τελετή-απόλαυσης-101987
©D. Andrianopoulos

Θα το πω εξαρχής για να τελειώνουμε: είναι εξαιρετικό εστιατόριο η Σπονδή. Χαίρω πολύ, θα μου πείτε, στοιχειώδης και αβαθής η φιλοφρόνηση. Να δικαιολογηθώ: δεν χωράει σε φραστικό ένδυμα μια τελετή απόλαυσης. Θα επιχειρήσω ευθύς μια σούμα των χαρίτων του διάστερου γαλλικού εστιατορίου του Παγκρατίου, να δούμε αν θα τα καταφέρω.

Το καλοκαίρι η Σπονδή είναι μια μαλακή αυλή. Στοχαστική, αισθαντική, η ιδέα της αθηναϊκής αυλής. Με το που μπαίνεις, η χάρις της σου χορηγείται απλόχερα. Παρά το κοσμικό πλαίσιο, έχει έναν ανάλαφρο αέρα, η ατμόσφαιρα δεν ορίζεται από το ντιζάιν. Είναι πολυτελής, αλλά όχι λουσάτη. Το γούστο του διακοσμητή δεν φωνάζει.

Τελετή απόλαυσης-1
©D. Andrianopoulos

Οι αποστάσεις των τραπεζιών, τα φυτά, τα παλιά παραθυρόφυλλα, οι πέτρινοι τοίχοι, τα πλακάκια από τερακότα, η διάταξη των πραγμάτων, η δαχτυλιδένια κίνηση του προσωπικού, οι θαμώνες – το όλον καλλιεργεί έναν ήρεμο συγχρωτισμό, εξυψώνει την παρέα, διαμορφώνει ένα ήθος συνύπαρξης. Ο χρόνος κυλά αργόσυρτα. Το προσωπικό είναι υποδειγματικό. Το φαγητό έχει νοστιμιά απολαυστικά ευχερή. Σαν να ρέει από τα χέρια του μάγειρα στις κατσαρόλες και στα πιάτα μας. Δροσερό κύμα, πλην όμως ρωμαλέο. Τσαγανή μαγειρική, με σφυρίγματα αλλά και τινάγματα, ολοκληρωμένη, φινετσάτη και εύστοχη. Πόρρω διαφέρει από τον τωρινό κανόνα της μοδάτης γκουρμέ εστίασης.

Τι θέλω να πω: σε πολλά καλά εστιατόρια, εδώ και στο εξωτερικό, στο πιάτο συνυπάρχουν ασύνδετα νόστιμα πράγματα, κάποιες φορές ταιριαστά, κάποιες φορές όχι, και στις δύο περιπτώσεις όμως σου μένει μια κατακερματισμένη εντύπωση, δεν είναι ενιαίο, οργανικά δεμένο το γευστικό σύνολο. Είναι ένα κάποιο άθροισμα από σπαράγματα γεύσης, εξ ου και το φαγητό δεν είναι αξιομνημόνευτο. Περισσότερο σε μπερδεύει και σίγουρα δεν βρίσκει τον δρόμο προς την καρδιά σου.

Η Σπονδή εξαιρείται. Το φαγητό του Άγγελου Λάντου είναι κανονικό, έχει μια γαλατική αβρότητα και μια ελληνική γενναιοδωρία. Ο σεφ δεν επιδίδεται σε ανόητες εξαλλοσύνες, έχει αίσθηση των υλικών, των συνδυασμών και είναι εξαιρετικά, εξαιρετικά νόστιμος. Ακόμα και η όποια επιτήδευση στην όψη του πιάτου εξυπηρετεί την αισθητηριακή απόλαυσή του.

Τελετή απόλαυσης-2
©D. Andrianopoulos

Να σας πω τι φάγαμε

Μας καλωσόρισαν με μια ταρτούλα με κρέμα αρακά, macadamia και λάδι μέντας. Και με ένα κεφτεδάκι με μπραντάδα από λαβράκι, πατάτα και σόγια, ρολαρισμένο σε ένα μείγμα από καραμελωμένο κρεμμύδι, σουσάμι και γλυκά μπαχάρια. Αμφότερα, ήπια και γλυκοφάγωτα. Πολύ μας άρεσε που δεν ξεκινήσαμε αγριωπά.

Συνεχίσαμε με τερίνα φουά γκρα πάπιας, δουλεμένη με λίγη μαύρη σοκολάτα και ουίσκι. Έξοχες οι υπόπικρες νότες της σοκολάτας, που υπάρχουν επίσης και ως αρτύματα στο πιάτο, σε μορφή ζελέ και μικρών διάφανων κράκερ. Λίγη γλυκιά σάλτσα πορτοκαλιού διασκεδάζει το γευστικό αποτέλεσμα.

Δυνατή στιγμή, η πάπια-πορτοκάλι αλλιώς!

Η καβουρόψιχα: αρωματισμένη με μέλι ακακίας και εστραγκόν, τυλιγμένη σε «ραβιόλι» ρέβας. Το πιάτο συμπληρώνουν τραγανές φλούδες από ραπανάκι, ρέβα και πράσινο μήλο. Δροσερό, ζουμερό και τραγανό, με σωστή οξύτητα.

Ρουστίκ κορόνα τα χτένια της συνέχειας: έξοχα ψημένα, με κρέμα κουνουπιδιού, λευκό κρασί, λάδι σχοινόπρασου και αυγά ρέγκας. Στιβαρό φαγητό, μερακλίδικο.

Φουά γκρα #2: ποελέ, ελαφροψημένο, με αγκινάρα Ιερουσαλήμ, ρίζα από μυρώνια και ζουμάκι από αγκινάρα Ιερουσαλήμ μέσα στο οποίο έχουν εκχυλίσει κόκκους καφέ. Ρεμβάσαμε!

Έπειτα: μοσχαρίσια γλυκάδια συνοδεία πουρέ καρότου με τζίντζερ και άγρια χόρτα από την Κρήτη. Νόστιμο πιάτο, όμως το λιγότερο ενδιαφέρον από όλα. Η πίκρα των χόρτων δεν αναιρούσε την έντονη γλύκα του φαγητού.

Η κορύφωση: πάπια με ραβιόλι πατάτας με κίτρινο παντζάρι, πουρέ από κίτρινο παντζάρι, πίκλα κρεμμυδιού και σάλτσα από το μαγείρεμα της πάπιας. Ψήσιμο, συνοδευτικά, σος, όλα στην εντέλεια. Ένα μεγάλο γαλλικό πιάτο. Chapeau.

Τα γλυκά του Σπύρου Πεδιαδιτάκη είναι μάλλον τα καλύτερα στη χώρα: λεπτά και πλήρη, χωρίς τον συνήθη… διασκορπισμό των υλικών στην αχανή απλάδα του πιάτου. Δεν μου πολυάρεσε η φράουλα, κατά τι γλυκύτερο το γλυκό από ό,τι θα έπρεπε και μπουχτιστικό, όμως η προσομοίωση μήλου με περίβλημα πράσινης καραμέλας, γεμιστό με κρέμα, παγωτό και κομπόστα μήλου, συνοδεία μπισκότου κανέλας και γιαουρτιού, τι γλυκό! Το ίδιο και η σοκολάτα με σορμπέ βατόμουρα και αλμυρή καραμέλα, η καλύτερη επιδορπιακή σοκολάτα που γεύομαι σε εστιατόριο.

Οι αρμονίες κρασιών έκτακτες, τα σέβη μας.

Τελετή απόλαυσης-3
©D. Andrianopoulos

Θα κλείσω με τη… λυπητερή: το γνωρίζετε, είναι ακριβό εστιατόριο η Σπονδή. Πιστεύω όμως ότι τα αξίζει τα λεφτά της, και μάλιστα ότι είναι ένα από τα πιο value for money εστιατόρια της χώρας. Μακάρι να μπορούσα συχνότερα. Αλλά και πάλι, ουκ εν τω πολλώ το ευ… Επόμενη κράτηση στα γενέθλια της Χριστίνας, τον Οκτώβρη.

Photographer: D. Anrianopoulos Fashion Editor: George Karapetis Makeup & Hair: Vivian Katsari @ D- Tales Photography Assistant: Anastasia Diaconu Model: Nika @ DMODELS

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου της Vogue Greece