Όταν λέω ότι είμαι Υδροχόος, εμπνέω δέος. Κάτι καλό έχω κάνει. Σε συνδυασμό, δε, με τον ωροσκόπο (Λέοντα), είμαι κάτι σε αστρολογικό θαύμα της φύσεως, έστω της μεταφυσικής. Εννοείται δεν πιστεύω τίποτα, απλώς είναι ένας τρόπος κοινωνικοποίησης, μιλάω πέντε λεπτά για ζώδια για να σπάσει ο πάγος και μετά μπαίνω στα πιο σοβαρά ζητήματα: τον έρωτα, τον θάνατο, το νόημα της ζωής.
Διάβασα πρόσφατα ότι οι γυναίκες πιστεύουν σε υπερδιπλάσιο ποσοστό στα ζώδια σε σχέση με τους άνδρες. Προσπαθώ να καταλάβω από που απορρέει αυτή η στατιστική, που επιβεβαιώνει όλους τους σεξιστικούς μύθους μαζί: ότι οι γυναίκες δηλαδή είναι χαζοβιόλες, επιρρεπείς στις δεισιδαιμονίες και τα κατασκευασμένα παραμύθια. «Είναι καρκινάκι, γι’ αυτό ταιριάζουμε», υποτίθεται ότι λένε οι γυναίκες, με βάση μια διαδεδομένη μισογυνική εκδοχή. Οι ερμηνείες μου λοιπόν για το συγκεκριμένο σκορ (35% έναντι 18%, σύμφωνα με το Pew) είναι οι εξής:
1. Οι άνδρες ντρέπονται να παραδεχθούν ότι πιστεύουν στα ζώδια. Εμπειρικά μπορώ να βεβαιώσω ότι ξέρω πάρα πολλούς που διαβάζουν με πάθος το καθημερινό τους ζώδιο, αλλά πιθανότατα σε μια δημοσκόπηση θα απαντούσαν αρνητικά. Είναι λίγο σαν την Ακροδεξιά. Πολλοί την ψηφίζουν, λίγοι το αναγνωρίζουν. Ισως οι δημοσκόποι θα έπρεπε λοιπόν να το λαμβάνουν αυτό υπόψη τους και να προβαίνουν στην απαραίτητη διόρθωση.
2.Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν υπάρχει ανάδρομος Ερμής, υπογράφονται σημαντικά λιγότερα συμβόλαια. Δεν μπορεί αυτό να αφορά μόνο τις γυναίκες-συμβαλλόμενα μέρη. Ψάχνοντας βρήκα τη σχετική συμβουλή (αποφύγετε υπογραφή συμβολαίου) στο περιοδικό Cosmopolitan αλλά και σε μια αγροτική ιστοσελίδα, καθώς κι ένα site δικηγόρου, που παρέχει νομικές συμβουλές.
3.Οι γυναίκες δεν πιστεύουν πραγματικά στα ζώδια, διασκεδάζουν και κάνουν bonding μεταξύ τους ή φλερτάρουν εργαλειοποιώντας τον αστρολογικό χάρτη. Κρίνοντας από τον εαυτό μου, ενώ δεν πιστεύω στα ζώδια δεν έχω πρόβλημα να δαπανήσω πέντε-δέκα λεπτά από τη ζωή μου, μιλώντας γι’ αυτά. Δηλαδή αν κάποιος με ρωτήσει τι ζώδιο είμαι, θα απαντήσω, χωρίς ηθικό πανικό ούτε σοβαροφάνεια. Αντίθετα, νομίζω, αν ερωτηθεί ένας άντρας για το ζώδιό του κι απαντήσει άμεσα και φυσιολογικά, χωρίς να σουφρώσει περιφρονητικά τη μύτη του, είναι σαν να προδίδει το φύλο και τον ανδρισμό του. Η ενασχόληση με τα ζώδια θεωρείται γυναικουλίστικη.
4.Τα ζώδια αναλύονται και γράφονται έχοντας ως στόχο μάρκετινγκ τις γυναίκες. Τα κείμενα δηλαδή αναπαράγουν την αρχική παραδοχή ότι απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες. Συχνά, όταν τα διαβάζω, αναρωτιέμαι γιατί δεν εγκαταλείπουν οι συντάκτες τα προσχήματα ώστε να γράφουν μόνο στο θηλυκό γένος: «Σήμερα θα είσαι χαρούμενη γιατί θα γνωρίσεις έναν ψηλό μελαχροινό». Αν άλλαζαν οι όροι και τα ζώδια γράφονταν πιο gender neutral («μια ερωτική ύπαρξη θα πέσει θύμα της ακαταμάχητης γοητείας σου, λίγο αφότου πάρεις προαγωγή και αύξηση μισθού»), πιστεύω ότι θα έκλεινε η ψαλίδα στις στατιστικές.
5.Οι γυναίκες συχνά έχουν ανάγκη από ενδυνάμωση και ενθάρρυνση, μια ανάγκη που σπάνια ικανοποιείται στους κόλπους της πατριαρχικής κοινωνίας. Μέτριοι άνδρες προχωρούν τη σκάλα της επαγγελματικής (και μισθολογικής) ιεραρχίας, ενώ ικανότερες γυναίκες μένουν πίσω. Καμία φορά αυτήν την ανάγκη για επιβράβευση την επιτελούν τα ζώδια. Το μπράβο που δεν σου λέει το αφεντικό, στο δίνει το «Αστρα κι όραμα».
