Οι καμπάνες χτυπούν αναστάσιμα αλλά έξι έφηβοι καθισμένοι γύρω από ένα τραπέζι κοιτούν μουτρωμένοι τα έξι smartphones τους, που σχηματίζουν ένα πυργάκι μπροστά τους. Έχουν βάλει μια δύσκολη πρόκληση στους εαυτούς τους (challenge το λένε μεταξύ τους): όποιος ακουμπήσει πρώτος το κινητό, χάνει. Όποιος λυγίσει και το πιάσει, είναι ο ηττημένος. Όποιος καταφέρει να το ξεχάσει είναι ο γενναίος της παρέας, ο ήρωας της ζωής offline, εκείνος που επέζησε της ψηφιακής σιωπής.
Η κόρη μου φέτος «νήστεψε» screen time, γιατί αυτό είναι κάτι που θα της λείψει αληθινά για 40 μέρες, όχι το κρέας ή το αλκοόλ ή άλλες ηδονές, αλλά ο χρόνος παραμονής στην οθόνη. Ο δικός μου χρόνος παραμονής στην οθόνη αυξάνεται διαρκώς. Κάθε βδομάδα παίρνω ένα απογοητευμένο μήνυμα από το κινητό μου, «πάλι ανέβηκε 17% το screen time σου», λέει το ίδιο το κινητό μου, σε ένα εξοργιστικό inception. Το smar
Το κινητό μου ξέρει περισσότερα πράγματα από μένα για μένα. Ολους τους κωδικούς που εγώ έχω ξεχάσει, την τραπεζική μου πίστη, τα μελλοντικά καθήκοντα μου, πότε έχω βάλει τα ραντεβού μου, πού βρισκόμουν την 22η Αυγούστου 2014 και μου το υπενθυμίζει με τη σχετική φωτογραφία, που πάω κάθε μέρα στις 14:00 η ώρα («20 λεπτά μέχρι τη δουλειά σου σήμερα»), τι έφαγα προχθές («θες να ξαναπαραγγείλεις σαλάτα με αχλάδι και καρύδια;»), την απόλυτη γεωγραφία του προσώπου μου πλέον ακόμη και με μάσκα (το καινούριο ΙΟS γαρ), ότι έχω αϋπνίες το βράδυ («Μήπως θες να δοκιμάσεις την εφαρμογή που σε νανουρίζει με ήχους θάλασσας;»), ότι συνάδελφοί μου συζητούν για το μέλλον της δημοσιογραφίας στο Clubhouse και πως τώρα τελευταία ψάχνω μαγιό, διακοπές στη Σύμη και βιογραφίες Αμερικανών συγγραφέων.
Ένας σύντροφός μου μού έκανε σκηνές για τη σχέση μου με το τηλέφωνο. «Σταμάτα πια να κοιμάσαι αγκαλιά μαζί του! Είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν ξυπνάς και το τελευταίο πριν πέσεις για ύπνο», έλεγε. Κι εγώ το παθαίνω τώρα τελευταία. Όταν βλέπω άντρες που με ενδιαφέρουν να χαμογελούν στην οθόνη, νιώθω εξαπατημένη. (Δεν έχω σκεφτεί την πιθανότητα να είναι απλώς νάρκισσοι και να βγάζουν σέλφι).
Mια φορά έμεινα σε μια ερημική παραλία, χωρίς σήμα, ούτε μπαταρία. Ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο το κινητό μου ήταν νεκρό. Οι συγγενείς και φίλοι πίστεψαν για λίγο ότι πέθανα. Όταν το ξαναφόρτισα όμως, αναστήθηκα.
Διαβάστε επίσης | The X-File: Ο Φίλιπ
