catwalking-ένα-radio-show-για-την-ιστορία-της-μόδας-μέσα-162439
©Adonis

Από τη στιγμή που η Nassia Matsa, η Ελληνίδα που ξεχωρίζει διεθνώς στον χώρο του modeling και της δημοσιογραφίας μόδας, ανακοίνωσε τη νέα της εκπομπή Catwalking στο NTS radio μέχρι τη στιγμή που της έστειλα μήνυμα να μιλήσουμε για αυτό το νέο project της μεσολάβησαν μερικά μονάχα λεπτά. Μπορεί να τη γνωρίζω, προς το παρόν, μόνο μέσα από τα social media, αλλά το πάντα ανήσυχο πνεύμα της και η αντίληψή της για τη μόδα, την οποία δεν προσεγγίζει ποτέ μονοδιάστατα, τροφοδοτούν συνεχώς το ενδιαφέρον μου για κάθε νέο της βήμα, είτε πάνω στην πασαρέλα είτε εκτός.

Το νέο της εγχείρημα, η ραδιοφωνική εκπομπή της Catwalking στο NTS Radio αφιερωμένη στη μουσική που ντύνει τα fashion shows, ξεκίνησε στις 7 Φεβρουαρίου και είναι διαθέσιμη να την ακούσετε στην ιστοσελίδα του σταθμού. Ένα πρωινό λίγο πριν την πρεμιέρα της, με τη Nassia στο χιονισμένο Λονδίνο και εμένα στην ηλιόλουστη Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η πρώτη μας τηλεφωνική συνομιλία για να συζητήσουμε για όλα τα παραπάνω!

-Πώς είναι το χιονισμένο Λονδίνο; Σε εμάς εδώ στην Αθήνα φαίνεται πολύ όμορφο ντυμένο στα λευκά, βλέποντας τα stories και τα posts σας στο Instagram.

Χιόνισε μόνο μια μέρα και ήταν όντως πολύ όμορφα, αλλά τώρα κλασικά αυτό το χιόνι έχει γίνει πάγος και λάσπη (γέλια). Εκεί στην Αθήνα πώς είναι τα πράγματα, πέρα από τον καιρό; Έχω την αίσθηση ότι η Αθήνα έχει μία περίεργη ενέργεια, εκείνη που θα την κάνει προορισμό για όλους τους creatives διεθνώς. Η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο έχουν διώξει τα παιδιά τους, ο Boris πίεσε να φύγουν οι creatives από το Λονδίνο και δεν ξέρω πώς θα πάει αυτό με το Brexit. Το Λονδίνο είχε πάντα ωραία ενέργεια, γιατί όποιος ερχόταν εδώ, το έκανε για να δουλέψει πολύ και να κάνει κάτι δημιουργικό, οπότε πάντα γνώριζες κόσμο που ασχολούταν με κάτι ενδιαφέρον και τρελό. Μετά το Brexit έχω βρεθεί να συζητάω με φίλους πού θα πάμε, ποιο θα είναι το επόμενο μέρος που μπορούμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο; Και έχουμε πει ότι η Αθήνα θα μπορούσε να είναι αυτό το νέο μέρος.

-Ναι, η Αθήνα έχει αρχίσει να βράζει δημιουργικά, νέοι άνθρωποι που αγαπούν την πόλη τολμούν, προσπαθούν και δραστηριοποιούνται, ενώ έχει έρθει πολύς κόσμος από άλλες χώρες που φέρνει και τη δική του οπτική και γίνεται ένα πολύ ενδιαφέρον melting pot σιγά σιγά. Μπορεί το Λονδίνο με το Brexit να μας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μεν, αλλά έχω την εντύπωση πως και πάλι εκεί έχουμε στραμμένα τα μάτια μας για να δούμε τι θα γίνει, ποια θα είναι η νέα κατεύθυνση των πραγμάτων. Ήταν ανέκαθεν το σημείο αναφοράς μας ως δημιουργική μητρόπολη, ειδικά στον χώρο της μόδας, και τώρα νιώθω λίγο σαν να χάσαμε τη μαμά μας και περιμένουμε στο ίδιο σημείο μήπως ξαναεμφανιστεί. Και μιας και μιλάμε για Λονδίνο, το NTS radio είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο πολιτιστικά με αυτή την πόλη. Πες μου λίγο για την εκπομπή σου Catwalking σε αυτόν τον σταθμό!

Ήθελα πολύ καιρό να κάνω κάτι στο NTS, είναι ένας σταθμός που ξεκίνησε το 2011 στο Dalston και θεωρείται πολιτιστική κληρονομιά πλέον. Όταν υπήρχε ακόμα το διάσημο στούντιο του σταθμού με το παραθυράκι που άνοιγε στον δρόμο και είχε όλα αυτά τα αυτοκόλλητα γύρω γύρω – ένα έμβλημα μιας ολόκληρης εποχής και περιοχής – πήγαινα κάθε φορά μαζί με την κολλητή μου όταν είχε ραδιοφωνικό show εκεί. O Femi Adeyemi, ο ιδρυτής του NTS, ήταν αυτός που ουσιαστικά είχε την ιδέα και για το boiler room, είναι πολύ μεγάλη μορφή για το Λονδίνο. Από τη μία, λοιπόν, ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους, από την άλλη δεν είμαι DJ και δεν ήθελα να πατήσω σε νερά που δεν είναι δικά μου. Έπρεπε να βρω κάτι που να είναι κοντά σε εμένα, οπότε το προσέγγισα δημοσιογραφικά. H ιδέα της εκπομπής Catwalking ξεκίνησε με αφορμή ένα άρθρο που είχα γράψει για τη Vogue σχετικά με τα καλύτερα fashion shows και πώς να τα δεις online.

Στην έρευνά μου, παρατήρησα ότι ήταν πολύ δύσκολο να βρεις στο YouTube το βίντεο που θα συνδυάζει το σωστό visual με την original μουσική του show, καθώς συνήθως μετέπειτα βάζουν άσχετα μουσικά κομμάτια ως επένδυση που χαλάνε πάρα πολύ την αρχική εμπειρία. Σκεφτόμουν, επίσης, ότι πάντα ασχολούμαστε με το οπτικό κομμάτι στις πασαρέλες και τις εβδομάδες μόδας, αλλά ποτέ δε μιλάμε για τη μουσική, παρόλο που τα shows είναι οπτικοακουστικά events. Οπότε, η έμπνευσή μου για την εκπομπή ήταν ένα μίνι μάθημα ιστορίας της μόδας μέσω της μουσικής για την πασαρέλα. Είχε μεγάλη επίδραση στο ζήτημα και η γνωριμία μου με τον Βenji Β, τον μουσικό διευθυντή για το Menswear τμήμα του οίκου Louis Vuitton – μέχρι τότε δεν ήξερα καν ότι υπήρχε τέτοια θέση, αλλά συζητώντας μαζί του κατάλαβα πόση δουλειά που δε γίνεται αντιληπτή χρειάζεται και για αυτό το κομμάτι παραγωγής ενός show. Για παράδειγμα, για κάθε look σε ένα show αντιστοιχούν 9 δευτερόλεπτα μουσικής. Αν την τελευταία στιγμή, ο καλλιτεχνικός διευθυντής αποφασίσει να αφαιρέσει ένα look από την πασαρέλα, πρέπει να αλλάξει εκ νέου και η μουσική!

-Ναι, ο SebastiAn, ο μουσικός παραγωγός υπεύθυνος για τα soundtracks στα show του οίκου Saint Laurent με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Anthony Vaccarello, μου έχει πει σε συζήτησή μας ότι έχει τύχει να κάνει το τελικό editing του soundtrack μέσα στο αυτοκίνητό του, δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει το show, ακριβώς επειδή ο Vaccarello αποφάσισε να αλλάξει τα τελικά looks της συλλογής στην πασαρέλα.

Αγχώνομαι και μόνο που το ακούω, αλλά είναι τόσο ωραία όλα αυτά!

-Η εκπομπή Catwalking, λοιπόν, κάνει πρεμιέρα live στις 7 Φεβρουαρίου τα μεσάνυχτα, ώρα Λονδίνου, αλλά το show θα είναι διαθέσιμο και αργότερα στη σελίδα του NTS. Πες μας τι θα περιλαμβάνει η εκπομπή.

Η πρώτη εκπομπή θα είναι με μουσική από τα 30 χρόνια των fashion shows, ενώ μετά θέλουμε οι εκπομπές να είναι κάθε 6 μήνες, οπότε και θα λειτουργούν σαν review της κάθε συλλογής από μουσικής πλευράς. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η αναδρομή στο παρελθόν, γιατί βλέπεις και πώς η μόδα πατάει λίγο πάνω στην πολιτική, στις κοινωνικές εξελίξεις και στην ιστορία. Στην πρώτη εκπομπή, λοιπόν, ξεκινάμε με show Gianni Versace AW ‘91 και Thierry Mugler και Chanel ίδια περίοδο στα 90s, όπου επικρατεί η house μουσική, όλα είναι έντονα, όλα είναι τέλεια στη ζωή (γέλια)! Μετά πάμε στα τέλη δεκαετίας ‘90 που το πιο σοκαριστικό ήταν να μην είσαι έξτρα και να μην υπάρχει γκλάμουρ, οπότε έχουμε Yohji Yamamoto και Hussein Chalayan.

Έπειτα παρατηρείς ότι υπάρχει ένα κενό, σε ένα βαθμό και λίγο λόγω 9/11, οπότε για μια περίοδο η μόδα δεν έχει πολύ ενδιαφέρον, μέχρι που σκάει ο John Galliano με Dior και παθαίνεις σοκ, δεν το έχεις ξαναδεί αυτό το πράγμα. Οπότε, ξεκινάμε με house μουσική, μετά έχουμε κλασική μουσική, και αργότερα στα shows Martin Margiela και Alexander McQueen έχουμε πάλι κλασική. Έβαλα επίτηδες το τελευταίο του McQueen, το Plato’s Atlantis το 2010, γιατί κλείνει η δεκαετία με το πρώτο show που βάζει μέσα την τεχνολογία, δίνοντας μήνυμα ότι δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, αλλά χρειάζεται να την αξιοποιήσουμε για να επιβιώσουμε.

Μέχρι το 2015-16 δεν είχε ξεχωρίσει κάποιο στυλ ή trend και τότε ξαφνικά εμφανίστηκε το mediterranean chic του Jacquemus από τη μία μεριά, που ήταν πιο αιθέριο, πιο θηλυκό, ενώ παράλληλα κυριαρχεί και το πιο edgy look με Gucci, Vetements και Balenciaga. Ήθελα να συμπεριλάβω στην εκπομπή και menswear συλλογή, ένα concept που ανέβηκε τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του Kim Jones στον οίκο Dior και του Virgil Abloh στον Louis Vuitton, και η εκπομπή κλείνει με τελευταίο Balenciaga virtual show που είχε τη μορφή video game. Είμαστε μέσα σε μία πανδημία και η έννοια του fashion show αλλάζει πια τελείως, μιλάμε για βιντεοπαιχνίδια και βίντεο κλιπ. Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε από πού ξεκίνησε η ιδέα του fashion show, από τότε που όλα ήταν ένα spectacle και το show του Mugler το έκλεινε ο James Brown τραγουδώντας το Sex Machine, φτάνοντας στο τώρα που έχει γίνει ένα βιντεοπαιχνίδι.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη NTS Radio (@nts_radio)

-Νιώθω βέβαια πως, ενώ όντως οπτικά έχουμε απομακρυνθεί πολύ από εκεί που ξεκίνησαν όλα στις πασαρέλες, μουσικά υπάρχει μία επιστροφή στη house μουσική. Πρόσφατα, ο Kim Jones επέλεξε την Honey Dijon, μία DJ και παραγωγό στενά συνδεδεμένη με την ιστορία της house σκηνής, για να επιμελείται τη μουσική στα shows του για τις menswear συλλογές Dior. Πιστεύεις πως όταν ξεπεράσουμε τους κινδύνους της πανδημίας, θα έρθει το Τρίτο Καλοκαίρι της Αγάπης, συνοδευόμενο από την ευφορία της house μουσικής, άμεσα συνδεδεμένης με εκείνες τις εποχές στα 90ς που είχαμε την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος μας ανήκει; (το Πρώτο Καλοκαίρι της Αγάπης ήταν το 1967 με τα Παιδιά των Λουλουδιών, το Δεύτερο ήταν το 1988-89 με τα rave parties)

Το νιώθω κι εγώ ότι θα έρθει. Νομίζω, όταν βγούμε από αυτή την ιστορία με το καλό, εκεί γύρω στο 2022 όπως υπολογίζεται, θα έρθει πολύ έντονο το Roaring 20s, θα έρθουν τα party dresses, θα ντυνόμαστε για να πάμε για φαγητό ή σινεμά, αυτό ας πούμε που μας έλεγαν οι μητέρες μας ότι έβαζαν τα καλά τους για να βγουν για ποτό και εμείς ήμασταν “σιγά που θα ντυθώ έξτρα για να πάω για ποτό”! Όταν θα ξαναρχίσουμε να βγαίνουμε, όμως, θα είναι κάπως σαν κοσμοϊστορικό γεγονός μία έξοδος για ποτό, οπότε πιστεύω θα ζήσουμε το πάρτι και το γκλάμουρ. Το χρειαζόμαστε, έτσι δεν είναι; Επίσης, η old school house μουσική έχει κι αυτό το feel good, γιατί όταν το ζήσαμε αρχικά ήταν και μια εποχή που ήμασταν καλά. Υπάρχει γενικά μια θέληση για επιστροφή στα 90ς, το βλέπω για παράδειγμα και από το καφέ που έχει έρθει πάλι πολύ στη μόδα, όπως ήταν τη δεκαετία ‘90.

Πάντα το θεωρούσαν λίγο ποταπό σαν χρώμα, και στην Αναγέννηση και αργότερα επειδή το φορούσε η εργατιά, αλλά τα 90ς το έφεραν στη μόδα και τώρα βλέπω να το φοράει πάλι η Gen Z. Ελπίζω να έρθει πάλι η house και η διασκέδαση και η διάθεση για πάρτυ, αλλά όχι με τον επιφανειακό τρόπο που χαρακτήριζε τα 90ς. Εύχομαι να κινηθούμε προς τα εκεί με λίγη εσωτερικότητα και λίγο πιο στοχευμένα, να επενδύσουμε σε ένα sustainable party dress για παράδειγμα, σε έναν νέο σχεδιαστή που δημιουργεί συνετά και ποιοτικά, σε vintage κομμάτια, γενικά σε ενδύματα που θα αντέξουν στο τεστ του χρόνου. Εσύ τι πιστεύεις;

-Υπάρχει σίγουρα μία μεγάλη άνοδος στο vintage ρούχο, κάτι που φαίνεται τόσο από τις πολύ προσεγμένες μπουτίκ που κάνουν την εμφάνισή τους, είτε διαδικτυακά είτε ως φυσικά καταστήματα, με εξαιρετικά προσεγμένο, curated περιεχόμενο, όσο και από τους μεγάλους οίκους και τα luxury brands που δίνουν έμφαση σε αυτό. Υπάρχει για παράδειγμα η limited σειρά Upcycled by MiuMiu με 80 κομμάτια που δημιουργήθηκαν από ρούχα αρχείου, ενώ πρόσφατα το brand The Row ξεκίνησε να διαθέτει προς πώληση online συλλεκτικά κομμάτια άλλων σχεδιαστών που έχει στο αρχείο του, ανάμεσά τους σπάνιοι θησαυροί από John Galliano, Issey Miyake, Pierre Cardin και Martin Margiela. Μακάρι να γίνει μια στροφή προς μία πιο συνειδητή κατανάλωση και να να προτιμούμε και νέους σχεδιαστές που έχουν κάτι να προσφέρουν και το όραμά τους θα κρατήσει για παραπάνω από μία σεζόν.

Ναι, εξάλλου δε θεωρώ ότι χρειαζόμαστε και τόσα πολλά ρούχα πια. Μπορεί κάθε αγορά μας να είναι μια προσεγμένη επένδυση και αυτό να είναι αρκετό για να έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε για πολύ καιρό.

Catwalking: Ένα radio show για την ιστορία της μόδας μέσα από τη μουσική-1
©Adonis

-Για να επιστρέψουμε και στη μουσική, υπάρχουν δύο, κυρίως, σχολές για τα soundtrack των fashion shows: η δημιουργία ενός mix με προϋπάρχοντα κομμάτια από διάφορους καλλιτέχνες, όπως κάνει ο sound designer Michel Gaubert για τον οίκο Chanel μεταξύ άλλων, και η δημιουργία πρωτότυπης μουσικής που έχει παραχθεί αποκλειστικά για τις ανάγκες μιας συλλογής. Ποια από τις δύο προσεγγίσεις σου φαίνεται πιο αρμόζουσα για ένα σύγχρονο fashion show;

Μου φαίνεται πιο σωστό να δημιουργείται η μουσική εξαρχής. Φυσικά και μπορείς να εμπνευστείς από προϋπάρχοντα πράγματα, αλλά όταν κάποιος σου δίνει τον χώρο και τον χρόνο, ίσως ως δημιουργός είναι ευθύνη σου να του προσφέρεις κάτι που δεν έχει ξανακούσει. Θυμάμαι μας έλεγε ένας καθηγητής μου ότι όταν χρησιμοποιείς μία πλατφόρμα για να εκφραστείς, είναι και λίγο ευθύνη σου να δώσεις κάτι πίσω. Σίγουρα παίζει ρόλο και το budget βέβαια, ένα remix ή η επιλογή κομματιών έχει μάλλον σημαντική χρηματική διαφορά από ένα πρωτότυπο soundtrack. Εσύ τι πιστεύεις;

-Νομίζω ότι αρκετοί νέοι σχεδιαστές τολμούν περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση του πρωτότυπου μουσικού στοιχείου ή επιλέγουν να συνεργαστούν με νέους μουσικούς και να υπάρχει μία αμοιβαία ανταλλαγή και προβολή του έργου τους. Για παράδειγμα, το υπέροχο νέο βρετανικό menswear brand Tokyo James συνεργάστηκε με τον ανερχόμενο Βρετανό ράπερ Pa Salieu για μια Live performance και το συγκλονιστικό αποτέλεσμα είναι ένας κοινός δημιουργικός θρίαμβος που δείχνει προς το μέλλον.

Ναι, τελικά το παίρνω πίσω αυτό που είπα πριν, δε χρειάζεται μεγάλο budget. Χρειάζεται απλά να πεις “θα βρω αντίστοιχα μυαλά με εμένα”. Και στην Ελλάδα υπάρχουν τόσοι νέοι καλλιτέχνες που δημιουργούν μουσική, δεν είναι μόνο η Λένα Πλάτωνος – προφανώς και είναι φανταστικό που χρησιμοποιήθηκε η μουσική της σε τόσο μεγάλα fashion shows πρόσφατα, αλλά έχουμε και άλλους, πλέον, που αξίζει να ακουστούν. Ειδικά τώρα με τα digital shows, το θετικό είναι ότι το ίδιο το show προβάλλεται μέσα από τα social και μπορείς να ανατρέξεις σε αυτά για να το ξαναδείς/ακούσεις ανά πάσα στιγμή. Η εμπειρία μένει και επαναλαμβάνεται και πιστεύω πως ο κόσμος αρχίζει και δίνει σημασία και στη μουσική, γιατί κι αυτή καταγράφεται πλέον. Γι’ αυτό, λοιπόν, κι εγώ σκέφτηκα την εκπομπή Catwalking. Θα έχουμε δει τα visuals, θα έχουμε διαβάσει και ακούσει γνώμες για τα ρούχα, οπότε εγώ θα δίνω τον λόγο στη μουσική.

Catwalking: Ένα radio show για την ιστορία της μόδας μέσα από τη μουσική-2
©Adonis

-Είναι πολύ ενδιαφέρον που και η ίδια σου η επαγγελματική πορεία δείχνει έμπρακτα ότι η μόδα είναι ένα διαστελλόμενο σύμπαν. Πες μας, για το κλείσιμο, τη διαδρομή σου μέχρι να φτάσεις εδώ.

Ήρθα Λονδίνο για σπουδές, έχω κάνει προπτυχιακό στη δημοσιογραφία και δύο μεταπτυχιακά στο London School of Economics και University of the Arts. Στην αρχή δούλεψα στο Wired, αλλά ήμουν στο business κομμάτι που δε μου άρεσε και πολύ. Το modeling ήρθε αργά στη ζωή μου, στα 27, όταν με προσέγγισε ένας casting director μέσω Facebook. H πρώτη μου φωτογραφία ήταν με Mel Bles και Vanessa Reid στο styling για το ανεξάρτητο περιοδικό Νoon, η δεύτερη φωτογράφιση για το Re-Edition και η τρίτη για μία καμπάνια Louboutin. Ήθελα να κάνω και την αλλαγή από το εμπορικό κομμάτι των media στο editorial και τα κατάφερα, το ‘17 πήγε πολύ καλά, απλά δούλευα συνεχώς και κοιμόμουν μόνο 4 ώρες τη μέρα, με έβλεπαν οι συγκάτοικοί μου 3 το πρωί να γράφω και τρόμαζαν (γέλια). Κατάφερα και κράτησα και το modeling με δυνατές δουλειές και τη δημοσιογραφία σε μεγάλα μέσα, το NTS ικανοποιεί και άλλες ανάγκες μου, ενώ ασχολούμαι και με πολλά projects παράλληλα που θα έρθουν στο μέλλον. Ήμουν πάντα με κάποιο τρόπο σε τροχιά γύρω από τη μόδα και η μόδα δεν είναι μόνο ρούχα, είναι και μουσική, είναι οι τάσεις, είναι ο κόσμος.

Διαβάστε επίσης | Bridgerton: Οι 3 νέοι σχεδιαστές που δημιούργησαν φορέματα για τις πρωταγωνίστριες

MHT