίξαμε πρόσφατα στην Πολωνία, όπου έχουν καταφύγει πολλοί Ουκρανοί πρόσφυγες. Είναι μια φρίκη. Σκέφτομαι διαρκώς όσα γίνονται. Πριν από καιρό έγραψα το Prisoner Of The Road για έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με αντικείμενο το προσφυγικό. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που πονάνε από έναν πόλεμο και χρειάζονται βοήθεια σε όλο τον κόσμο, δεν είναι καινούργιο αυτό. Η διαφορά με αυτόν τον πόλεμο είναι ότι λαμβάνει χώρα στη γειτονιά μας, χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Ένα πράγμα θα ήθελα να φωνάξω μόνο: Σταματήστε! Ειλικρινά, σταματήστε!

Σκεφτόμουν ότι καθημερινά λαμβάνω όλες αυτές τις φριχτές ειδήσεις, αλλά η ζωή μου συνεχίζεται κανονικά, νιώθοντας μια ενοχή μέσα σε όλο αυτό.

Φυσικά, το καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο, τρομακτικό και απρόβλεπτο. Προφανώς όλοι νιώθουμε ενοχές συνεχίζοντας την καθημερινότητά μας ενώ δίπλα μας σκοτώνονται άνθρωποι. Η ζωή, όμως, συνεχίζεται και έτσι πρέπει να συμβαίνει, χωρίς φυσικά να ξεχνάμε. Οφείλουμε να εκτιμήσουμε το τεράστιο προνόμιο που έχουμε να ζούμε σε μια ελεύθερη, δημοκρατική χώρα.

Πώς νιώθετε με την επανένωση της μπάντας;

Είναι πολύ ωραίο που ξαναβρισκόμαστε σε μια πιο ώριμη φάση ζωής. Βλέπουμε με πιο «ενήλικα» μάτια τους εαυτούς μας πια. Έχουμε τις οικογένειές μας, τη ζωή μας έξω από την μπάντα. Εγώ έχω και τη μουσική μου εκτός των Madrugada. Όταν ήμασταν νεότεροι, όλη μας η ζωή περιστρεφόταν γύρω από το συγκρότημα, όλη μας η ενέργεια ήταν δοσμένη εκεί, πράγμα που μας πίεζε αρκετά. Τώρα υπάρχει λιγότερη πίεση. Απολαμβάνω περισσότερο να βρίσκομαι στη σκηνή τώρα από ό,τι παλιότερα. Όλα είναι πιο αβίαστα, πιο ευχάριστα.

Σας λείπει ο Robert Burås; (σ.σ. το μέλος του γκρουπ που έφυγε από τη ζωή το 2007)

Σαφώς. Σε όλους μας λείπει. Αυτός ήταν και ο λόγος που διαλύσαμε το συγκρότημα. Τότε αδυνατούσαμε να καταλάβουμε πώς μπορούμε να συνεχίσουμε ως Madrugada χωρίς τον Robert. Εγώ είχα ταιριάξει περισσότερο με τον Jon, βέβαια. Είχαμε την ίδια φρικτή αίσθηση του χιούμορ. Ο Robert με τον Frode ήταν πιο «rock and roll» τύποι. Αλλά, ναι, μιλάμε ακόμα πολύ για τον Robert. Τώρα που βρεθήκαμε ξανά μαζί, είναι μια ευκαιρία να μοιραστούμε τις αναμνήσεις μας γι’ αυτόν. Υπάρχουν τόσες ιστορίες που ζήσαμε μαζί του.

Πείτε μου μια τέτοια ιστορία.

Δεν έχει νόημα να μοιραστώ τις ιστορίες μας, νιώθω ότι μας ανήκουν, είναι πολύ προσωπικές. Υπάρχει μια γλυκόπικρη νοσταλγία κάθε φορά που τις ανακαλώ στη μνήμη μου. Κάποια στιγμή είχαμε συγκατοικήσει για λίγο σε ένα διαμέρισμα. Μας θυμάμαι καμπουριασμένους για ώρες πάνω από ένα μηχάνημα να γράφουμε συνέχεια νέα τραγούδια. Δουλέψαμε τόσο στενά και αρμονικά μαζί, είχαμε τόσο πάθος, ήμασταν σαν ερωτευμένοι. Κανείς δεν μπορεί να παίξει μουσική σαν τον Robert. Ο ήχος που έβγαζε η κιθάρα του ήταν απλός και δυναμικός μαζί. Δύσκολα ακούς τέτοιες ονειρικές μελωδίες.

Πώς ήταν να δουλεύετε μαζί πάνω σε ένα νέο άλμπουμ μετά από τόσα χρόνια;

Προς μεγάλη μου έκπληξη, εύκολο και διασκεδαστικό. Στην πρώτη περιοδεία που κάναμε το 2019 μετά την επανένωσή μας, καταλάβαμε ότι η μπάντα είχε μεγαλώσει στη συνείδηση του κόσμου, αντί να έχει μικρύνει ή να έχει ξεχαστεί. Είδαμε ότι εδώ και 20 χρόνια η μουσική μας όχι μόνο μένει ζωντανή στους παλαιότερους, αλλά διευρύνεται και σε ένα νεότερο κοινό, πράγμα που μας γέμισε με αυτοπεποίθηση. Τελειώνοντας αυτό το τουρ, χωρίς να το πολυσκεφτούμε, νιώσαμε την ανάγκη να γίνουμε ξανά αυτό που ήμασταν. Είδαμε ότι μπορούμε να είμαστε ξανά αυτό που ήμασταν στο πλαίσιο των συναυλιών μας και είπαμε να εξετάσουμε αν αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στο πλαίσιο ενός νέου άλμπουμ. Δεν θέλαμε τόσο να επανεφεύρουμε τους εαυτούς μας, όσο να τους προσεγγίσουμε ξανά.

Έχετε κάποιο αγαπημένο κομμάτι από το Chimes at Midnight;

Ω, υπάρχουν τόσο πολλά. Νομίζω ότι ξεχωρίζω δύο. Το πρώτο είναι το Help Yourself To Me, ένα κλασικό Madrugada κομμάτι, που θα παίζουμε σε κάθε live. Το δεύτερο είναι το Stabat Mater, που για μένα είναι προφητικό. Ξεκινά ως εξής: «Let’s work together in the coming war». Μοιάζει τόσο περίεργο να τραγουδάω τώρα αυτόν τον στίχο. Υπάρχει ένας ακόμα που λέει «Let’s make the arrangements for the big showdown». Είμαι πολύ περήφανος για τους στίχους συνολικά στο άλμπουμ αυτό.

Sivert Høyem: «Δεν είμαι ένας βαθυστόχαστος άνθρωπος»-2
©Getty Images

Τους στίχους στο Ecstasy τους γράψατε για τα παιδιά σας;

Ναι, πράγματι, είναι ένα κομμάτι για τα παιδιά μου.

«Η ζωή που σου έδωσα κάποτε είναι η ζωή που έχεις αποκαταστήσει μέσα μου», γράφετε σε έναν στίχο. Νιώθετε όντως έτσι;

Σίγουρα νιώθω πολύ έτσι. Η πατρότητα έχει εμπλουτίσει τη ζωή μου με τρόπο που δεν μπορούσα να φανταστώ. Δεν είχα ποτέ στα πλάνα μου να κάνω οικογένεια. Σκεφτόμουν μόνο πώς θα υπάρχω ως καλλιτέχνης, ποτέ ως πατέρας. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ο ερχομός των παιδιών μου θα άλλαζε τόσο πολύ τη ζωή μου προς το καλύτερο από κάθε άποψη. Όλος αυτός ο υπέροχος καινούργιος κόσμος αρχίζει να περνά πλέον και στους στίχους μου.

Τι σημαίνει για σας να είσαι καλός πατέρας;

Πολύ δύσκολο να σου απαντήσω. Έχω μία κόρη και δύο δίδυμα αγόρια. Δεν μπορώ να σου περιγράψω το χάος που επικρατεί στο σπίτι! Πολύ απλά, δεν υπάρχει χρόνος να καθίσεις να σκεφτείς πώς πρέπει να μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Με έναν τρόπο μεγαλώνουν μόνα τους εαυτούς τους. Δεν έχεις τον χρόνο να διεισδύεις στα πράγματα όταν έχεις να μεγαλώσεις τρία παιδιά. Η κόρη μου, που είναι μεγαλύτερη, δείχνει να είναι ένας ωραίος, αξιοπρεπής τύπος ανθρώπου. Για τους άλλους δύο πρέπει να περιμένουμε λίγο καιρό ακόμα για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας! (γέλια)

Έχετε γράψει πολλά τραγούδια για την αγάπη.

Τα περισσότερα τραγούδια μου είναι τραγούδια αγάπης.

Τι είναι αγάπη για σας, λοιπόν;

Δεν έχω καθίσει να το σκεφτώ ποτέ αυτό.

Πάρτε τον χρόνο σας.

Τι είναι αγάπη; Να βρεις αυτόν με τον οποίο θα μπορείς να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου. Αυτόν με τον οποίο θα μπορείς να είσαι ανοιχτός και ειλικρινής. Ξέρεις, αυτό το συναίσθημα ασφάλειας που νιώθεις όταν γυρίζεις σπίτι σου. Το συναίσθημα ότι ανήκεις κάπου. Αυτό σημαίνει πολλά για μένα. Πάντα στη ζωή μου ένιωθα κάπως χαμένος. Δεν έχω πολλούς ανθρώπους γύρω μου. Φυσικά, έχω τους δικούς μου, έχω μια καλή σχέση με την οικογένειά μου, αλλά κάπου βαθιά μέσα μου νιώθω πάντα μόνος. Το να μπορέσω να συναντηθώ και να συνδεθώ βαθιά και ουσιαστικά με κάποιον, αυτό υποθέτω ότι έχει να κάνει με καθαρή αγάπη. Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν απάντησα στην ερώτησή σου.

Τι είναι πιο σημαντικό; Να αγαπάς ή να αγαπιέσαι;

Υποθέτω και τα δύο, όμως κάθισε μισό λεπτό. Νομίζω έχει περισσότερο νόημα να καταφέρεις να αγαπάς. Δεν είμαι και σίγουρος, βέβαια. Αν πρέπει να πω ένα τσιτάτο για το διαδίκτυο, τότε σίγουρα θα πω ότι το καλύτερο είναι να μάθεις να αγαπάς. Εγώ σίγουρα έχω καταφέρει να με αγαπώ και να με αποδέχομαι. Είναι μια βαθιά ανάγκη που έχω και νομίζω είναι το πιο σημαντικό τελικά. Να καταφέρεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Πορεύεστε περισσότερο με τη λογική ή με το συναίσθημα;

Είμαι σίγουρα ένας πολύ συναισθηματικός άνθρωπος, μάλλον όχι τόσο σπουδαίος, σίγουρα λιγάκι νευρωτικός. Τα τραγούδια μου περιστρέφονται γύρω από πολλά συναισθήματα. Η αγάπη, όπως είπες, είναι σίγουρα ένα από αυτά. Πάνω απ’ όλα, όμως, νομίζω ότι τα τραγούδια μου σου λένε να ζεις τη ζωή και απλώς να θέλεις να την έχεις. Συναισθήματα όπως η μεγάλη λαχτάρα ή η θλίψη που θα βρεις στο κέντρο της φολκ μουσικής, με ελκύουν πολύ. Μου είναι τρομερά ελκυστική η εύθραυστη φύση των ανθρώπων, η μικρή ευπάθεια του καθενός, οι στιγμές της μειωμένης αντοχής τους.

Στα 46 σας, έχετε κατανοήσει κάτι για την ουσία της ζωής που παλιότερα είτε δεν βλέπατε είτε δεν θέλατε να προσεγγίσετε;

Βλέπω πολλά πράγματα διαφορετικά. Είμαι σε μια ηλικία που κανονικά θα έπρεπε να αρχίσω να γίνομαι λίγο περισσότερο σοφός, να μπορώ να δίνω κάποιες χρήσιμες συμβουλές για τις ζωές των ανθρώπων, όμως πραγματικά μου είναι αδύνατον! (γέλια). Το σίγουρο είναι ότι η ζωή μου άρχισε να γίνεται πολύ πιο ικανοποιητική την τελευταία δεκαετία. Συνέπεσε με τη στιγμή που έκανα οικογένεια, που άλλαξε τα πάντα για μένα. Α! Και η γιόγκα. Κάνω πολλή γιόγκα το τελευταίο διάστημα. Η γυναίκα μου με έβαλε σε όλο αυτό και πραγματικά το απολαμβάνω. Κάνω προπόνηση κάθε μέρα. Είμαι πολύ αγχώδης και η γιόγκα με ηρεμεί. Αλλά, ναι, δεν μπορώ να δώσω μεγάλη σοφία σε τίποτα πραγματικά. Δεν είμαι ένας βαθυστόχαστος άνθρωπος. Μου αρέσει να κολυμπάω στα ρηχά και όχι στα βαθιά νερά της ζωής.

Τον Σεπτέμβριο θα βρεθείτε με τους Madrugada στην Αθήνα, στο Καλλιμάρμαρο.

Είναι εκπληκτικό και τιμητικό που θα βρεθούμε σε ένα τόσο σημαντικό ιστορικό μνημείο. Δεν έχουμε σχεδιάσει ακόμα όσα θα δείτε στο σόου της Αθήνας, σκοπεύουμε όμως να φτιάξουμε κάτι τόσο συναρπαστικό που θα το θυμόμαστε όλοι μαζί για καιρό! Γνωρίζουμε πολύ καλά το ελληνικό κοινό, θα του δώσουμε ακριβώς αυτό που του αρέσει.

Η σχέση σας με τους Έλληνες είναι σχεδόν ερωτική.

Λατρεύω τους Έλληνες. Είναι ένας λαός που παθιάζεται με τη μουσική και την παίρνει πολύ στα σοβαρά. Για ένα συγκρότημα σαν τους Madrugada, αυτό είναι το κλειδί. Με τους Έλληνες μας συνδέουν το πάθος και η σοβαρότητα για τη μουσική. Μου φαίνεστε άνθρωποι που ξέρετε να απολαμβάνετε τη ζωή, και αυτό το βρίσκω πολύ ελκυστικό. Όταν παίζω για τους Έλληνες, νιώθω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, να είμαι ακριβώς αυτό που είμαι.

Θα μένατε μόνιμα στην Ελλάδα;

Δεν θα με πείραζε! Έχω κάνει διακοπές στην Ελλάδα. Αγαπώ πολύ τα μέρη σας. Παλιότερα πήγαινα για πεζοπορία στην Κρήτη. Έχω γυρίσει πολλά από τα νησιά σας. Είμαι λάτρης του ήλιου και της θάλασσας, στοιχεία που η Ελλάδα συνδυάζει μοναδικά. Σίγουρα, αν επέλεγα να μείνω μόνιμα στη χώρα σας, θα έμενα σε κάποιο νησί.

Αυτή ήταν η τελευταία μου ερώτηση.

Στάσου, με απογοητεύεις. Δεν μιλήσαμε καθόλου για μόδα! Είμαστε στη Vogue!

Δεν ήξερα ότι αγαπάτε τη μόδα…

Δεν είμαι τόσο μέσα στη μόδα, μου αρέσουν όμως τα όμορφα ρούχα και η αίσθηση του στιλ. Κάθε φορά που ταξιδεύω στο εξωτερικό, όπως τώρα που είμαι στο Βερολίνο, θα σπαταλήσω αρκετό χρόνο σε καταστήματα ρούχων ή αξεσουάρ. Έχω βαρεθεί, γιατί φοράω τα ίδια και τα ίδια. Μου είναι δύσκολο να «εκσυγχρονιστώ» στιλιστικά. Έχω αγοράσει πολλά vintage Armani μπουφάν στο eBay. Έχω φάει κόλλημα με το πώς ντύνονταν στα ’80s και στα ’90s, αλλά δυστυχώς δεν μου ταιριάζει αυτό το στιλ. Είμαι πολύ ψηλός με μακριά άκρα και κάποια από αυτά τα Armani φαίνονται εντελώς γελοία πάνω μου. Εν πάση περιπτώσει, είναι δύσκολο να βρεις αυτό που σου ταιριάζει πραγματικά! Μπορεί να μου πάρει έναν αιώνα για να βρω ένα πουκάμισο που να μου αρέσει! Προσπαθώ να επιλέγω vintage κομμάτια, να συνεισφέρω κι εγώ στον αγώνα της βιωσιμότητας. Τα νέα Burberry δεν θυμίζουν με τίποτα τα παλιά.

*Ο Sivert Høyem επιστρέφει με τους Madrugada στην Ελλάδα για μία μοναδική συναυλία το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022 στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαίου της Vogue Greece. 

MHT