Intimacy: Το cover story του τεύχους Μαΐου

Οι περισσότεροι υποθέτουν ότι γνωρίστηκαν σε κάποια φωτογράφιση, αλλά όλα ξεκίνησαν σε ένα club της Νέας Υόρκης. Άρχισαν να µιλούν, πέρασαν µερικές ώρες, ο Max τής ζήτησε να ξανασυναντηθούν το επόµενο βράδυ και από τότε είναι κάθε µέρα µαζί. Δεν δυσκολεύοµαι να πιστέψω πόσο εύκολα µπορεί να έγινε όλο αυτό, αν κρίνω από αυτό που διακρίνω όση ώρα συνοµιλώ µαζί τους.

Η φωτογράφιση για τη Vogue Greece έγινε στο διαµέρισµά τους στη Νέα Υόρκη. Πρόσφατα γιόρτασαν την επέτειό τους εκεί, µε ένα γεύµα που µαγείρεψε η Julia, ενώ ο Max φρόντισε για τα negroni τους. «Τη ρώτησα αν ήθελε βοήθεια και αρνήθηκε, µέχρι που συνειδητοποιήσαµε ότι δεν είχαµε τραπεζοµάντιλο. Η Julia εµφανίστηκε τότε κρατώντας ένα σεντόνι µε λάστιχο και ένα ψαλίδι –πάντα καταφεύγει σε δραστικές λύσεις–, αλλά επικράτησε η ψυχραιµία µου: το δίπλωσα και το σιδέρωσα, ώστε να µη φαίνεται το λάστιχο, και έτσι σώσαµε ένα σεντόνι και αποκτήσαµε ένα τραπεζοµάντιλο!» µε ενηµερώνει.

Τα γέλια µας διακόπτουν οι σειρήνες που ακούγονται απέξω. «Η κατάσταση είναι ανησυχητική, αλλά προσπαθούµε να σκεφτόµαστε θετικά και συνεχίζουµε να δουλεύουµε για να συνεισφέρουµε όσο µπορούµε», προσθέτει η Julia. Τον περισσότερο χρόνο τους τώρα τον αφιερώνουν εκτυπώνοντας φωτογραφίες του Max, τα έσοδα από την πώληση των οποίων διατίθενται σε µη κερδοσκοπικό οργανισµό που παρέχει τρόφιµα σε παιδιά τα οποία βασίζονταν για την καθηµερινή τους διατροφή στα γεύµατα των σχολείων, που τώρα είναι κλειστά. «Εµείς είµαστε τυχεροί που έχουµε ο ένας τον άλλο και επικρατεί ηρεµία στο σπίτι, αλλά στη Νέα Υόρκη πολύς κόσµος ζορίζεται και σίγουρα η κοινωνική αποστασιοποίηση έχει δηµιουργήσει επιπλέον άγχος. Τουλάχιστον, υπάρχει η τεχνολογία για να διατηρήσουµε ένα είδος επαφής µε τους δικούς µας ανθρώπους».

Η µητέρα της Julia είναι µία από αυτούς και ενθουσιάστηκε όταν πληροφορήθηκε τη φωτογράφιση του ζευγαριού για τη Vogue Greece. «Η µητέρα µου περνάει τα τελευταία χρόνια τα καλοκαίρια στην Κέρκυρα, και φέτος σχεδιάζαµε να έρθουµε κι εµείς. Προς το παρόν, ευχόµαστε να είµαστε υγιείς, να αντεπεξέλθουµε όλοι όσο το δυνατόν καλύτερα, ενώ θέλουµε να συνεχίσουµε να δηµιουργούµε για να βγει κάτι όµορφο µέσα από αυτές τις συνθήκες»,  μου λέει η Julia καθώς τους αποχαιρετώ, όσο η Sidney, το boston terrier τους, γαβγίζει στις γάτες που περιφέρονται κάτω από το σπίτι.

Héloïse Guérin by Victor Demarchelier

Ο χορός του Victor Demarchelier και της Héloïse Guérin θα ήταν εκείνος των δύο πρωταγωνιστών του µιούζικαλ Moulin Rouge, µιας χορογραφηµένης, σχεδόν παραµυθένιας ιστορίας αγάπης µεταξύ µιας Γαλλίδας και ενός Αµερικανού. Μόνο που, αντί για τα περίτεχνα κοστούµια, η Héloïse φοράει παντελόνια του Victor και ένα παλιό denim jacket που βρίσκεται χρόνια στο εξοχικό της οικογένειάς του έξω από τη Νέα Υόρκη, όπου έχουν µετακοµίσει για την περίοδο της καραντίνας µαζί µε τις κόρες τους, Alice και Sophie. «Είµαστε τυχεροί που είχαµε τη δυνατότητα να έρθουµε εδώ. Οι δραστηριότητες µε τα παιδιά µάς κρατούν απασχοληµένους σχεδόν όλη µέρα, αλλά ανακαλύπτω πράγµατα που δεν γνώριζα για την οικογένειά µου, όπως πόσο πολύ αρέσουν οι χειροτεχνίες και η ζωγραφική στην Alice», µου λέει ο Victor. «Ξυπνάµε στις 6.30 το πρωί, λόγω των κοριτσιών, αλλά έχουµε µάθει να το απολαµβάνουµε. Βοηθάει και το ότι ο Victor αναλαµβάνει την προετοιµασία του πρωινού», συνεχίζει η Héloïse γελώντας.

Είµαι σίγουρη πως η φαντασία µου δεν είναι αρκετή για να υπολογίσω τις επιπλέον δυσκολίες όταν στην εξίσωση της καραντίνας µπαίνουν παιδιά, εποµένως τους ρωτάω πώς έχει επηρεάσει αυτό την καθηµερινότητά τους. «Το θετικό είναι πως είµαστε ελεύθεροι επαγγελµατίες, εποµένως ήµασταν εξοικειωµένοι να περνάµε αρκετό χρόνο ως οικογένεια. Η δύο ετών κόρη µας, όµως, είχε συνηθίσει να πηγαίνει στον παιδικό σταθµό από τις 9 το πρωί έως τις 3 το µεσηµέρι, οπότε προσπαθούµε να διατηρήσουµε έναν ρυθµό στο πρόγραµµά της, να αναπληρώσουµε όσα θα µάθαινε εκεί και τον χρόνο που θα περνούσε µε άλλα παιδάκια. Μέχρι στιγµής, βοηθούν οι βόλτες στην παραλία, αφού δεν έχει κόσµο, οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες –της αρέσει να ζωγραφίζει ξερά φύλλα–, παίζουµε µπάλα στον κήπο όταν έχει καλό καιρό και ενθουσιάζεται όταν πρόκειται να φτιάξουµε κέικ µαζί. Όταν καταφέρουµε να τις βάλουµε για ύπνο, είναι η πρώτη στιγµή της µέρας που θα έχουµε λίγο χρόνο οι δυο µας και θα ανοίξουµε ένα µπουκάλι κρασί».

Οι κοινοί τους φίλοι προσπαθούσαν για καιρό να τους γνωρίσουν και, ενώ στο µυαλό µου, από όσα ακούω, έχω σχηµατίσει την εικόνα ενός πρώτου ραντεβού µε ροµαντικό δείπνο σε κάποιο µπιστρό, η Héloïse γελάει και µου εξηγεί: «Δώσαµε το πρώτο µας φιλί στο Boom Boom Room, ένα club στο Standard Hotel της Νέας Υόρκης».

Τώρα, εκείνη ζωγραφίζει καθηµερινά –τον κήπο, το σπίτι, οτιδήποτε την εµπνέει–, προσαρµοζόµενη στους ρυθµούς µιας ζωής διαφορετικής από την ένταση και την ανταγωνιστικότητα της Νέας Υόρκης. «Είναι συνταρακτικό αυτό που συµβαίνει, εύχοµαι να βγούµε πιο δυνατοί όλοι όταν τελειώσει. Προσπαθώ να διατηρήσω τη δηµιουργικότητά µου, τραβάω πολλές φωτογραφίες της οικογένειάς µου και βρίσκω εκεί κάτι αγνό και δυνατό, που µε κρατάει», οµολογεί ο Victor. Για την Héloïse εξακολουθεί να είναι πάντα σαν την πρώτη φορά όταν ο Victor τη φωτογραφίζει, ειδικά αν πρόκειται για επαγγελµατικούς λόγους. «Κολακεύοµαι, µου αρέσει που τον εµπνέω, το βλέπω σαν έναν τρόπο για να µου πει ότι του αρέσω», εξοµολογείται, σαν να µιλάει για τον εφηβικό της έρωτα.

Το ζεστό φως στις φωτογραφίες του cover story τους για τη Vogue Greece αντανακλά τη θαλπωρή που επιθυµούν να διατηρήσουν στο σπίτι τους, προσπαθώντας να παραµείνουν ψύχραιµοι, δεδοµένων των συνθηκών. Όταν τους ρωτάω ποιες στιγμές εκνευρίζουν ο ένας τον άλλο, ο Victor επιμένει να πάρει πρώτη τον λόγο η Héloïse, αλλά, πριν προλάβει εκείνη να μιλήσει, προσθέτει: «Εντάξει, ας πούμε απλώς ότι είμαστε και οι δύο ξεροκέφαλοι, αλλά στο τέλος κάθε διένεξης συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να θυμηθώ πώς ήταν η ζωή μου πριν τη γνωρίσω». Η Héloïse δεν προσθέτει κάτι άλλο.

Sasha Pivovarova by Igor Vishnyakov

Φαντάζοµαι τον Igor Vishnyakov και τη Sasha Pivovarova να χορεύουν το Waltz of the Flowers από το µπαλέτο Καρυοθραύστης του Tchaikovsky. Υπήρξε ένας από τους πρώτους χορούς που επέτρεπε σε άντρες και γυναίκες να έρθουν σε πιο στενή επαφή δηµόσια και στον οποίο, για να επιτευχθούν η αρµονία και ο συντονισµός των κινήσεων, απαιτείται η εµπειρία που προκύπτει από µια ισορροπηµένη σχέση – όπως του ζευγαριού που βλέπω στην οθόνη µου. «Ο Igor ήταν ο πρώτος που µου είπε ότι είµαι όµορφη και ο πρώτος που ζήτησε να µε φωτογραφίσει όταν ήµουν δεκαοκτώ χρονών. Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι µπορούσα να γίνω µοντέλο. Δεκαεπτά χρόνια µετά, είναι ακόµα ο πιο αγαπηµένος µου άνθρωπος, ο πιο αγαπηµένος µου φωτογράφος, τον θαυµάζω ως καλλιτέχνη», µου λέει η Sasha, όσο ο Igor νανουρίζει την πέντε µηνών κόρη τους.

Γνωρίστηκαν όταν εκείνη σπούδαζε Ιστορία της Τέχνης και εκείνος φοιτούσε στην Καλών Τεχνών. Όταν ξεκίνησε να τη φωτογραφίζει και επαγγελµατικά, κανείς δεν µπορούσε να καταλάβει γιατί επέλεξε µια τόσο αδύνατη γυναίκα, πολύ µακριά από τα πρότυπα οµορφιάς της εποχής. «Δεν µε ενδιέφερε τι έλεγαν, από την πρώτη στιγµή έγινε η µούσα µου», παραδέχεται ο Igor.

«Μου άρεσε πολύ η ιδέα για το cover story της Vogue Greece», παρεµβαίνει η Sasha. Έχω συνεργαστεί µε πολλούς φωτογράφους, όπως ο Peter Lindbergh, ο οποίος µου λείπει πολύ, ή ο Steven Meisel, αλλά ο Igor έχει ένα διαφορετικό όραµα για µένα, συνήθως αναπάντεχο. Γι’ αυτή τη φωτογράφιση ήθελα κάτι πολύ προσωπικό, ήταν η ευκαιρία µας τώρα που είµαστε µόνοι µε τις κόρες µας. Δεν κάνω γυµνό, αλλά εδώ δεν είχα πρόβληµα, επειδή θα µε φωτογράφιζε εκείνος. Και επειδή µου αρέσει το στήθος µου µετά την εγκυµοσύνη!» παραδέχεται γελώντας.

Ο Igor µού λέει πως είχε φανταστεί ένα διαφορετικό concept, αλλά «είµαστε µητριαρχική οικογένεια, οπότε συµφώνησα µε αυτό που πρότεινε, ενώ µε ενέπνευσαν κάποιες παλιές φωτογραφίες της που είχα επεξεργαστεί ώστε να µοιάζουν µε ακουαρέλα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν τόσο όµορφο, τελικά, να τη φωτογραφίσω όπως ήθελε στον κήπο µας, όπου περνάµε τόσο χρόνο οι τρεις µας αυτές τις µέρες. Εκεί δείχνω στην επτάχρονη Mia Isis πώς να φροντίζει τα λουλούδια και να κλαδεύει, όταν δεν της µαθαίνω Kung fu. Καθηµερινά µε εκπλήσσει – θα δείξει στη Sasha πώς να ζωγραφίζει σωστά ένα φόρεµα, θα µου ζητήσει να τη βοηθήσω να µάθει προγραµµατισµό, θα ασχοληθεί µε τη µικρή αδελφή της, Sophia Athena… Η Mia είναι η ελπίδα µας», χαριτολογεί.

Η Sasha µού λέει πως είναι η πρώτη φορά που κάνουν τα πάντα οι δυο τους στο σπίτι χωρίς βοήθεια, ενώ προτεραιότητά τους είναι να µη διαταραχθεί η ισορροπία των παιδιών. «Ξεκινάµε νωρίς το πρωί µε το διάβασµα των µαθηµάτων της Mia, αφού προηγηθεί µια µικρή µάχη για το τι θα φορέσει. Αν την άφηνα, θα ήθελε να ντύνεται κάθε µέρα γάτα ή νεράιδα, αλλά, όταν δεν υποχωρώ, την ντύνω µε τα ρούχα που θα φορούσε στο σχολείο, ώστε να διατηρήσω µια αίσθηση προγράµµατος και να µην κυκλοφορεί όλη µέρα µε τις πιτζάµες. Ο Igor θα µαγειρέψει κάποια από τις σπεσιαλιτέ του στην ασιατική κουζίνα ή θα ψήσει, ενώ εµένα µου αρέσει να µαγειρεύω παραδοσιακά ρωσικά πιάτα» συνεχίζει. «Και οι δύο προσπαθούµε να δηµιουργούµε, η Sasha ζωγραφίζοντας και εγώ φωτογραφίζοντας. Μέσα σε όλο αυτό το δυσάρεστο σκηνικό, οι ειδήσεις μάς αγχώνουν πολύ. Εδώ κυκλοφορούν και αρκετά fake news, επομένως είμαστε επιπλέον προσεκτικοί στο τι θα παρακολουθήσουμε. Τουλάχιστον, είμαι τυχερός που έχω δίπλα μου τα τρία κορίτσια μου, αυτές είναι το σπίτι μου», μου εξομολογείται, λίγο πριν η Mia τον φωνάξει για να του δείξει ένα κόλπο που έμαθε στη γάτα τους.

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαΐου 2020 της Vogue Greece.

Διαβάστε επίσης | Αποκλειστική συνέντευξη με τη Μαρία Σάκκαρη