Kλείνουμε αυτές τις μέρες έναν χρόνο από την ημέρα που μπήκαμε στην πρώτη καραντίνα και δύο από το μεγάλο πάρτι που κάναμε για να γιορτάσουμε την έκδοση της Vogue στην Ελλάδα από τον όμιλο της Καθημερινής. Κοιτάζω τις φωτογραφίες από εκείνο το βράδυ και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται: τόσοι άνθρωποι σε έναν κλειστό χώρο, καμία απόσταση μεταξύ τους, πολλές αγκαλιές, χαρούμενα πρόσωπα, χαμογελαστά και όχι κρυμμένα πίσω από μάσκες. Μου φαίνεται σαν μια άλλη ζωή.
Έναν χρόνο μετά, αντί να γιορτάσουμε με ένα αντίστοιχο πάρτι, κλειστήκαμε φοβισμένοι στα σπίτια μας και η ευχή όλων ήταν μία: να τελειώσει γρήγορα ο εφιάλτης, να βγούμε υγιείς από αυτή την περιπέτεια και να ανανεώσουμε γρήγορα το ραντεβού μας. Εν τω μεταξύ, κλείναμε ακόμα ένα τεύχος μέσω μιας πρωτόγνωρης διαδικασίας, με τα zoom calls, τα ηχητικά μηνύματα και τα ατέλειωτα chats να διαδέχονται το ένα το άλλο. Δοκιμαστήκαμε σε μια δύσκολη συνθήκη και τα βγάλαμε πέρα, γιατί λειτούργησε η δύναμη της ομάδας. Αυτής της ομάδας που μου λείπει πάρα πολύ έναν χρόνο τώρα, που τα γραφεία μας παραμένουν σχεδόν άδεια.
Μου λείπουν οι ατέλειωτες κουβέντες με την Έλις, την Ελίνα, τον Βλάση, την Κέλλυ, τη Νάγια, τη Βασιλική, την Αργυρώ, την Έλενα και τη Σοφία, ο αναβρασμός στην αίθουσα σύνταξης, με την αγαπημένη μας Άννα να μας ζητάει να ησυχάσουμε κάποια στιγμή ώστε να μπορεί να επιμεληθεί τα κείμενά μας, οι πάντα εύστοχες παρατηρήσεις της Δήμητρας και της Αλεξάνδρας, των κοριτσιών της διόρθωσης.
Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που η Vogue Greece είναι αποτέλεσμα ανθρώπων οι οποίοι αγαπούν όσο τίποτα τη δουλειά τους, παθιάζονται με ό,τι κάνουν και απέδειξαν αυτή την τελευταία χρονιά ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, δημιουργώντας τεύχη που αγκαλιάστηκαν τόσο θερμά από τους αναγνώστες μας.
Αυτό το editorial είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς, ως ένα τεράστιο ευχαριστώ, και κυρίως στο creative team μας, τον Νικόλα, τον Διονύση, την Ιωάννα, τον Γιώργο, τη Χρύσα, τη Θάλεια και τον Βύρωνα, που χρειάστηκε πολλές φορές να βγουν εκεί έξω και, κόντρα στις αντιξοότητες και τις καθυστερήσεις, να δημιουργήσουν με σκληρή δουλειά υπέροχα editorials, γεμάτα εικόνες που μας ταξίδεψαν σε φωτεινούς κόσμους αυτούς τους σκοτεινούς μήνες. Και, βεβαίως, ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο και την Αλεξία, για τη συνεχή ενθάρρυνση και τη στήριξή τους κάθε στιγμή.