O Jonathan Anderson είναι ο μάστερ στις παρουσιάσεις της νέας εποχής

“Έχουμε φτιάξει ένα 24ωρο πρόγραμμα με ομιλίες και workshops. Έχει να κάνει με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, όχι μόνο από την Ευρώπη, αλλά και από τη Σαγκάη και τη Νέα Υόρκη. Συνεργάζομαι με μουσικούς, με ανθρώπους που πλέκουν καλάθια και με ανθρώπους των χειροποίητων τεχνών εν γένει. Σκέφτηκα “Πώς μπορεί να γίνει πιο δημοκρατική αυτή η διαδικασία;”

Έχουμε συμπεριλάβει ό,τι μπορούσαμε. Είναι σαν χρονοκάψουλα. Όταν ήμουν μικρός είχα τρέλα με τις χρονοκάψουλες στην παιδική βρετανική εκπομπή Blue Peter – το θάψιμό τους στον κήπο και μετά η ανασκαφή τους. Ναι, η μόδα μπορεί να είναι ένα είδος απόδρασης – που μπορεί να έρχεται μέσα από το ντύσιμο – αλλά η παρουσίαση θα πρέπει να συνδέεται με αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα και τον ρεαλισμό των καταστάσεων”.

Πέρα από το λανσάρισμα της συλλογής διαδικτυακά, στέλνεις επίσης και ένα show-in-a-box. Πώς μετέφρασες τη φυσική διάσταση ενός fashion show σε αυτό το φορμάτ;

“Εμπνέομαι πολύ όταν παρατηρώ τους ανθρώπους να δημιουργούν πράγματα, ή να παίζουν επιτραπέζια παιχνίδια στο σπίτι, να είναι με την οικογένεια και με τους φίλους τους, ή ακόμα και μόνοι τους. Έχω περάσει αρκετό χρόνο μόνος μου στο σπίτι και ξεκίνησα να φτιάχνω μακέτες και να δουλεύω με τα χέρια μου, προκειμένου να βρω λύσεις. Το νόημα αυτού του κουτιού είναι ότι δίνει στον θεατή κάτι να κάνει στον χρόνο που εκείνος επιλέγει. Μπορεί να το ανοίξεις, μπορεί και όχι. Δε θα σου επιβάλλει κανείς κάτι”.

Πιστεύεις πως υπάρχει ένα μέλλον όπου η μόδα μπορεί να γίνει τελείως ψηφιακή ή η ανθρώπινη παρουσία θα είναι πάντα ζωτικής σημασίας;

“Κάποια στιγμή κυκλοφόρησε έντονα η ιδέα ότι τα shows πρόκειται να εξαφανιστούν, αλλά τελικά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Τα brands έγιναν μηχανές παραγωγής περιεχομένου. Δεν ξέρω. Θα ήθελα να γίνει πιο προσωπική υπόθεση. Αυτή τη στιγμή, μπορώ να επικοινωνήσω απευθείας με τους καταναλωτές. Μου έχει δώσει δύναμη που μπορώ να ακούω για το πρόβλημα που ίσως έχει ένα προϊόν, για το τι θέλει ο κόσμος και που δουλεύω με διάφορες μεθόδους στα social media για να συμμετέχει όλο και περισσότερος κόσμος. Θα ήθελα να παράγω πολλά τέτοια κουτιά για το show, αλλά αυτό που μπορώ να κάνω είναι να γίνουν τα πράγματα διαθέσιμα στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, μέσα στο κουτί υπάρχει ένα σχέδιο που θα μπορείς να κατεβάσεις ψηφιακά και να δημιουργήσεις το ρούχο εσύ ο ίδιος”.

Πώς ένιωσες που ήσουν υπεύθυνος για τα viral TikTok βίντεο που ακολούθησαν την εμφάνιση του Harry Styles με ένα JW Anderson cardigan;

“Ένιωσα ταπεινοφροσύνη, τόσοι φαν προσπαθούσαν να αναπαράγουν αυτό το look μόνοι τους. Νομίζω ότι όλο αυτό δεν οφείλεται στο JW Anderson, αλλά στον Harry Styles. Αλλά σκέφτηκα “οκ, νιώθω πως έχω υποχρέωση να μοιραστώ αυτό το πατρόν – πρέπει να το διαθέσω δωρεάν.” Είναι πάντα διασκεδαστικό να βλέπω τα παιδιά να πλέκουν ένα πουλόβερ, ή να φτιάχνουν πουλόβερ για τα σκυλιά και τις γάτες τους. Αυτά είναι τα θετικά που προκύπτουν από μία τέτοια περίεργη σύμπραξη”.

Νιώθεις ότι πρέπει να τιμάς όλες τις μορφές χειροποίητης τέχνης μέσα από την “πολυτέλεια”. Έχει ενταθεί αυτό το συναίσθημα κατά τη διάρκεια της πανδημίας;

“Η πολυτέλεια είναι λίγο σαν το κουτί της Πανδώρας. Είμαστε σε μία συγκυρία που κάνουμε ένα είδος απολογισμού. Νιώθω όντως πως ο οίκος Loewe έχει μία πολιτιστική υποχρέωση να κρατήσει την τέχνη του δέρματος στην Ισπανία και να αυξήσει την ανάπτυξή της. Υπάρχει αξία σε αυτό. Η πολυτέλεια έχει πολύ δρόμο ακόμα, όπως όλες οι βιομηχανίες. Αλλά είναι σημαντικό, ως εργοδότης, να διατηρήσω αυτές τις τεχνικές”.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εγώ και η Pascale Lepoivre, η CEO, έπρεπε να δουλεύουμε καθημερινά για να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε όσο υπεύθυνοι γίνεται, προκειμένου να διατηρήσουμε το ταλέντο. Προτεραιότητα για μένα, το νούμερο ένα, είναι να γίνει ό,τι χρειάζεται για να προστατευτούν οι δουλειές”.

Πώς πιστεύετε ότι ανταποκρίθηκε η βιομηχανία στον κόσμο γύρω μας που αλλάζει;

Λόγω της παγκόσμιας κατάστασης, έχει να κάνει με το τι είναι σωστό για το brand σου. Δεν είναι διαγωνισμός. Άσχετα με το group ή το brand στο οποίο ανήκεις, είναι μία στιγμή για να νιώθεις περήφανος που κατάφερες να δημιουργήσεις μία συλλογή και να την παρουσιάσεις, σε όποιο φορμάτ και αν επέλεξες. Τι θα φέρει το μέλλον; Ποιος ξέρει; Αυτό σημαίνει να δουλεύεις σε πραγματικό χρόνο. Ναι, πρόκειται για μια συλλογή που θα κυκλοφορήσει μελλοντικά, αλλά επίσης έχει να κάνει με το να απολαμβάνεις το παρόν. 

Στη μόδα, συχνά φλερτάρουμε με την ιδέα ότι επιθυμούμε μια επανάσταση, αλλά μερικές φορές τα πιο μικρά πράγματα είναι αυτά που ορίζουν την επανάσταση. Υπάρχουν τόσα άλλα ζητήματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε αυτή τη στιγμή: το diversity, την ισότητα, το περιβάλλον. Είναι μία στιγμή που η μόδα πρέπει να είναι λίγο ήσυχη και να δουλέψει για να βρει τον καλύτερο τρόπο για να προχωρήσει παραπέρα. Δε σημαίνει ότι πρέπει να επανεφεύρεις το ημερολόγιο της μόδας αύριο κιόλας. Μπορεί να είναι μία διαδικασία που θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο”.

Πρέπει τελικά η μόδα να απελευθερωθεί από την εμμονή της με το καινούργιο και το πάντα επίκαιρο; Είναι η νοσταλγία για το παρελθόν κάτι με το οποίο πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί τώρα;

“Εγώ νιώθω πολύ ταπεινός όταν αναλογίζομαι το παρελθόν. Μπορεί κάποιος να το θεωρεί νοσταλγία, αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε από την ιστορία. Δε σημαίνει ότι χρειάζεται να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο. Η μόδα πέρασε αυτή τη μεταμοντέρνα περίοδο και αυτό συνέβη και στην τέχνη. Και τώρα, όλη η δημιουργικότητα ήρθε αντιμέτωπη με έναν τοίχο. Η μόνη ευκαιρία μας είναι αν καταφέρουμε να πηδήξουμε πάνω από αυτόν τον τοίχο. Αλλά αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε πράγματα πίσω μας. Μου αρέσει να αγωνίζομαι. Δουλεύω καλύτερα όταν υπάρχει αγώνας, γιατί νιώθω περισσότερο ζωντανός. Δεν κερδίζεις εύκολα – έχει να κάνει με το να αψηφάς και να προχωράς μπροστά”.

Διαβάστε επίσης | «Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας»: Το resort wear είναι το success story της ελληνικής μόδας