seen-ο-έρωτας-περνάει-από-τη-μύτη-145344

Είχε μόλις παραλάβει την ηλεκτρονική παραγγελία που είχε κάνει εν μέσω καραντίνας από κατάστημα καλλυντικών και ανοίγοντας το περιτύλιγμα των δύο eyeliner, έγραψε: “Μου ψέκασαν την παραγγελία με άρωμα Dior Sauvage και τώρα μυρίζει σαν να έχω φέρει ψαγμένο γκόμενο στο σπίτι. Χαλάλι”. Οι φίλες μου και οι συνομιλίες στο τσατ μαζί τους έχουν αποδειχθεί σωτήριες για το κέφι μου – και για την έμπνευση σε αυτή τη στήλη, τελικά – και μετά τα πρώτα γέλια, θυμήθηκα και κάτι ακόμα σχετικό με άρωμα που διάβασα πρόσφατα.

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, οι περισσότερες Vogue προσέφεραν δωρεάν πρόσβαση στα αρχεία τους και, κάπως έτσι, βρέθηκα κι εγώ να διαβάζω το προφίλ που είχε γράψει η θρυλική Marguerite Duras για την αξεπέραστη ηθοποιό Jeanne Moreau το 1965 στη Vogue με τίτλο “Art is an Act of Love”. Σε αυτό το προφίλ, λοιπόν, αναφέρει η Duras ότι κάποτε ο σκηνοθέτης Alain Resnais της είχε πει το εξής: “Μπορείς να δείξεις τα πάντα, να κάνεις τα πάντα να συμβούν στο σινεμά. Ίσως το μόνο που δεν μπορείς να δείξεις είναι το άρωμα μιας γυναίκας”. Η Duras, σκεπτόμενη την αισθησιακή και σαρωτική παρουσία της Moreau στο σινεμά, αναρωτήθηκε αν στην περίπτωσή της ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν είμαι σίγουρη ούτε εγώ ότι δεν μπορείς να αντιληφθείς το άρωμα της Jeanne Moreau μέσα από την οθόνη, βλέποντάς την να περπατάει στο πλευρό του αποξενωμένου συζύγου της (που υποδυόταν ο Marcello Mastroianni), σκίζοντας την παγωμένη ατμόσφαιρα με την παρουσία της και με κάθε κίνησή της. Άραγε ο σύζυγός της να μύριζε πια το άρωμά της μετά από τόσα χρόνια; Αν χώριζαν και το μύριζε κάπου μετά από χρόνια, θα πλημμύριζε το μυαλό του με αναμνήσεις;

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο αρωματικό χώρου που χρησιμοποιείται ευρέως ακόμα σε μαγαζιά και, κάθε φορά που θα το μυρίσω, το στομάχι μου θα σφιχτεί λίγο και θα γυρίσω πίσω στην ηλικία των 16 χρονών. Τότε που δεν είχα ακόμα internet στο σπίτι (ναι, νομίζω δεν θεωρούμαι μιλένιαλ) και ξημεροβραδιαζόμουν σε ένα συνοικιακό Internet cafe, προκειμένου να συνομιλώ με τον Πέτρο στο msn. Το αρωματικό χώρου που είχε το cafe έχει ποτίσει τις συνομιλίες μου με τον Πέτρο και εκείνον τον διαδικτυακό έρωτα που δεν ευδοκίμησε ποτέ και κάθε φορά που το ξαναμυρίζω σε ένα μαγαζί, γίνομαι για λίγα δευτερόλεπτα πάλι η έφηβη με ερωτική απογοήτευση που γυρίζει σπίτι και πέφτει στο μαξιλάρι κλαίγοντας και ακούει στο repeat Bryan Adams – δε θέλω σχόλια για τις μουσικές επιλογές, μεγαλώσατε με Pink Floyd όλοι;

Ρωτάω τις γνωστές φίλες στο τσατ, λοιπόν, αν έχουν καμία παρόμοια ιστορία με κάποιο άρωμα που να τους θυμίζει μία σχέση ή οτιδήποτε που να έχει να κάνει με μυρωδιά και ερωτική κατάσταση. “Ναι, ένας πρώην μου ήρθε στα γενέθλιά μου πλήρως άπλυτος, επειδή δεν του είχα μιλήσει για μια βδομάδα. Το έκανε επίτηδες; Δεν είμαι σίγουρη. Αλλά είμαι σίγουρη ότι χωρίσαμε εκείνο το βράδυ” λέει η πρώτη, ενώ η δεύτερη μετράει ως πιο έντονη εμπειρία το περιτύλιγμα με το Dior Sauvage, το οποίο την έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι το άρωμα και ότι δεν είχε ποτέ σχέση με κάποιον που να δίνει σημασία σε αυτό.

Δεν ήταν μόνο ο Πέτρος, όμως, που με είχε σημαδέψει με το αρωματικό χώρου (Πώς να μύριζε, άραγε, ο Πέτρος στην πραγματικότητα; Ποτέ δε θα το μάθουμε αυτό). Μπορώ να ανακαλέσω έντονα στη μνήμη μου άλλες δύο περιπτώσεις που δε θα ξεχάσω ποτέ. Την πρώτη σχέση μου με τον Δ. και τη φυσική μυρωδιά που είχε το δέρμα του, η οποία υπερίσχυε κάθε άλλου αρώματος που μπορεί να φορούσε. Ένιωθα τόσο δυνατή έλξη για την ανθρώπινη μυρωδιά του που μέσα στο μυαλό μου είχα φτάσει να πιστεύω ότι ήταν καρμική αυτή η σχέση, δεν μπορούσα να το εξηγήσω αλλιώς (ήταν και λίγο μετά τα 18, ακόμα το Internet δεν ήταν πολύ στα πάνω του, γκουγκλάραμε τότε τα βασικά) – ήθελα να περνάω όλη την ώρα με το πρόσωπό μου χωμένο στο λαιμό του. Η δεύτερη περίπτωση ήταν ο Χ., μία σχέση που είχε περάσει από σαράντα κύματα, μία σχέση που βασίστηκε αρκετά στις μαγειρικές ικανότητες του ίδιου, αλλά και μία σχέση που στιγματίστηκε και από τον άνηθο στη μνήμη μου. Έχοντας πάει μία φορά στο σπίτι του για να περάσω εκεί το βράδυ, ο Χ. δεν μύριζε το συνηθισμένο μιξ από μαλακτικό ρούχων και ένα ανεπαίσθητο άρωμα από αντρική κολόνια. Ο Χ. μύριζε άνηθο. Όχι το σπίτι, όχι η κουζίνα, όχι κανένας άλλος χώρος, μόνο ο Χ. Τον ρώτησα αν είχε πάει στη λαϊκή, αν είχε μαγειρέψει κάτι, η απάντηση ήταν σταθερά όχι, δεν υπήρχε άνηθος ούτε στο ψυγείο. Δε με ενοχλεί ο άνηθος, έχω και φίλους που λατρεύουν τον άνηθο, αλλά δεν είδα ούτε ένα λεπτό από την ταινία, γιατί προσπαθούσα να καταλάβω από πού μπορεί να προέρχεται η μυρωδιά. Το υπόλοιπο βράδυ το πέρασα άυπνη, ξαπλωμένη δίπλα του να σκέφτομαι ότι ή παθαίνω εγκεφαλικό ή μου έχουν λείψει πολύ τα ντολμαδάκια.

Στα 37, λοιπόν, αισίως, με το Google σύμμαχό μου για τα πάντα, αποφάσισα να ψάξω πιο επισταμένα για τις ανθρώπινες σχέσεις, την όσφρηση και τις μυρωδιές. Και μπροστά μου ανοίχτηκε ένας κόσμος που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει. Εσείς το γνωρίζατε ότι υπάρχει το αντίστοιχο Tinder για να κάνεις match μέσω της ικανότητας αντίληψης οσμών; Το γνωρίζατε ότι ελάχιστα χρόνια πριν ήταν της μόδας τα Pheromone Parties; Ότι μπορεί να γνωρίσεις το άλλο σου μισό, επειδή θα σου αρέσει η μυρωδιά από το T-shirt που φορούσε συνεχόμενα (και κατά τη διάρκεια του ύπνου) επί 3 μέρες;

Στο SmellSpace πιστεύουν ότι η αίσθηση της όσφρησης που έχει ο καθένας μας είναι μοναδική και συνδέεται άμεσα με τα συναισθήματα και τη μνήμη μας. Συλλέγοντας δεδομένα μέσα από ένα ερωτηματολόγιο για τις οσφρητικές ικανότητες των μελών τους, δημιουργείται ένα προφίλ για κάθε έναν και βάσει αυτού, μπορείς να κάνεις match με ανθρώπους που έχουν αντίστοιχη οσφρητική αντίληψη και έχουν βαθμολογήσει τις μυρωδιές με αντίστοιχο τρόπο. Σύμφωνα με την έρευνά τους μέχρι στιγμής, τα ζευγάρια που έχουν παρεμφερή σκορ στις μυρωδιές, έχουν και πολύ καλές και μακροχρόνιες σχέσεις. Στην υπηρεσία Smell Dating το παιχνίδι έχει ως εξής: Σου στέλνουν ένα T-shirt, το φοράς συνεχόμενα για 3 μέρες και 3 νύχτες χωρίς αποσμητικό, ταχυδρομείς πίσω στην υπηρεσία το φορεμένο T-shirt μέσα σε σακουλάκι, σου στέλνουν σακουλάκια με φορεμένα T-shirts άλλων εγγεγραμμένων στην υπηρεσία μελών, μυρίζεις τα δείγματα και επιλέγεις ποια σου αρέσουν και αν υπάρχει match μεταξύ σας, η υπηρεσία δίνει τα στοιχεία επικοινωνίας προκειμένου να έρθετε σε επαφή. Στα Pheromone Parties, υποστηρίζουν ότι ο έρωτας είναι κυριολεκτικά μία διαδικασία χημικών αντιδράσεων, πέρα από το αλκοόλ. Ουσιαστικά, είναι κάτι σαν το Smell Dating, αλλά σε live εκδοχή, δηλαδή πας εκεί με το φορεμένο μπλουζάκι σου σε ένα σακουλάκι, μυρίζεις ξένους ιδρώτες σε άλλα μπλουζάκια μέσα σε σακουλάκια και όποιος ιδρώτας σου φαίνεται πιο υποφερτός, είναι και ο τυχερός που θα πιεις μαζί του ένα ποτό εκείνο το βράδυ.

Η τελευταία φορά που θυμάμαι να μυρίζω ένα ελαφρώς ιδρωμένο αντρικό t-shirt ενός άγνωστου άντρα σε μπαρ και να μη με ενοχλεί, ήταν στην Τιφλίδα, όταν έκατσε δίπλα μου στην μπάρα ένας ηλιοκαμένος Αμερικανός που δούλευε εκεί στην πρεσβεία. Ο R. μασούσε ταμπάκο και το αποτέλεσμα ήταν ο ελαφρύς ιδρώτας του μετά από μία ολόκληρη μέρα δουλειάς να έχει μία γλυκιά μυρωδιά από τον καπνό, μαζί με λίγη μέντα.

“He who ruled scent, ruled the hearts of men” έλεγε στο φανταστικό βιβλίο “Το Άρωμα” ο Πατρίκ Ζισκίντ. Θέλετε να αφήσουμε στην άκρη τα σακουλάκια και να αφεθούμε απλά σε εκείνη τη μυρωδιά που μπορεί να μας κάνει να γυρίσουμε το κεφάλι μας;

Διαβάστε επίσης | Seen: The Rom Con