Στο Μέγαρο Ψύχα, αρχιτεκτονικό έργο του Ernst Ziller, που στεγάζει την ιταλική πρεσβεία στην Αθήνα, η Ευαγγελία Σμυρνιωτάκη βρίσκεται στο στοιχείο της. Απόλυτα εξοικειωμένη με τον φακό, προσεγγίζει τη φωτογράφιση με τη γνωστή θηλυκή, κομψή και αφαιρετική αισθητική της. Και, βέβαια, εκείνο το twist που πάντα προσθέτει στην εικόνα της ιδιαίτερο edge. Γνωστή ως Style Heroine -το «handle» της στο Instagram-, είναι σίγουρα μια σύγχρονη ηρωίδα του στιλ. Είναι επίσης μια παγκοσμίως επιδραστική Ελληνίδα, η οποία, ύστερα από μια εξαιρετική πορεία στο ψηφιακό περιβάλλον της μόδας, άνοιξε πρόσφατα ένα νέο δημιουργικό κεφάλαιο στη ζωή της. Η ανακοίνωση ήρθε στα μέσα Ιανουαρίου: η Σμυρνιωτάκη είναι πλέον η artistic director του οίκου Sergio Rossi, του ομίλου Lanvin. Πρόκειται για μια νέα θέση στον ιταλικό οίκο υποδημάτων, που για εκείνη έρχεται ως επιβράβευση και απόδειξη ότι, σε ένα τόσο νεφελώδες τοπίο όπως των απανταχού influencers, ένα πραγματικό προσωπικό όραμα μπορεί να κάνει τη διαφορά.
«Η δουλειά μου είναι να κατευθύνω τον οίκο σε ό,τι αφορά την εικόνα του, την παραγωγή και το ντιζάιν. Ασχολούμαι με θέματα επικοινωνίας και διαφήμισης και δουλεύω με τους σχεδιαστές», μου εξηγεί, καθώς μιλάμε για τη νέα της επαγγελματική πρόκληση. Για όσους γνωρίζουν τον χώρο, ο νέος αυτός ρόλος της Σμυρνιωτάκη ενδέχεται να μην αποτελεί τεράστια έκπληξη. Κι αυτό γιατί από τότε που έκανε την είσοδό της στο διαδικτυακό παιχνίδι επέβαλε στον εαυτό της αυστηρούς κανόνες, χτίζοντας ένα πολύ δικό της concept. Ξεκινώντας με ένα αγγλόφωνο blog το 2011, η Style Heroine πέρασε αργότερα στο Instagram, μέσα από το οποίο επικοινωνεί σήμερα με πάνω από 400.000 ακόλουθους. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε και με διάφορα brands σε επίπεδο art direction. «Θα σου πω κάτι που αναφέρω για πρώτη φορά δημοσίως», μου λέει. «Ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σ’ εμένα και στην αισθητική μου, στο τι μπορώ να δώσω σε κάποιο brand, ήταν ο Virgil Abloh. Το 2016 μου είχε προτείνει να κάνω consulting στην Off–White. Τότε, όμως, δεν ένιωθα έτοιμη για κάτι τέτοιο, δεν αισθανόμουν ότι μπορούσα να το φέρω εις πέρας 100%. Με τον Sergio Rossi ήμασταν σε επικοινωνία από πέρυσι. Ο Virgil θα ήταν περήφανος γι’ αυτή την εξέλιξη. Δυστυχώς, δεν προλάβαμε να συνεργαστούμε».
Made in Italy παράδοση Heritage οίκος με ιστορία, ο Sergio Rossi ξεκίνησε το 1951. Στις εγκαταστάσεις του στο San Mauro Pascoli, στην περιοχή Emilia-Romagna, η Σμυρνιωτάκη έχει ήδη εντρυφήσει σε ένα τεράστιο αρχείο, όπου πάνω από 13.000 έγγραφα και 6.000 υποδήματα μαρτυρούν τη μεγάλη, made in Italy πορεία του, αλλά και την επιρροή του στην παγκόσμια βιομηχανία του παπουτσιού. «Επίσης, το state–of–the–art εργοστάσιο διαθέτει πράσινη ενέργεια και έχει πετύχει σημαντική μείωση στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Τα δέρματα που χρησιμοποιούνται είναι πιστοποιημένα και ο οίκος είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα βιωσιμότητας», με ενημερώνει. Γνωρίζω ότι η ίδια ανέκαθεν έτρεφε «συμπάθεια» στο παπούτσι και σπεύδει να με διορθώσει. «Λατρεία», τονίζει. «Από μικρή ντυνόμουν από τα πόδια προς τα πάνω. Το πιο σημαντικό σε ένα λουκ είναι τα παπούτσια, είναι αυτά που σου φτιάχνουν τη διάθεση και αναβαθμίζουν το στιλ σου. Όταν φοράς ένα άνετο τακούνι, η αυτοπεποίθησή σου ενισχύεται». Ο όρος «άνετο τακούνι» ακούγεται κάπως αντιφατικός, παρατηρώ. «Τελικά, όχι», απαντάει και θέλω πολύ να την πιστέψω. «Στον Sergio Rossi στηρίζονται ακριβώς εκεί. Δημιουργούν τακούνια και παπούτσια που είναι όμορφα, θηλυκά και πάρα πολύ άνετα. Πολλοί εξαιρετικοί τεχνίτες εργάζονται πάνω σε αυτό. Ο οίκος πάντα έτρεφε σεβασμό προς τη γυναίκα – το 60% του προσωπικού μάλιστα είναι γυναίκες».
Θυμάται ότι, πριν από μερικά χρόνια, κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας μόδας έφυγε από ένα ντεφιλέ, μπήκε σε ένα ταξί, έβγαλε τα τακούνια της και συνέχισε για την επόμενη επίδειξη με τα παπούτσια στο χέρι. «Είναι πολύ σημαντικό για μένα να φοράω κάτι άνετο. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη δουλειά μου. Δεν γίνεται να ταλαιπωρείσαι όταν πρέπει να φοράς το ίδιο ζευγάρι παπούτσια επί οκτώ ώρες», λέει. Αν, αντί για ψηλά τακούνια, επέλεγε ένα ζευγάρι αθλητικά; τολμώ να ρωτήσω. «Τα sneakers ανήκουν στο γυμναστήριο!» απαντάει γελώντας. «Δεν μπορώ να πάρω ένα ζευγάρι, να το αναβαθμίσω, να το κάνω dress up για να πάω σε μια εκδήλωση». «Η δική μου συλλογή περιλαμβάνει πράγματα που με χαρακτηρίζουν, στοιχεία που αναδεικνύουν τη φιλοσοφία μου», τονίζει. «Αγαπώ το θηλυκό, το sensual. Η συλλογή δεν θα έχει αθλητικά, αλλά θα έχει σανδάλια. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι κολακευτικό και, βέβαια, άνετο». Εκτός από τη νέα της ιταλική «οικογένεια», ποιους άλλους υποδηματοποιούς αγαπάει; «Λατρεύω και άλλους οίκους και τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ. Μου αρέσει πολύ, για παράδειγμα, η Amina Muaddi και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί. Και στη δική της περίπτωση τα παπούτσια είναι τρομερά άνετα».
