Είναι οι πρώτες μέρες με καλό καιρό στη Νέα Υόρκη, μετά από εβδομάδες συνεχόμενης βροχής, και ξαφνικά το μετρό αδειάζει γιατί όλοι προτιμούν να περπατήσουν μερικά τετράγωνα για το ραντεβού τους. Και εγώ, σαν Αθηναία που ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το δέος του επισκέπτη, είμαι έξω μαζί τους, να ευχαριστηθώ στο έπακρο τις ελάχιστες μέρες ιδανικών συνθηκών περιπάτου – πριν αρχίσει η υπερβολική ζέστη που θα μας στείλει όλους πίσω στον κλιματισμό.
Disclaimer: Στην προηγούμενη παράγραφο υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές μετεωρολογικές αναφορές και αν σ’ αυτό το σημείο βρίσκεστε εν μέσω κινηματογραφικού eye rolling, θα το καταλάβω απόλυτα. Πριν μετακομίσω στην Αμερική χρησιμοποιούσα την κουβέντα για τον καιρό σαν περιγραφή για βαρετούς ή κλισέ διαλόγους και, φυσικά, το κάρμα το βρήκε πολύ αστείο να με στείλει εδώ, στα βόρεια της ηπείρου, δίπλα στον Ατλαντικό ωκεανό, όπου οι αλλαγές του καιρού (όπως η κίνηση στις ώρες αιχμής) μπορούν να επηρεάσουν δραστικά την καθημερινότητα, τις αποφάσεις για εξόδους και συναντήσεις, τις παρέες και φυσικά το προσωπικό στιλ.
Ο σημερινός μας περίπατος λοιπόν αγαπάει όλα τα κλισέ, για τον καιρό, για τις γειτονιές του Μανχάταν, για το πώς αλλάζει το ύψος των τακουνιών και ο αριθμός των layers ενώ κατεβαίνουμε την 5η Λεωφόρο από τα βόρεια ή το uptown, προς το τέλος του νησιού, στο downtown, και την αρχή του Μπρούκλιν. Στα σκαλιά του ΜΕΤ και στα σκιερά πεζοδρόμια του Central Park τα κορίτσια του Upper Manhattan ζουν σε μια αιώνια άνοιξη. Τα μανίκια τους μένουν μακριά το καλοκαίρι και τα πόδια τους γυμνά τον χειμώνα. Δεν περπατούν πολλά τετράγωνα όπως οι υπόλοιποι Nεοϋορκέζοι, δεν χάνονται στο πλήθος, κινούνται μόνο σε χώρους με κλιματισμό (ή θέρμανση). Τα μαλλιά τους είναι πιασμένα σε λείες κοτσίδες ή πέφτουν στους ώμους τους σε αρμονικά κύματα και η σιλουέτα τους ακολουθεί την αυστηρή αρχιτεκτονική των καλοραμμένων κομματιών, πάντα μέσα στις τάσεις, αλλά ποτέ στα άκρα τους. Είναι οι μόνες που μπορούν να βγουν για το πρωινό τους matcha με βραδινή τουαλέτα και μάλιστα χωρίς ίχνος ειρωνείας. Στους ώμους τους κρέμονται αρχικά γαλλικών οίκων μόδας και κρύβονται πίσω από τεράστια γυαλιά ηλίου καθώς μπαινοβγαίνουν σε κτίρια με θυρωρούς και παχιά χαλιά στην είσοδο. Δεν τρώνε κανένα γεύμα εν κινήσει -όπως οι περισσότεροι στην πόλη- και είναι εκείνες που μετά την αποφοίτησή τους θα διοικήσουν τον κόσμο. Σε μια ταξική αυτοκριτική είναι σίγουρα στην πλευρά των προνομιούχων, αλλά διαφέρουν δραματικά από τις κληρονόμους της δυτικής ακτής, γιατί η Νέα Υόρκη δεν έχει στεγανά -όπως για παράδειγμα το Beverly Hills ή οι κλειστές κοινότητες του Bel Air- και ζώντας στο τεράστιο melting pot της ανατολικής ακτής παραμένουν σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Αυτόν που θα κάνουν καλύτερο, σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών, με όλα όσα έχει να προσφέρει η καινούργια γενιά.
Αφήνουμε πίσω μας την γαλάζια βιτρίνα του Tiffany και φτάνουμε κάτω από τη σκιά του Empire State Building και τα φώτα των αεικίνητων pixels στις οθόνες της Times Square. Εδώ, στο Μidtown, τα κορίτσια έχουν σηκωμένα μανίκια, υψωμένους αγκώνες και βρίσκονται διαρκώς σε ετοιμότητα. Πηδάνε μέσα στο μετρό με τη σιγουριά του ντόπιου, δεν διστάζουν από τετράγωνο σε τετράγωνο για ν’ αναρωτηθούν πού βρίσκονται, διασχίζουν τις διασταυρώσεις προκαλώντας κορναρίσματα (που αγνοούν με ένα τίναγμα του χεριού) και ξέρουν σε ποιο food cart έχει το καλύτερο φαλάφελ. Είναι οι πραγματικές κυρίαρχες της πόλης, αλωνίζουν το βασίλειό τους πάνω σε σκονισμένα Dr.Martens και σκακιέρες Vans και ζουν όλο το χρόνο μέσα σε ψηλόμεσα παντελόνια που σταματούν στον αστράγαλο για να φανούν καλύτερα τα αγορίστικα wingtips. Στους ώμους τους κρέμονται υφασμάτινες tote bags με πολιτικά μηνύματα ή το λογότυπο του περιοδικού New Yorker. Μπορεί να έχουν μεγαλώσει εδώ ή να έχουν μετακομίσει από άλλες πόλεις, αλλά έχουν όλες αναπτύξει τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητα που είναι απαραίτητα για την επιβίωση σ’ αυτό το χαοτικό περιβάλλον. Οι πιο τολμηρές κινούνται παντού με ποδήλατα. Αυτό το σαββατοκύριακο θα είναι όλες στο Pride με τους φίλους τους.
Ακόμα μερικά τετράγωνα πιο χαμηλά, καθώς πλησιάζουμε τις φωτισμένες γέφυρες που ενώνουν το Μανχάταν με το Μπρούκλιν, συναντάμε τα cool παιδιά της πόλης. Είναι αυτά που έζησαν για εβδομάδες μέσα σε σκηνές για το Occupy Wall Street, ξέρουν πότε αραιώνει ο κόσμος στο Chelsea Market, πού θα βρουν τα πιο αυθεντικά μπαχαρικά και πού έχει την καλύτερη θέα στο High Line. Φοράνε ειρωνικά Τ-shirts, αστεία αξεσουάρ και δεν έβγαλαν ποτέ τα τσιμπιδάκια και τις στέκες από τα μαλλιά τους (ίσως να το κάνουν τώρα που επέστρεψαν σαν τάση). Στους ώμους τους κρέμονται ψάθινες τσάντες και μικρά σακίδια, φοράνε τεράστια γυαλιά μυωπίας και μικροσκοπικά γυαλιά ηλίου. Στην ντουλάπα τους συνυπάρχουν κομμάτια σχεδιαστών με kawaii λούτρινα τσαντάκια και τακούνια-γλυπτά με ταλαιπωρημένα all star. Ψωνίζουν από μικρά ανεξάρτητα μαγαζιά και όταν βαριούνται (ή ξεμένουν από χρήματα) πηδάνε μέσα στο φέρι του Staten Island για να χαζέψουν την θέα και να κάνουν μια πρόποση μπροστά από το Άγαλμα της Ελευθερίας. Όταν περιμένουν ν’ αλλάξει το φανάρι στις διασταυρώσεις του Village θυμούνται να ποζάρουν ακίνητες, γιατί σίγουρα κάποιος τις φωτογραφίζει. Είναι εκείνες που κάνουν τη Νέα Υόρκη τόσο μοναδική στιλιστικά -και το ξέρουν.
