Για τους περισσότερους και τις περισσότερες από εμάς είναι δύσκολο να παραβιάσουμε τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ενός άλλου ατόμου: πιστεύουμε ειλικρινά ότι είναι λάθος να σκοτώνουμε, να βιάζουμε και να βασανίζουμε. Γι’ αυτό και, όταν αποφασίζουμε ότι χρειάζεται ή απλώς θέλουμε να κάνουμε τις πράξεις αυτές, μπαίνουμε σε μια -συνήθως ασυνείδητη- διαδικασία να αποκλείσουμε ορισμένους ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων, από την ηθική που μας εμποδίζει να τους κάνουμε κακό.
Υπάρχει ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος να το καταφέρουμε αυτό: αρχίζουμε να παρουσιάζουμε και να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους ή τις ομάδες αυτές σαν να ήταν κάτι λιγότερο από άνθρωποι, τους «απανθρωποποιούμε», αν θέλετε. Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν στοχοποιούμε ομάδες ατόμων με βάση κάποιο ή κάποια από τα χαρακτηριστικά της ταυτότητάς τους -και το φύλο είναι ένα από αυτά. Δεν είναι, όμως, το μόνο. Έρευνες δείχνουν ότι η διαδικασία της απανθρωποποίησης λειτουργεί ως ένα από τα πρώτα βήματα σε όλες τις γενοκτονίες που έχουν σημειωθεί στην ανθρώπινη ιστορία. Μέσα από τη διαδικασία της απανθρωποποίησης, οι άνθρωποι που στοχοποιούνται εξοστρακίζονται από τον κύκλο προστασίας της ηθικής μας: τοποθετώντας τις εκεί, μπορούμε πια να δικαιολογήσουμε στον εαυτό μας οποιαδήποτε πράξη βίας εναντίον τους.
Να τις σκοτώσουμε, να τις βιάσουμε, να τις βασανίσουμε.
Αν θέλουμε να απανθρωποποιήσουμε κάποιον ή κάποια μπορούμε να την αποκλείσουμε από το λόγο, να αμφισβητήσουμε τις νοητικές της δεξιότητες, να χρησιμοποιήσουμε λέξεις που την παρουσιάζουν ως κάτι λιγότερο από άνθρωπο, να την αναπαραστήσουμε με τρόπο που παραπέμπει σε κάτι λιγότερο από άνθρωπο, να την κακοποιήσουμε, λεκτικά ή σωματικά. Να και μερικές από τις διαστάσεις της απανθρωποποίησης: η εργαλειοποίηση (θεωρώ ότι υπάρχεις μόνο για να ικανοποιώ εγώ τους σκοπούς μου), η ιδιοκτησία (θεωρώ ότι είσαι κτήμα μου), η άρνηση της αυτενέργειας και της αυτονομίας (θεωρώ ότι δεν μπορείς να λάβεις αποφάσεις και να ενεργήσεις ανεξάρτητα, προς όφελος του εαυτού σου), η παραβιασιμότητα (θεωρώ ότι μπορώ άνετα να σου προκαλέσω βλάβη ή και να σε καταστρέψω), ο υποβιβασμός της υποκειμενικότητας (θεωρώ ότι τα συναισθήματα ή οι εμπειρίες σου δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία), η αντικατασταστιμότητα (θεωρώ ότι μπορώ να βάλω κάποια άλλη ή άλλον στη θέση σου, ανά πάσα στιγμή).
Ίσως να σου θυμίζουν κάτι.