Kάθεται σε ένα αυτοσχέδιο βάθρο και ο φωτογράφος τής ζητάει να ποζάρει «όπως θα ήθελες να ήσουν αν σε απαθανάτιζαν ως άγαλμα». Για μια στιγμή διστάζει, αλλά αμέσως παίρνει στάση σερβίς. «Κλικ», και όσοι είμαστε παρόντες βλέπουμε τη γυναικεία εκδοχή του Ποσειδώνα του Αρτεμισίου, μόνο που αντί για τρίαινα κρατάει ρακέτα. Είναι το «άγαλμα» της Greek warrior, όπως χαρακτηρίζει συχνά τη Μαρία Σάκκαρη ο διεθνής Τύπος.
Τη ρωτάω αν το σερβίς είναι η αγαπημένη της κίνηση. «Ένα καλό σερβίς είναι μεγάλη ευχαρίστηση», απαντά. Το πιο δυνατό της έχει καταγράψει ταχύτητα 196 χιλιόμετρα την ώρα –δεν θέλεις να είσαι ο στόχος της–, όμως δεν θα λησμονήσει ποτέ αυτό κάποιου άλλου. «Δεν θα ξεχάσω την επιστροφή μου στο σερβίς του Roger Federer, που ήταν και το match point μου στον αγώνα μας. Θα είναι η πιο αγαπημένη μου στιγμή, μέχρι να αντικατασταθεί από μια νίκη σε Grand Slam», εξομολογείται. Αναφέρεται στον νικητήριο πόντο της στον διπλό αγώνα με τον Στέφανο Τσιτσιπά εναντίον των Ελβετών Roger Federer και Belinda Bencic, στο Hopman Cup, τον Ιανουάριο του 2019, σημαντική διάκριση για τους δύο παίκτες και για το ελληνικό τένις γενικότερα.
Και μπορεί η ελβετική ομάδα να πήρε την πρόκριση για τον τελικό, η Μαρία όμως έφυγε έχοντας κερδίσει ένα άλλο τρόπαιο: την πετσέτα του Federer. «Την έχω ακόμα», μου λέει. «Ήταν μοναδική εμπειρία αυτός ο αγώνας. Θυμάμαι όταν μπήκα στο γήπεδο και ξεκίνησα ζέσταμα μαζί του. Σκεφτόμουν ότι δεν το ζω αυτό! Ήταν φοβερή εμπειρία και το παιχνίδι με τη Serena Williams, αλλά έχω περισσότερες πιθανότητες να ξαναβρεθώ απέναντί της στο γήπεδο». Ποιο τρόπαιο θα ήθελε περισσότερο από όλα να κατακτήσει; «Να γίνω το Νο 1 στην παγκόσμια κατάταξη. Όποιος παίζει τένις σε τέτοιο επίπεδο, αυτό θέλει. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά πιστεύω στις δυνατότητές μου και νιώθω ότι ανήκω πλέον στις top παίκτριες, ακόμα κι αν κάποιες φορές πρέπει να βγω έξω από τον εαυτό μου για να συνειδητοποιήσω ότι είμαι στο Νο 20». (Η μόνη άλλη Ελληνίδα που έχει βρεθεί στην παγκόσμια εικοσάδα είναι η Λένα Δανιηλίδου, με ρεκόρ κατάταξης το Νο 14.).
