Με ενδιαφέρον διαβάζω τις λεπτομέρειες της παραίτησης του υπουργού υγείας της Μεγάλης Βρετανίας Mat Hancock. Ένα πολυσυζητημένο πρόσωπο που διαβάζαμε πως δεν διαχειρίστηκε ιδιαίτερα καλά το θέμα της πανδημίας, πιάστηκε από κρυφή κάμερα να φιλιέται παθιασμένα με την ερωμένη του. Ένα μεγάλο faux pas το φιλί αυτό και λόγω παράνομης σχέσης και λόγω κορονοϊού. Μεσογειακός αποσυντονισμός βλέπω να διακρίνει τους post Brexit Βρετανούς.
Η τεράστια ουρά που έπρεπε να περιμένω για να περάσω τα διαβατήρια, με παιδιά να κλαίνε και ταξιδιώτες από όλον τον κόσμο με στραβά μη-τοποθετημένες χώρες, να βήχουν ή να φτερνίζονται και μόνο δύο υπαλλήλους να δουλεύουν στα γκισέ ήταν πρωτοφανής. Τρεις ώρες με το ρολόι περιμέναμε σχεδόν στιβαγμένοι. Έβγαλα το iPad μου και όρθια, είδα το The Mauritanian- τουλάχιστον ο γοητευτικός Tahar Rahim περνούσε χειρότερα από μένα στις φυλακές του Guantanamo. Στο Λονδίνο είχε 40 βαθμούς. Έτσι ένιωθες τουλάχιστον. Όλοι με σορτς. Όλοι έξω. Το Soho έχει πεζοδρομηθεί και χιλιάδες κόσμος παρτάρει, πίνει μπίρες, ενώ τρανς σερβιτόρες σερβίρουν με πατίνια. Ο θρύλος του πανκ ροκ Philip Sallon, κολλητός του Boy George και παράγοντας του clubbing στα ένδοξα 80ς, ημίγυμνος χόρευε με ένα κασετόφωνο στο δρόμο και μιλούσε με τον κόσμο. Κάπου περίμενα να σηκωθεί κάποιος να φωνάξει “MYKONOS” σβουρίζοντας στον αέρα μια πετσέτα αλλά όχι, LONDON μένουμε.
Στο πολύ πριβέ εστιατόριο Oswalds, έφαγα με τον καλό μου φίλο Tim Jefferies που έχει την Hamiltons Gallery, την καλύτερη γκαλερί φωτογραφίας στο Λονδίνο. Αριστερά μας καθόταν ο πρώην πρωθυπουργός David Cameron και δεξιά μας ο γιος της πριγκίπισσας Margaret, David Linley. Κάτι από το The Crown το γεύμα δηλαδή. Μία όμορφη Ιταλίδα μας σέρβιρε πολλά θεσπέσια κρασιά. Ο Tim που έχει ζήσει μια μυθιστορηματική ζωή και είχε σχέσεις με όλα τα σουπερμοντελς μου μίλησε για κρίση και φόρους. Ποτέ δεν είχα συνηθίσει τους βρετανούς φίλους μου να μιλάνε για τέτοιου είδους προβλήματα.
