Αυτή η συνάντηση ξεκίνησε με έναν όρο από την πλευρά μου. Του ζήτησα να βρεθούμε σε ένα μέρος που τον κάνει να νιώθει ευφορία. Ήθελα να καταλάβω τι σημαίνει γιορτινή διάθεση για έναν άνθρωπο ο οποίος για την πλειονότητα φέρει κάτι από την weird αισθητική του Κυνόδοντα, των Άλπεων, του Αστακού… «Ζαχαροπλαστείο Dezire, στο Κολωνάκι», μου απαντά.
Η κουβέντα μας διήρκεσε περίπου δύο ώρες, κατά τις οποίες ο Ευθύμης Φιλίππου ήπιε freddo espresso σκέτο, έφαγε ένα μελομακάρονο και κάπνισε δύο τσιγάρα. «Κάθε μέρα βρίσκω έναν λόγο για να μη σταματήσω το κάπνισμα. Ο σημερινός ήταν η συνέντευξη», θα μου πει στο τέλος, κατευθυνόμενος προς μια πολυκατοικία στη Βασιλίσσης Σοφίας, στο ημιυπόγειο της οποίας νοικιάζει εδώ και έξι μήνες ένα μικρό διαμέρισμα, το οποίο έχει μετατρέψει σε χώρο συγκέντρωσης και συγγραφής των έργων του.
Αυτά τα έργα που, ερήμην του, έχουν ορίσει το τοπίο της σύγχρονης ελληνικής συγγραφής όσο ελάχιστα. Και λέω ερήμην του, γιατί, όπως διαισθανόμουν, δεν επιδίωκε ποτέ την επιτυχία. Αντιθέτως, εκείνη του χτύπησε την πόρτα, οδηγώντας τον μέχρι το κόκκινο χαλί των Όσκαρ ή των Καννών. Ίσως γι’ αυτό και ξέρει να την απολαμβάνει με τον πιο ευγενή τρόπο: την απλότητα.

Κύριε Φιλίππου, έχετε διαβάσει ποτέ Vogue;
Έχει βρεθεί αρκετές φορές στα χέρια μου και εντυπωσιάζομαι με κάποιες φωτογραφίες, όμως δεν θα δήλωνα φανατικός αναγνώστης της.
Τώρα, όμως, υπογράφετε και τα κοστούμια –πέρα από το κείμενο– ενός νέου θεατρικού που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο. Πώς και αυτή η στροφή;
Καμιά στροφή. Θέλω να πω, δεν μπήκα στη διαδικασία να σχεδιάσω ρούχα από το μηδέν. Αποφάσισα απλώς να κρατήσω την ενδυματολογική επιμέλεια, υποδεικνύοντας στους ηθοποιούς τι να φορέσουν.
Γιατί επιλέξατε να συναντηθούμε σε ζαχαροπλαστείο; Σας αρέσουν τα γλυκά;
Μου αρέσουν πολύ τα μελομακάρονα.
Σας αρέσουν και τα Χριστούγεννα;
Ναι. Δεν με πιάνει η γνωστή μελαγχολία. Με κουράζει μόνο η πολυκοσμία, το ότι πρέπει να ντυθείς «κάπως» για να πας «κάπου». Προτιμώ την ησυχία.
Ποια Χριστούγεννα θυμάστε πιο έντονα;
Ίσως αυτά των παιδικών μου χρόνων. Δεν ήταν τυπικά, με γαλοπούλα και ανταλλαγή δώρων. Υπήρχε, όμως, ένα υποτυπώδες κλίμα γιορτής και με έπαιρνε κι εμένα η μπάλα της χαράς.
Δεν χαίρεστε εύκολα;
Είμαι φυγόπονος, ακόμα και σ’ αυτό. Έχω ανάγκη τον εύκολο δρόμο. Από την άλλη, ξέρω ότι η ζωή είναι μια προσπάθεια, δεν μπορείς να την αποφεύγεις.

Έχετε ενοχές γι’ αυτό;