Politicult: Απόδραση στο Alicante

Με το που μπήκα στη σουίτα και αντίκρισα τα υπέροχα βουνά και τη θέα του Benidorm από τη βεράντα κατάλαβα πως βρίσκομαι στον παράδεισο. Δεξιά η Μεσόγειος. Ένιωσα την ανάγκη να περπατήσω λίγο έξω να καταλάβω που βρίσκομαι. Ζήλεψα τις μικρές μονοκατοικίες, τον πολιτισμό και την ασφάλεια. Ήταν η πρώτη ημέρα που θα άνοιγαν οι εξωτερικοί χώροι των εστιατορίων και καφέ. Σε δέκα λεπτά έφτασα στην παραλία του Albir, που φυσικά είχε ψηλούς φοίνικες και αστέρια σε μια μακριά πασαρέλα, με ονόματα διάσημων Ισπανών καλλιτεχνών. Ένα κλειστό λούνα παρκ και μία άδεια παιδική χαρά σου υπενθυμίζουν τη ζωντάνια του μέρους με κόσμο. Κάθισα σε ένα “banco de conversación” παγκάκι που έλεγε δηλαδή πως μπορείς να κάτσεις εκεί αν θες να έρθει κάποιος και να πιάσετε την κουβέντα. Απόλαυσα μία τάξη τάι τσι που εκτυλισσόταν μπροστά μου με ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Με το που γύρισα στο spa, έφαγα ένα συγκλονιστικό γλυκό σοκολάτα. Ήξερα πως θα ήταν το τελευταίο αφού την επομένη θα έμπαινα στο πρόγραμμα. Φαντάστηκα πως θα με πέθαιναν στην πείνα, αντίθετα απόλαυσα μία υγιεινή διατροφή υψηλής γαστρονομίας που σε αποτοξινώνει και σε ενεργοποιεί.

Με τη βοήθεια εξαιρετικών ανθρώπων που κυριολεκτικά με αγκάλιασαν, μπήκα σε ένα σούπερ εντατικό πρόγραμμα για να προλάβω όσα περισσότερα μπορούσα μέσα σε πέντε ημέρες. Με την ειδική agenda application κατάφερα να συντονιστώ ώστε να μη χάσω κανένα ραντεβού.

Έκανα τα πάντα. Από θεϊκά υδρομασάζ μέχρι θεραπείες με όζον στο αίμα. Όχι δεν φοβάμαι τις βελόνες. Ούτε τον εξαιρετικό τους οδοντίατρο. Αφέθηκα στα χέρια τους με απόλυτη εμπιστοσύνη. Μπήκα σε κρυοθεραπεία στους -70 βαθμούς και χαμογελούσα στην κάμερα. Έκανα θεραπείες με βελόνες, με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, με ηλεκτρικές βεντούζες, με jets.. τόσα πολλά που θα έπρεπε να γράφω και να αναλύω ώρες! Κάθε φορά που έκανα μία θεραπεία μου φαινόταν καλύτερη από την άλλη. Μασάζ κάτω από το νερό, body wraps, κομπρέσες αποτοξίνωσης με ginger, υδροθεραπείες τα πάντα.

Μετά από ένα δίωρο μασάζ και απολύτως λαδωμένα μαλλιά πέτυχα το είδωλο μου από τη δεκαετία του 90 Patrick Bruel. Με μάσκα και λαδωμένο μαλλί δίστασα να του μιλήσω. Αλλά είχα επιχειρήματα αφού ήξερα απέξω όλη τη δισκογραφία και τις ταινίες ειδικά εκείνης της δεκαετίας. Τη σέλφι μας φυσικά την έκανα μετά από κομμωτήριο.

Εκτός από τον Patrick, γνώρισα και την υπέροχη Ρωσίδα παρουσιάστρια Elena Letuchaya-Anashenkova . Μαζί φτιάξαμε θεσπέσια πιάτα με κινόα, φύκια και ριζότο από κεχρί στο μάθημα μαγειρικής με superfoods, στο Chefs Studio, με superfoods. Τα έφαγα όλα και την επομένη σηκώθηκα χαράματα με λίγες τύψεις.

Έτσι μπήκα στις 7 το πρωί σε τάξη γυμναστικής, εγώ και ένα θηρίο Ρώσος με βάρη σε συνδυασμό με αεροβική. Δεν περιγράφω άλλο. Δεν μου έφτασε αυτό. Με τον ίδιο γυμναστή το Βοrja, κανονίσαμε να περπατήσουμε μέχρι το διάσημο Φάρο του Albir. Δεν μου φάνηκε τίποτα στη διαδρομή, παρόλο που έγραφε 2 ώρες.

Η διαδρομή προς το Φάρο ήταν κάτι σαν το yellow brick road. Τον έβλεπες να είναι κοντά αλλά δεν τον έφτανες ποτέ. Περπατούσαμε αρκετή ώρα σε αυτό το υπέροχο δρομάκι μέσα στη φύση και σκεφτόμουν πόσο μου θύμιζε την Ελλάδα αλλά με μία διαφορετική γλύκα. Με το που φτάσαμε ξεκίνησε να ψιχαλίζει. Έβγαλα την ηρωική φωτογραφία με τη θέα στο insta σημείο που έπρεπε. Ο γυρισμός, μου φάνηκε πιο σύντομος αλλά στο τέλος του τεράστιου αυτού πάρκου διαπραγματεύτηκα ταξί μέχρι το Sha.

Η συζήτηση με τους ταξιτζήδες είναι το καλύτερο μου. Μαθαίνεις τα πάντα. Σίγουρα δεν εισέπραξα καμία γκρίνια. Όλοι έδειχναν πως έκαναν υπομονή και πως περίμεναν με αισιοδοξία το καλοκαίρι.

Δεν πήγα στο Benidorm αφού ήταν όλα κλειστά. Θέλω να ξαναπάω να το δω με κόσμο σε όλο του το μεγαλείο, με τους άγγλους, τις μπύρες και τα trash μπαρ καραόκε όπως στην αγαπημένη μου ομόνυμη σειρά.  Το μοναδικό μέρος που είχε ζωντάνια ήταν το Sha. Πολλές γυναίκες μόνες είχαν αποδράσει σαν εμένα. Και τελικά είχαμε τόσα πολλά να μοιραστούμε.

Μία εβδομάδα βίωσα το wellbeing σε όλο του το μεγαλείο. Έμαθα το hara hachi bu, που είναι η φιλοσοφία του να τρως τα πάντα αλλά να αφήνεις το 20%. Tις ευεργετικές ιδιότητες του miso.  Εμπέδωσα πως τελικά ο στόχος μας πρέπει να είναι η βέλτιστη σωματική κατάσταση σε συνδυασμό με ψυχική και πνευματική ευεξία. Και πως τα ταξίδια είναι αξία ανεκτίμητη.

Ανανεώθηκα μέσα σε τόσο λίγες ημέρες τόσο πολύ που το εξαιρετικά πρωινό ξύπνημα για την επιστροφή δεν με πτόησε. Πριν την πτήση έκανα μία μικρή στάση στη Μαδρίτη για καφέ με το Σταύρο Γεωργακαράκο. Ένας νέος Έλληνας με όραμα που βρήκε την ευτυχία στην Ισπανία. Ο νέος bff μου με πήγε στο αγαπημένο Restaurante Quintin. Δεν έχω ξανααπολαύσει τόσο έναν capuccino. Μου φαινόταν απίστευτο που όλα στη Μαδρίτη λειτουργούσαν κανονικά. Περπατήσαμε λίγο και ξαναθυμήθηκα τις βιτρίνες και τα μαγαζιά. Αποτοξινωμένη από όλα, με κυρίευσε  ένα κύμα χαράς.

Έκανα δώρο στον εαυτό μου μία νέα φιλοσοφία ζωής.

ΥΓ: Φυσικά το ψυγείο μου είναι γεμάτο miso σούπες και η ψυχή μου γεμάτη αισιοδοξία.

Διαβάστε επίσης | Politicult: Διακτινισμός στο βασίλειο του Jonathan Bennet, στο Palm Springs