Η άνοδος του Virgil Abloh ήταν τεράστια από την πρώτη του εμφάνιση το 2009, μέχρι την κατάκτηση της κορυφής της παγκόσμιας βιομηχανίας του luxury fashion. Ο θάνατός του στα 41 του χρόνια αποτελεί αναμφισβήτητα μια καθοριστική στιγμή για τη μόδα και την ιστορία των 2010s. Τόσο ως Αφροαμερικανός, όσο και ως creative, μέσα από τη δουλειά του ξεχώρισε όταν από το rag-tag ύφος του streetwear, έσπασε τους κανόνες και έχτισε τη δική του βιομηχανία.
Η επιρροή του Abloh, ωστόσο, ξεπερνά τα όρια της μόδας. Μόλις πριν από έξι μήνες σε μια συνέντευξη του είπε: «Λειτουργώ με τους δικούς μου κανόνες, με τη δική μου λογική και δεν φοβάμαι». Μέχρι το 2021, αυτή η λογική τον οδήγησε σε μια άνοδο άνευ προηγουμένου, σε έναν κόσμο με πολλές συμβάσεις, και τον βοήθησε να δει το fashion design σαν υποπροϊόν ενός σπουδαίου τέλους. Και αυτό ήταν, όπως το περιέγραψε, «δημιουργώντας μια παγκόσμια κοινότητα ανεξάρτητα από τον ελιτισμό ή το είδος της εδαφικότητας που μπορεί να υπάρχει σε μια υποκουλτούρα».
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκαναν τον Abloh να ξεχωρίζει, ήταν οι ευκαιρίες που έδινε σε πράγματα που οι περισσότεροι στο luxury αρνούνταν. Το 2017, για παράδειγμα, δημιούργησε μια στολή για τους Melting Passes, μια ομάδα ποδοσφαιριστών που μετανάστευσαν στο Παρίσι, των οποίων η έλλειψη τόπου κατοικίας σήμαινε αποκλεισμό από τον διαγωνισμό, ενώ αργότερα τους είχε καλεσμένους σε ένα Off-White show. Υπήρχαν 3.000 μαθητές στο πρώτο του show για τον Louis Vuitton, στο Tuileries το 2018. Δούλεψε για να στηρίζει τους skateboarders και τους surfers στη Γκάνα, τη χώρα γέννησης των γονιών του, και παρείχε χρήματα για να φτιάξει εγκαταστάσεις με δραστηριότητες στο Σικάγο, την πόλη που αποκαλούσε σπίτι.
Τον Αύγουστο του 2020 εγκαινίασε το Post–Modern Scholarship Fund σαν μια προοδευτική απάντηση στο Black Lives Matter, και έκτοτε εργάστηκε για να συγκεντρώσει χρήματα και να στηρίξει επιχειρήσεις που ανήκουν στο black community. Ήταν επίσης πολύ γενναιόδωρος στον επαγγελματικό τομέα, αφού υπήρξε μέντορας σε νεότερους black designers , συμπεριλαμβανομένου και του Βρετανού Samuel Ross, και είχε προσλάβει πολλούς από αυτούς στο design–team του Off–White, ενώ ένας από αυτούς έγραψε: “Χρωστάω τόσα πολλά στον Virgil”.
